ทางเลือกของนักบุญหญิง

6.ความหวัง

เอวากำลังนั่งนิ่งๆ บนรถม้า….ข้างกันคือซีโน่ที่กำลังมองไปยังเบื้องหน้า

เดม่อนยังคงสะกดสายตาของนักบุญทั้งสองไว้ มือทั้งสองข้างของเอวาถูกมัดติดกัน ส่วนมือของซีโน่ถูกมัดติดกับหน้าต่างรถม้า

…..เพราะว่าเขาพยายามโน้มตัวไปหาเดม่อนครั้งแล้วครั้งเล่า

ในสายตาของเดม่อน….เขารู้สึกว่าตัวเองปวดหัวกับนักบุญทั้งสองเป็นอย่างมาก….ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกของเขาการที่เขามีผิวสีแทนทำให้สตรีในราชอาณาจักรลิธีนาดูถูกว่าเขาเป็นคนชั้นต่ำและไม่มีใครชายตามองเขา

เขาแปลกใจเล็กน้อยที่ในแววตาของท่านนักบุญทั้งสองมีความหลงใหลซ่อนอยู่ ท่านนักบุญหญิงที่มีใบหน้างดงามนั้นชื่อว่าเอวา ใบหน้าที่งดงามจนสะกดสายตาของผู้พบเห็นนั้น….ทำให้เดม่อนรู้สึกจั๊กจี้ที่หัวใจเล็กน้อย

ส่วนนักบุญซีโน่เขาไม่เคยพบเห็นบุรุษที่งดงามเท่านี้มากก่อน ผิวขาวราวกับหยกชั้นดีขนตาแพรยาว ใบหน้าที่งดงามราวกับสตรีนั้น….คงจะสะกดใจผู้พบเห็นได้ไม่ยากเย็น

“ท่านโจร….ข้าเมื่อยได้โปรดแกะเชือกให้ข้าเถอะ…ข้าไม่มีทางหนีเด็ดขาดข้าสัญญา”

ซีโน่เริ่มบ่น มือของเขาห้อยอยู่กับหน้าต่าง การเดินทางด้วยรถม้าที่แสนโคลงเคลงนี้ทำให้เขาเมื่อยขบและรู้สึกเวียนหัว

เอวา….กำลังประเมินสถานการณ์ในใจ….โจรป่ารูปหล่อนี้…ไม่แม้แต่จะทำร้ายเธอ….เช่นนั้น…เขาคงเป็นทหารรับจ้างที่ได้รับการจ้างวานมาลักพาตัวเธอ

เอวารู้สึกว่าโจรผู้นี้ไม่ได้น่ากลัว…ในตอนลักพาตัวเธอมาจากขบวนทหาร เขาก็พยายามหลีกเลี่ยงการปะทะ…ที่สำคัญเขาไม่ได้ฆ่าใครเลย….

เดม่อนมองไปที่เอวา เขามองสายตาคมกริบที่เธอจ้องมองมาทางเขาเงียบๆ

….สตรีผู้นี้คงจะไม่ได้มีดีแค่ใบหน้าสินะ

เขาแสยะยิ้ม

“อย่ายิ้มแบบนั้นได้ไหมท่านโจร…มันทำให้ข้ายิ่งหลงไปกับท่าน”

“….” เอวามองที่ซีโน่ก่อนจะถอนหายใจ

เธอได้แต่หวังลึกๆ ว่าสหาย…คงจะมีความระแวดระวังอันตรายและกำลังหาทางหนีอยู่….

“ท่านจะพาเราไปไหนคะ?”

เดม่อนเหลือบมองที่เอวา เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนจะหันออกไปมองวิวที่ด้านนอกหน้าต่างรถม้า

“….วางใจที่ที่ข้าจะพาท่านไป…นักบุญเปรียบเสมือนสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจที่แรงกล้า จะไม่มีใครทำร้ายพวกท่านแม้แต่ปลายเล็บแน่นอน”

เอวามองไปที่เดม่อนอีกครั้ง เขามีแววตาที่สงบและเย่อหยิ่ง

ชายผู้นี้….ไม่ใช่คนเลว….แต่ทว่าก็ไม่ใช่คนที่เธอสมควรจะไว้วางใจ….

เอวาหัวเราะ เธอลุกขึ้นก่อนจะไปนั่งลงข้างๆ เขา

“….หากที่นั่นน่ากลัว….ข้าเพียงแต่หวังว่าจะมีท่านอยู่เคียงข้าง” เอวายกยิ้ม

เดม่อนมองเอวาด้วยหางตาก่อนจะเหลือบไปมองวิวด้านนอกต่อ

สตรีผู้นี้…..ฉลาดว่าที่คิดเอาไว้ เธอคงคิดว่าเขาอาจจะลุ่มหลงในรูปลักษณ์ของเธอเช่นคนอื่นที่ผ่านมา….

“….หึ…”

ในคราแรกเขาไม่ได้สนใจสตรีที่มีดีแค่ใบหน้า….แต่ทว่าตอนนี้เขาชักจะเริ่มสนใจเธอแล้วสิ เดม่อนหันไปยิ้มให้เอวา….

“นี่มองหน้ากันแบบนั้นหมายความว่ายังไงห๊ะ!!! บนรถนี้มีข้าอยู่ด้วยนะ ไม่ได้อยู่กันสองคน!!!”

ซีโน่เริ่มโวยวาย เขายิ่งเมื่อยๆ อยู่

ชายหญิงตรงหน้ายังมานั่งจีบกันอีก!!!!

……..

ออสตินรู้สึกว่า…..เขากำลังอยากจะฆ่าใครสักคน…..

ทหารที่คุ้มกับขบวนนักบุญล้วนแล้วแต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหนักหนาอะไรมากมาย แต่ทว่าดันไม่มีใครปกป้องเอวาไว้ได้…

“ท่านดยุค…ข้าพยายามห้ามท่านนักบุญแล้ว….แต่ท่านนักบุญทั้งสองยินยอมตามโจรนั้นไป…อึก!!!”

ออสตินถีบเข้าไปที่อกของเซอร์ปานีหัวหน้าทหารที่คุ้มกันขบวนนักบุญ เขาค่อยๆ ชักดาบออกมา แล้วจ่อที่คอของเซอร์ปานี

“….หาร่องรอยให้พบ….ทุกๆ หนึ่งชั่วโมงถ้าไม่ได้ข่าวท่านนักบุญข้าจะฆ่าพวกเจ้าทีละคน”

เซสรู้สึกว่าวันนี้เจ้านายของเขาดูน่ากลัวกว่าทุกวัน ไอสังหารที่แผ่ออกมาทำให้เหล่าทหารกลัวจนตัวสั่น บรรยากาศตึงเครียดไปหมด

“ข้าขออาสาไปตามหาท่านนักบุญทั้งสองด้วยครับ”

ชายผมสีทองเจิดจ้าและสว่างไสวนั่งคุกเข่า รูปลักษณ์ที่สตรีเห็นเป็นต้องตกตะลึง ชายผู้ครองใจสตรีน้อยใหญ่แทบจะทั้งจักรวรรดิ

“เซอร์โคลว์? ….ดี….ไปตามหานักบุญทั้งสองให้พบ”

โคลว์ก้มหัวทำความเคารพออสติน ก่อนจะพาทหารมาประชุมและเริ่มแยกย้ายกันออกไป

ออสตินหลับตาลง….เขาเดินไปกระโดดขึ้นหลังม้า

“ท่านดยุคครับ…ท่านรอฟังข่าวอยู่ที่นี่…”

เซสพยายามวิ่งไปห้ามแต่ก็ไม่ทันแล้ว ออสตินควบม้าออกไปอีกทาง เขาได้แต่ถอนหายใจ

ท่านนักบุญหญิงเอวา….กับท่านดยุคจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาเป็นแน่….

“นี่!!!”

เซสหันไปมองก็พบกับสตรีผู้หนึ่ง

“ได้ข่าวเอวาบ้างรึยังคะ…..ข้าเป็นเพื่อนนาง…ได้โปรดบอกทีว่านางปลอดภัย”

เซสมองไปที่สตรีผู้นั้น ตัวของเธอกำลังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว….

“….เรายังไม่ได้ข่าวของท่านนักบุญเลยครับ….โปรดวางใจ ดยุคออสตินออกตามหาท่านนักบุญทั้งสองด้วยตัวเอง…”

เจนรู้สึกว่าขาของเธอราวกับจะยืนไม่อยู่ เธอทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เอวาคือสหายคนสนิทที่เติบโตด้วยกันมา ส่วนซีโน่ก็เป็นเพื่อนคนสำคัญของเธอเช่นกัน

เมื่อทราบข่าวเธอก็รีบว่าจ้างรถม้าให้มาส่งที่ค่ายทหาร ได้แต่หวังในใจระหว่างทางมาว่าพอเธอมาถึงจะได้ทราบข่าวดีว่าพบเอวากับซีโน่แล้ว

ทว่าความหวังของเธอนั้นพังทลายลง…ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวใดๆ ของเพื่อนทั้งสองเลย

เซสก้มลงไปพยุงเจนให้ลุกขึ้นก่อนที่เขาจะพาเธอไปนั่ง

“…ใจเย็นๆ ก่อนครับ”

กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเซสนั้นลอยเข้ามาในจมูกเธอ เจนเช็ดน้ำตาก่อนจะมองชายเบื้องหน้าให้ชัด เมื่อครู่เธอมัวแต่เสียใจเลยไม่ทันได้มองใบหน้าเขา

….พระเจ้า….ชายคนนี้เท่ระเบิดไปเลย!!!

เสียงม้ากำลังวิ่งมา พอเจนหันไปมองก็พบกับชายที่เธอเฝ้าฝันถึง

โคลว์? …..ให้ตายนี่มันอะไรกัน…..

เจนรู้สึกว่าตาเธอกำลังพร่ามัวกับความหล่อ…..

“ท่านสามารถพักอยู่ที่นี่ก่อนได้นะครับ….ข้าจะเตรียมที่พักให้”

“….อ้อ…ค่ะ…ไม่ทราบว่าท่านชื่อ?”

“…เรียกข้าว่าเซสเถอะครับ”

“ข้าชื่อเจน…ค่ะ….”

เซสยิ้มให้เจนน้อยๆ ก่อนจะยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาค่อยๆ เช็ดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนตามใบหน้า

ของเจน

เจนมองเซสอย่างหลงใหล….ให้ตายเธอกำลังลืมห่วงเพื่อนเพราะชายเบื้องหน้า!!!!

…………

เอวาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่บนรถม้าแล้ว ความรู้สึกสุดท้ายคือมีผ้ามาปิดที่จมูกเธอก่อนที่เธอจะสลบไปพอเธอก้มมองที่ตัวเอง ตอนนี้เธอไม่ได้สวมชุดนักบุญแล้ว เธอกำลังสวมเดรสตัวยาวสีชมพูอ่อน ผมที่เธอถักเปียไว้ด้านหลังก่อนหน้านี้ ในตอนนี้ปล่อยสลายลงพร้อมกับจัดลอนอย่างสวยงาม

เอวามองไปที่กระจกที่สะท้อนใบหน้าสตรีงดงาม….ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ กลับขับความงามของเธอออกมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“ท่านนักบุญ…ตื่นแล้วหรือคะ”

สาวใช้เข้ามาในห้องพร้อมกับเดินมาจัดแต่งทรงผมเธออีกครั้ง

“งดงาม….สมกับเป็นผู้ถือครองพลังศักดิ์สิทธิ”

“ที่นี่….ที่ไหนคะ..”

“ที่นี่คือพระราชวังลิธีนาค่ะ….อีกเดี๋ยวงานเลี้ยงต้อนรับก็จะเริ่มขึ้น…ขอเชิญท่านนักบุญลงไปด้านล่างเถอะค่ะ”

เอวามองไปที่หน้าต่าง ตอนนี้เป็นเวลามืดแล้ว….ข่าวคราวการหายตัวของเธอคงจะไปถึงหูของท่านดยุคออสติน ถึงแม้ความหวังจะริบหรี่แต่เธอก็ยังหวัง…ว่าเขาจะมาช่วย

“แล้วเพื่อนของข้า?”

“ท่านซีโน่อยู่กับองค์รัชทายาทค่ะ”

สาวใช้ยกยิ้ม เอวารู้สึกว่าหางตาของเธอกำลังกระตุกอยู่

ขอให้อย่ามีอะไรที่ไม่ดี…เกิดขึ้นกับซีโน่ด้วยเถอะ….