ทางเลือกของนักบุญหญิง

5.โจรป่า

สถานการณ์ตอนนี้ทำให้เอวาทำตัวไม่ถูก

ออสตินมองเธอด้วยสายตาราวกับนักล่าที่กำลังจ้องมองกระต่ายตัวเล็กๆ เอวาขยับผ้าห่มที่คลุมร่างเธออีกครั้ง มือทั้งสองกำผ้าไว้แน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ

อากาศเย็นเยียบยามค่ำคืนเสียดแทงที่ผิวขาวราวกับหิมะของเอวา ทว่าชายเบื้องหน้านั้น….ยามที่เธอมองเขา เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะหลอมละลายท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บนี้

ดยุคออสติน ใบหน้าราวกับภาพวาด เขาได้ความหล่อเหลาที่ยากจะละสายตามาจากท่านแกรนด์ดัชเชสรอนด้า รูปร่างที่สมส่วนงดงามไปด้วยมัดกล้ามจากท่านแกรนด์ดยุค

ข้อดีของบิดามารดาล้วนมารวมอยู่ที่เขา เขาควรจะเป็นบุรุษในฝันของสาวๆ ด้วยซ้ำหากนับกันจากรูปลักษณ์ภายนอก

ทว่าเมื่อมีข่าวลือเช่นนั้น….บรรดาสตรีทั้งหลายต่างเมินออสตินกันหมด

เอวากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“ท่านดยุคคะ…..”

ออสตินนั่งลงที่พื้นเขายกเท้าที่ขาวราวกับหิมะของเธอขึ้นมาจูบเบาๆ

เอวาทั้งเขินทั้งตกตะลึงกับการกระทำของเขา

ออสตินพรมจูบและขบกัดเบาๆ อย่างหมั่นเคี้ยว ผิวพรรณที่เนียนละเอียดของเธอนั้นนุ่มลื่นยามเขาสัมผัส จนเขาอยากจะสำรวจทุกส่วนในร่างกายของเธอ

ออสตินมองหน้าเอวาทั้งที่เขายังจูบที่ปลายเท้าเธออยู่

……หรือว่าวันนี้เขาควรจะพอแต่นี้ก่อน??

ใบหน้าของเอวาที่มีร่องรอยของความกังวล….เธอกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดอีกครั้ง

วันนี้….เธออาจยังไม่พร้อมที่จะเบ่งบานเพื่อเขา ออสตินลุกขึ้น เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะยื่นมือไปกอดเอวา

“….นอนเถอะ”

ใบหน้าของเอวาขึ้นสีแดง เธอคิดว่าการที่เธอมานอนกับท่านดยุคเช่นนี้มันไม่ค่อยจะเหมาะสมเท่าไหร่ แต่ทว่าในใจลึกๆ ของเอวากลับมีความรู้สึกอบอุ่นน้อยๆ ขึ้นมาในหัวใจ

เธอไม่เคยรู้จักกับ…ความรัก

กับโคลว์เธอคิดว่านั่นน่าจะเป็นความชื่นชมมากกว่าความรักเพราะเธอไม่เคยคิดจะครอบครองโคลว์เลย

ออสตินกอดเอวาแนบอก อกที่ไร้สิ่งปิดกั้นของเขาแนบลงกับอกหนุ่มหยุ่นของเธออย่างไม่มีช่องว่าง

ค่ำคืนที่อากาศเหน็บหนาวจับใจ

ออสตินยังคงมอบไออุ่นจากร่างกายของเขาให้สตรีที่อยู่ในอ้อมแขน เขาอยากจะหยุดเวลาลง…ไม่อยากให้รุ่นอรุณยามเช้ามาถึง เขาไม่อยากจะให้เธอออกไปจากอ้อมกอดของเขา

ไม่อยากแยกจากเธอแม่แต่วินาทีเดียว

ตัวตนของออสตินแข็งขืนขึ้นมา เอวาขมวดคิ้ว ตอนนี้เขากอดเธอแน่นจบเธอแทบจะหายใจไม่ออก แต่เธอก็ไม่กล้าโวยวายออกมา เพราะกลัวว่าออสตินจะทำมากกว่าการกอด….

ออสตินพยายามขยับตัวเพื่อให้ตัวตนของเขาแนบไปที่จุดไวต่อความรู้สึกของเธอ

เอวาหน้าแดงเธอเม้มปากเน้น ออสตินแสยะยิ้ม เขาขยับเอวดันเข้าออกด้วยความเนิบช้า

เอวารู้สึกว่าเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์อีกครั้ง ทุกครั้งที่ออสตินดันตัวตนของเขาเข้ามามันจะเสียดสีไปยังจุดกึ่งกลางของเธอพอดีราวกับว่าเขาตั้งใจให้เป็นเช่นนั้น

“ทะ…ท่านดยุคคะ”

“หื้ม…ว่าไงเอวา”

ออสตินก้มมามองสตรีในอ้อมกอดที่ใบหน้าของเธอแดงซ่าน เธอเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงที่น่าอายออกมา

เอวารู้ดีว่าเธอควรจะผลักเขาออกไป…เธอไม่ควรเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่เขามอบให้ เธอควรจะดึงดันและขัดขืน….ทว่าตัวเธอในตอนนี้ ราวกับถูกความต้องการครอบครองสติของเธอไปแล้ว

ออสตินยังคงขยับเอวเรื่อยๆ ในบางจังหวะเขาก็เริ่มกระแทกแรงและถี่ขึ้น

เขาสัมผัสได้ถึงความชุ่มชื้นของเธอ ตัวตนของเขาชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีใส ถึงแม่จะมีกางเกงซับในตัวบางกั้นอยู่แต่น้ำหล่อลื่นเธอก็ไหลลงมาจนเปียกชุ่มไปหมด

ออสตินผละออกจากอ้อมกอดของเอวา เขาลงจากเตียงเพื่อเดินไปหยิบขวดไวน์ที่เปิดค้างไว้ เขายกไวน์ขึ้นมากรอกปากตัวเองก่อนจะบีบปากของเอวา เขาก้มหน้าลงไปป้อนไวน์ให้เธอ คำแล้ว….คำเล่า

เอวารู้สึกว่าเธอเริ่มจะมึนงงอีกครั้ง ไวน์ที่ออสตินป้อนนั้นมีรสหวาน หวานชนิดที่ว่าเธอไม่เคยกินไวน์ที่ไหนหวานขนาดนี้มาก่อน

เขาค่อยๆ สะกดให้เธอคิดแต่เรื่องเขา…..เอวาคิดว่าออสตินอาจจะเป็นพ่อมดหรือหมอผี เขาทำให้เธอกำลังคลั่งไปกับเขา

เอวามองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของออสติน เขายกยิ้มร้ายๆ ราวกับว่าแผนการของเขาสำเร็จลุล่วง

เธอมองเขาด้วยความหลงใหล ทุกสัมผัสที่เขามอบให้มันทำให้ดวงตาของเธอพร่ามัว สิ่งรอบข้างต่างไม่ชัดเจน มีเพียงสัมผัสที่เขามอบให้เธอเท่านั้นที่ชัดเจนในความรู้สึก

ออสตินก้มลงมามอบจูบที่ลึกซึ้งให้เอวาอีกครั้ง ในครั้งนี้ไม่ได้นุ่มนวลดั่งครั้งก่อน เขาดุดันและรุนแรงดุจพายุที่พัดโหมกระหน่ำ

เอวาเริ่มรู้ซึ้งแล้วว่าการจูบอ่อนโยนในคราแรกเป็นการล่อลวงเธอ….ให้เธอหลงไปกับความอบอุ่นและอ่อนโยนที่เขาสร้างขึ้นมา

ออสตินถือเป็นบุรุษร้ายกาจ เอวามองใบหน้านั้นอีกครั้ง

แม้คืนนี้จะไร้ซึ่งแสงจันทร์แต่ทว่าเธอยังคงเห็นใบหน้าของออสตินได้ชัดเจนแม้จะอยู่ในความมืดมิด

……เอวา….เธอจมดิ่งไปกับออสตินเสียแล้ว

เขาค่อยๆ ไล่ต้อนเอวาจนเธอ ไร้ซึ่งหนทางหนี…..

เขาแกล้งเปิดโอกาสให้เธอได้เลือกแต่ทว่าความจริงเธอไม่มีโอกาศนั้นเลย

ออสตินถอดชุดคลุมอาบน้ำออก เผยให้เห็นร่างอันงดงามและแข็งแกร่ง หน้าอกที่เอวาเฝ้าฝันถึงปรากฏในสายตาของเธออย่างชัดเจนไร้สิ่งปิดกั้น ทุกสิ่งบนร่างกายออสตินล้วนแล้วแต่อยู่ในสายตาของเอวาไม่เว้นแม้แต่ตัวตนที่ใหญ่โตของเขา ออสตินขยับเข้าไปหาเอวา ในมือของเขายังคงถือขวดไวน์อยู่

ออสตินเทไวน์ลงมาราดที่ตัวตนของเขาก่อนจะยื่นไปที่หน้าเอวา

เอวาเงยหน้ามองออสติน เขาใช้มือบีบปากของเอวาให้เธออ้าปากออก ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวตนของเขา เข้าไปในปากเอวา

เธอดูดกลืนไวน์ที่เปื้อนอยู่อย่างเบาๆ และนุ่มนวล ลิ้นที่ซุกซนของเธอควานหารสหวานที่ติดอยู่..

ออสตินหลับตาลง….กลิ่นดอกทิวลิปจากร่างกายของเธอยังคงชัดเจน….

เป็นเธอคนเดียวเท่านั้นที่เขาต้องการ

……..

ออสตินยกมือขึ้นมานวดที่ขมับเบาๆ เมื่อคืนมันควรจะดำเนินไปตามที่เขาปรารถนา ทว่าเอวา….ดันเลือดกำเดาไหลอีกครั้ง

และครั้งนี้มันไหลไม่ยอมหยุด!!!!….

เขาต้องหยุดกิจกรรมที่ตั้งใจจะทำกับเธอก่อน เพื่อไปพาหมอหลวงมารักษาเธอ….โดยที่เขาลืมไปว่าเธอคือนักบุญ….

หมอหลวงมองที่เขากับเอวาอย่างเหนื่อยอ่อน

“ท่านเรียกข้ามารักษาท่านนักบุญหญิงงั้นหรือท่านดยุค?”

จะทำยังได้ก็ตอนนั้นมันตกใจนี่!!! เขาก็ลืมไปว่าเธอเป็นนักบุญหญิง ส่วนเธอก็ลืมร่ายเวทย์รักษาตัวเอง!!!

เอวากำลังนั่งอยู่บนรถม้า….วันนี้ต้องเดินทางไปที่สนามรบใกล้ชายแดนเมืองลูเซี่ยนเพื่อเตรียมความพร้อมเข้าสู่สงครามอย่างเต็มตัว เบื้องหน้าของเอวาคือซีโน่นักบุญอีกคนที่มาด้วยกัน

ซีโน่เป็นชายร่างเล็กผิวขาวหน้าตาจิ้มลิ้ม…เขาเป็นลูกชายของท่านผู้ดูแลโบสถ์

“เอวา…เจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้วใช่ไหม”

เอวามองไปที่ซีโน่เธอถอนหายใจ จะพร้อมได้ยังไงเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน!!!

สัมผัสที่ออสตินมอบให้ยังติดอยู่ในความทรงจำของเอวา ไม่มีเลือนหาย

“เอวาเจ้าพบโคลว์รึยัง?”

เอวาส่ายหน้า

“เขายังคงเจิดจ้าสมกับฉายาสามีในฝัน” ซีโน่หลับตาพริ้ม

ใช่แล้ว…ซีโน่เองก็หลงรักโคลว์มาเนิ่นนานเรื่องนี้มีแค่เอวาและเจนเท่านั้นที่รู้ ยัคสมัยในตอนนี้ยังรับไม่ได้ถึงการรักเพศเดียวกัน ความเป็นอยู่ของซีโน่ค่อนข้างลำบากเขาจะเปิดเผยตัวตนเมื่ออยู่กับเอวาและเจนเท่านั้น

“…ถึงแม้เจ้าจะเป็นเพื่อนแต่ข้าไม่ยกโคลว์ให้เจ้าหรอกนะซีโน่”

ซีโน่หัวเราะ

“ข้าควรจะไปบอกคนที่โบสถ์ดีไหมนะ ว่านักบุญหญิงออกมาจากห้องดยุคยามเช้าตรู่ในสภาพ….”

เอวารีบยกมือขึ้นมาปิดปากซีโน่

“อย่าไปบอกคนอื่นไม่งั้น…ข้าจะ….”

ซีโน่แกะมือเอวาออก เขาทำหน้ายียวน

“จะอะไร…ห๊ะ!!!”

“ตู้ม!!!!”

เสียงระเบิดดังขึ้นที่ต้นขบวน ม้าตกใจจนกระโดดทำให้รถม้าพลิกตะแคง หัวของเอวาไปชนกับขอบหน้าต่าง ส่วนซีโน่แขนหัก….เพราะโดนเอวาเหยียบ…

“บอกข้าทีว่าเจ้าไม่ได้ตั้งใจ!!!”

เอวาหัวเราะ เธอยกมือขึ้นมาร่ายเวทย์รักษาให้ซีโน่ ก่อนจะร่ายเวทย์รักษาตัวเอง

“เคร้ง!!! เคร้ง!!!”

เสียงดาบกระทบกัน เอวามองหน้าซีโน่ด้วยอาการตกใจ

“คุ้มกันท่านนักบุญ!!!!…มีโจรป่าบุก!!!!”

ซีโน่รีบพาเอวาลงมาจากรถม้าเพื่อดูสถานการณ์ เขาจับดาบที่เอวแน่น

“อย่าบอกว่าเจ้าจะไปสู้กับโจร”

ซีโน่หันมาหน้าเอวาพร้อมกับถอนหายใจ

“ข้าจะป้องกันตัว…ป้องกันแค่ตัวเองเท่านั้นไม่ได้ป้องกันเจ้า!!!”

“เคร้ง!!!”

“เห้ย!!!”

โจรป่าหันดาบมาหาซีโน่…ก่อนจะฟันลงไปที่เขา ซีโน่รีบยกดาบขึ้นมาป้องกันตัว เอวาร่ายเวทย์เพื่อที่จะช่วยซีโน่

“หมับ!!!”

มีมือปริศนามาคว้าข้อมือเธอไว้ พอหันไปก็พบกับ…..ชายผมยาวที่หลุดรุ่ยลงมาจากการต่อสู้ ใบหน้าคมเข้มผิวไหม้แดด สายตาที่คมกริบริมฝีปากบางของเขาแสยะยิ้มออกมา….

นี่มัน….คนหล่อ!!!!

เอวารู้สึกว่าดวงตาเธอกำลังพร่ามัวเพราะความหล่อคมเข้มของชายที่จับมือเธอ

“เคร้ง!!!”

ซีโน่ที่ล้มโจรป่าร่างยักษ์ก่อนหน้าหันมาช่วยเอวา เขาฟันไปที่ชายปริศนาแต่ทว่าชายผู้นั้นป้องกันไว้ได้ทัน

“ปล่อยนางนะ!!!!…จับข้าไปแทนเถอะ….”

“…….” เอวามองไปที่ซีโน่ด้วยสีหน้าพูดไม่ออก

“วางใจข้าจับเจ้าไปด้วยแน่…เพราะตามคำสั่งคือต้องจับนักบุญไปให้หมด!!!”

ซีโน่ทิ้งดาบในมือลงก่อนจะวิ่งไปเกาะแขนอีกข้างของชายปริศนา

“ไปกันเถอะ…ท่านโจร”

“ซีโน่….เจ้าบ้าไปแล้วรึไง!!!!”

เอวามองซีโน่ด้วยความเดือดดาล

“เขาจับข้าก่อน….เค้าเป็นของข้า!!!!”

หลังจากนั้นซีโน่กับเอวาก็เถียงกัน….

“……”

คราวนี้เป็นเดม่อนที่หมดคำจะพูด คำสั่งของเจ้านายเขาคือให้มาลักพาตัวนักบุญ….แต่เขาไม่คิดว่านักบุญที่เขาต้องมาลักพาตัวนั้น…..จะปัญญาอ่อนเช่นนี้……