หวานใจนายมาเฟีย ตอนที่ 3
1824 Words
แล้วพี่ดาก็ก้มลงไปตักเค้กขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย จนเค้กเปื้อนขอบปากอย่างไม่รู้ตัวเลยแหละ
" เค้กเปื้อนปากแล้วครับพี่ดา"
"ตรงไหนเหรอ"
พี่ดาเอามือขึ้นมาเช็ดแต่มันไม่ถูก ผมจึงเอื้อมมือไปเช็ดให้ แต่มันทำให้เราใกล้กันจนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันได้เลย ริมฝีปากของพี่ดามันดูอวบอิ่มจนน่าจูบผมจึงค่อยๆก้มลงไป แต่พี่ดาก็ทำลายบรรยากาศโรแมนติกด้วยการเอาเค้กขึ้นมาป้ายที่หน้าผม
"โหยยยย พี่ดา เปื้อนเลย"
" สมน้ำหน้า"
"ได้ งั้นพี่ก็ต้องเปื้อนเหมือนผมแล้วหละ"
"จะทำอะไรอ่ะ อย่านะกร อ๊ายยยย"
ผมไล่ขับพี่ดาเพื่อที่จะเอาเค้กไปป้ายหน้าจนรอบห้อง แล้วเหมือนผมจะสะดุดขาตัวเองล้มลงบนเตียง แต่มือผมดันรั้งพี่ดาติดมาด้วย มันจึงทำให้พี่ดาล้มลงมาบนตัวผมพอดิบพอดี
สายตาของผมกับพี่ดาผสานกันพอดี แถมบรรยากาศก็แสนจะเป็นใจผมค่อยๆเอามือไปจับที่หน้าของพี่ดาเบาๆ ถ้าผมจูบพี่ดาตอนนี้พี่ดาจะเกลียดผมรึเปล่านะ
“พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่านะกร มันดึกแล้ว”พี่ดาพยายามลุกขึ้นจากตัวผม
“แต่พี่ดายังไม่ได้กินข้าวเลยนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก พี่กินมาบ้างแล้ว กรกินเถอะ “
พูดจบพี่ดาก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาเลย ผมจึงรีบเดินตามมาเพื่อที่จะส่งพี่ดาที่รถ
“พรุ่งนี้พี่ดาจะไปทานกาแฟรึเปล่าครับ”
“พี่ไปทีไรกรก็จ่ายตังให้พี่ตลอด พี่เกรงใจ”
พี่ดาส่งยิ้มมาให้ผมเล็กน้อย แต่มันเป็นรอยยิ้มที่พี่ดายิ้มออกมาและดูมีความสุขที่สุด ตั้งแต่ผมเริ่มคุยกับพี่ดามาเลย
“เอาจริงๆปะ ที่จริงผมยินดีจ่ายให้พี่ดาทั้งชีวิตเลยนะครับ”
“แก่แดดนะเราอ่ะ”
พอพูดจบพี่ดาก็ตีที่แขนผมเบาๆก่อนจะขึ้นรถและขับออกไปเลย ส่วนผม ก็รีบคว้ามอไซค์แล้วตรงดิ่งไปที่คาสิโนทันที
“พี่เก้า พี่เก้า พี่เก้า พี่เก้า อยู่ไหนเนี้ย”
ผมตะโกนเรียกพี่เก้าอย่างดังเลย
“อะไรวะมึงจะเรียกอะไรนักหนา”เสียงพี่เก้าเกรี้ยวกราดมาเลย
“ผมขอปรึกษาอะไรหน่อยดิพี่”ผมทำหน้าตาเศร้าๆแกมขอร้อง
“เรื่องอะไร”พี่เก้าคิ้วขมวดทำหน้าตาสงสัยทันที
“ผมกำลังหลงรักเมียชาวบ้านเขาอ่ะ ผมควรทำไงดี”
พี่เก้าจ้องผมตาไม่กระพริบเลย ก่อนที่หมอนในมือจะปลิวมากระแทกที่หน้าของผมอย่างแรง
“โอ้ยยยยยยยย เจ็บนะ ทำอะไรเนี้ยพี่”
“แกอย่าคิดชั่วๆเชียวนะโว้ย มันผิดศีล”
“แหม ตั้งแต่มีเมียมีลูกมาเนี้ยรู้จัก เรื่องศีลธรรมด้วยเหรอทีเมื่อก่อน ไม่เห็นสนใจเลย”
“ เดี๋ยวโดนตีนปะทะปากมึงอ่ะ เออ นั่นแหละ ถ้ามึงอยากจะจีบเขาจริงๆ มึงต้องรอให้เขาเลิกกับผัวเขาก่อนแล้วเขาเป็นใครมาจากไหนละ”พี่เก้ามองผมอย่างสงสัย
“ไม่รู้เหมือนกัน เขาเป็นลูกค้าร้านกาแฟผม”
“แล้วทำไมไม่ให้ลูกน้องสืบมาวะ นี่มึงเป็นมาเฟียนะ มึงลืมปะเนี้ย”
“เออ ผมลืมวะพี่”
“อะไรของมึงวะไอ้กร”
“ก็ผมตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอเขาไง มันเลยลืมทุกอย่างเลย”
"แล้วมึงมีรูปเขารึเปล่า”
“มีครับ ผมแอบถ่ายไว้”
แล้วผมก็ส่งรูปให้พี่เก้า ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ข้อมูลที่เกี่ยวกับพี่ดาก็มาอยู่ในมือผม ผมขับรถกลับมานอนที่บ้านแล้วประวัติของพี่ดาก็ถูกผมอ่านจนหมดทุกตัวอักษร เธอเป็นคนเก่งมากนะครับ สามารถสร้างฐานะตัวเองให้ขึ้นมายืนอยู่แถวหน้าของสังคมได้ แล้วมันมีเรื่องอะไรถึงทำให้เธอทุกข์ใจได้ขนาดนั้น
แต่อยู่ๆมือถือของผมก็มีเบอร์โทรเข้ามา เบอร์ใครละเนี้ย ทำไมผมไม่คุ้นเลย แต่ผมก็รับนะ เพราะเผื่อจะเป็นเรื่องสำคัญ
“สวัสดีครับ ผมกรกันครับ”
“สวัสดีค่ะ โทรจากโรงพยาบาล นะคะ คุณได้เป็นญาติของคุณนลินดารึเปล่าคะ” อะไรกันเนี้ย ทำไมโรงพยาบาลถึงโทรมาแถมยังเกี่ยวกับพี่ดาอีก
“ครับ ผมเป็นแฟนคุณนลินดาครับ”จะว่าผมขี้ตู่ก็ได้นะ แต่ผมอยากเป็นจริงๆ
“งั้นช่วยมาที่โรงพยาบาลหน่อยค่ะ พอดีคนไข้บาดเจ็บที่ขา กลับบ้านไม่ได้”
“ครับเดี๋ยวผมจะรีบไป”
ผมคว้าแจ็ตเก็ตมาใส่ทันทีก่อนจะรีบขับมอไซค์ตรงไปที่โรงพยาบาลอย่างไวเลย แล้วพอมาถึง ผมก็เห็นพี่ดากำลังนั่งอยู่บนรถเข็นอยู่คนเดียว สีหน้าของพี่ดาดูเศร้าและเคว้งคว้างมา ผมจึงถลาเข้าไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าพี่ดาด้วยท่าทางที่ห่วงไย
“พี่ดา ผมมาแล้ว เป็นไงบ้างครับ”
“อ้าวกร มาแล้วเหรอ พี่ขอโทษนะที่รบกวน แต่พี่ไม่มีใครให้นึกถึงแล้วจริงๆ”
พี่ดาพูดกับผมยิ้มๆแต่แววตานั้นมันมีน้ำตามาคลอแล้ว ผมจึงรีบดึงพี่ดาเข้ามากอดทันที
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว พี่ไม่เป็นอะไรแล้วนะครับ”
“ขอบใจนะกร”
"แฟนคุณนลินดาใช่มั้ยคะ"พยาบาลเดินมาถามผม พี่ดาเลยหันมามองผมด้วยสายตาที่สงสัย
"ครับ ผมเป็นแฟนคุณนลินดาเอง" ผมพูดกับพยาบาล แต่สายตาผมกลับจับจ้องไปที่ใบหน้าแสนสวยของพี่ดา
ผมจัดการทุกอย่างให้พี่ดา ก่อนที่จะพาเธอขึ้นมาไซค์แล้วตรงไปที่หอพักของผมทันที พอถึงหอพักด้วยความที่พี่ดาเจ็บขาเธอจึงขึ้นบันไดได้ลำบาก ผมจึงอุ้มพี่ดาขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะพาขึ้นมาบนห้อง นี่ผมไม่ได้ฉวนโอกาสนะ ผมค่อยๆวางพี่ดาไว้ที่เตียงอย่างช้าๆ
“แล้วตกลง ขาพี่ไปโดนอะไรมาครับ” ผมค่อยๆจับขาพี่ดาที่โดนพันเอาไว้ด้วยผ้าก๊อซเบาๆ
"ไฟในห้องพี่มันดับ พี่เลยเอาเก้าอี้มาเพื่อเปลี่ยนหลอดไฟ แต่พี่ก็เหยียบพลาด เลยร่วงมาใส่โต๊ะกระจก”
“แล้วสามีพี่เขาไปไหนทำไมถึงปล่อยให้พี่เป็นคนทำอยู่คนเดียว”
พี่ดาไม่ยอมตอบผม เธอได้แต่ยิ้ม แสดงว่าไอ้ผัวเวรของพี่ดาเนี้ย มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“งั้นเอาเป็นว่า พี่ดาต้องนอนกับผมที่นี่เลยแล้วกันนะครับ”
“กรไปส่งพี่ที่บ้านไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ครับเพราะผมจะเป็นคนดูแลพี่เอง”
ผมให้พี่ดานั่งรออยู่บนเตียง ส่วนผมก็ไปเข้าครัวเพื่อเตรียมข้าวต้มกับนม มาให้พี่ดากิน
"กินข้าวก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวจะได้กินยา ส่วนนมเนี้ยพี่ดาต้องกินยาไปแล้ว 45 นาที ถึงจะกินนมได้นะครับ
“ รู้ทุกเรื่อง ทำเป็นทุกอย่างเลยนะ”
“มันอยู่ห่างไกลพ่อแม่ตั้ง 4 ปีนี่ครับ ผมเลยทำกินเองคล่องเลย”
“ดีจัง อย่างน้อยกรก็ยังมีพ่อแม่” พี่ดามีสีหน้าที่สลดลงอย่างชัดเจน
”กินเถอะครับ อย่าพูดถึงเรื่องอื่นเลย “
พี่ดากินข้าวต้มกับนมที่ผมเตรียมไว้ให้จนหมด แต่ซักพักพี่ดากลับมีสีหน้าที่ไม่ดีเอาซะเลย เป็นอะไรรึเปล่า
“พี่ดาเป็นอะไรครับ” ผมถามพี่ดาขึ้นมาอย่างสงสัย
“คือว่าพี่.... พี่...พี่ปวดห้องน้ำ แต่พี่ลุกไม่ได้”
“เรื่องแค่นี้เอง พี่ดาบอกผมก็ได้นี่ครับ งั้นมาครับ ผมช่วย”
ผมช่วยพยุงพี่ดาขึ้นมา แต่ดูเหมือนพี่ดาจะเดินแทบไม่ได้เลย เพราะหมอบอกว่ากระจกมันบาดขายาวเลย ผมจึงช้อนตัวพี่ดาขึ้นมาทันทีก่อนจะตรงไปที่ห้องน้ำ ผมยืนจ้องพี่ดา จนพี่ดาต้องหันมามองหน้าผมอ่ะ
“กร ออกไปก่อนนะ พี่ฉี่ไม่ออก” พี่ดาพูดขึ้นในขณะที่ผมกำลังยืนจ้องพี่เขาอยู่
“อ้อ… ครับ ผมลืมไปเลย”
ผมเดินออกมารอพี่ดาที่ด้านนอกอย่างเขินๆ จะเขินอะไรนักหนาวะไอ้กร ผู้หญิงก็เคยผ่านมาบ้าง แถมแต่ละคน หุ่นเอ็กซ์เซ็กซี่กว่าพี่ดาซะอีก
“เสร็จรึยังครับพี่ดา “ ผมตะโกนถามพี่ดาหลังจากที่พี่ดาหายเข้าไปในห้องน้ำนานแล้ว
“กร ช่วยออกไปรอที่เตียงได้มั้ย พี่ฉี่ไม่ออกอ่ะ” เสียงพี่ดาฟังดูเขินๆ
“คราบ ได้คราบ”
ผมเดินยิ้มๆมารอพี่ดาที่เตียง ก่อนที่ผมจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นอยู่พักใหญ่ จนผมได้ยินเสียงกดชักโครกนั่นแหละครับ ผมเลยเดินไปที่หน้าห้องน้ำ
"เสร็จแล้วใช่มั้ยครับพี่ดา" ผมจับประตูเตรียมเปิดเข้าไป
“กร อย่าพึ่งเข้ามานะ” พี่ดาร้องเสียงหลงเลย เป็นอะไร
“พี่ดาเป็นอะไรครับ”
“พี่พึ่งจะใช้ห้องน้ำเดี๋ยวมันจะมีกลิ่น”
“โหย เรื่องแค่นี้เองพี่ “
ผมเลยค่อยๆผลักประตูเข้าไปแล้วผมก็เห็นพี่ดายืนเขย่งขาอยู่ แถมหน้ายังแดงอีกต่างหาก ผู้หญิงอะไรน่ารักชะมัด
“มาครับ ผมอุ้ม”
ผมเข้าไปอุ้มพี่ดาแล้วก็เอาเธอมาวางไว้ที่เตียง ผมจัดพี่ดาให้อยู่ในท่าที่นอนสบายที่สุด ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงนอนข้างๆพี่ดา ผมค่อยๆเหล่ตาหันไปมองว่าพี่ดาทำอะไร แต่ พี่ดากลับตัวแข็งทื่อหลับตาลงแถมตัวยังสั่นเล็กน้อยด้วยนะ สงสัยจะกลัวผมปล้ำละมั้งครับ
“พี่ดากลัวผมเหรอครับ”ผมค่อยๆไปกระซิบที่ข้างหูพี่ดาเบาๆ
“ปะเปล่านะ พี่แค่แปลกที่นะ”พี่ดารีบลืมตาขึ้นมาตอบผมทันที
“เหรอครับ แต่พี่ดาไม่ต้องกลัวผมนะ เพราะผมยังไม่ทำอะไรพี่ตอนนี้แน่นอน แต่ถ้าพี่ทำตัวน่ารักไปมากกว่านี้ มันก็ไม่แน่นะครับ”
พอได้ยินผมพูดแบบนั้นพี่ดาก็รีบหลับตาปี๋เลยผมเลยหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เพราะยิ่งผมแกล้งพี่ดามากเท่าไหร่ พี่ดาก็ยิ่งน่ารักขึ้นเรื่อยๆ
- Writer
