เพียงจันทร์เจ้าเอย

บทที่5

“ถ้ายังไม่ง่วงก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปนั่งรอบนเตียง!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าตกใจของอีกคน เขาตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้จะเรียกร้องสิทธิ์ที่ตัวเองควรได้ ไม่สนว่าอีกคนจะรู้สึกยังไง!

“คุณคงไม่คิดว่าที่ผมยอมเสียเงินตั้งมากมายเพื่อซื้อคุณมาดูเล่นหรอกจริงไหม”หญิงสาวส่ายหน้ากลับไปเบาๆ รู้ดีว่ายังไงเสียวันนี้ก็ต้องมาถึง แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเขาจะมาเรียกร้องสิทธิ์เอาในค่ำคืนนี้

เธอยังต้องการเวลา

“เพียง…ขอเวลา”

“สามวัน!” ใจคนฟังดีขึ้นมาหน่อยเมื่อเขาเอ่ยขึ้นเหมือนจะให้เวลากันตามที่ขอ แต่ไม่กี่อึดใจเขาก็พังทลายทุกสิ่งลงด้วยคำพูดต่อมา

“ผมให้เวลาคุณทำใจมาสามวันแล้วเพียงจันทร์ อย่าขออะไรที่มันมากเกินไปกว่านี้!” คำพูดนั้นปิดกั้นทุกสิ่งในทันที มันทำให้เพียงจันทร์ข่มทุกๆ ความกลัวเอาไว้ จนกระทั่งคนใจร้ายเข้ามาใกล้ๆ สัมผัสแรกที่แตกลงมาต้นแขนทำให้เธอตกใจจนเผลอก้าวถอยหลัง และก็เป็นเขาเองที่เอ่ยดักขึ้นราวกับจะรู้ทันกัน…

“คุณเป็นของผมตั้งแต่วินาทีแรกที่แม่คุณรับเงินผมไปแล้ว! ไม่ว่าตัวคุณ หรือแม้แต่วิญญาณคุณมันเป็นของผม!” คนใจร้าย…สุดท้ายแล้วเขาก็ทำให้เธอเห็นธาตุแท้ของเขาที่ก็ไม่ได้ต่างกับผู้ชายคนอื่นๆ ที่ยอมเสียเงินมากมายเพียงเพราะต้องการเชยชมร่างกายของเธอ

“คุณจะได้แค่ตัวของฉัน ไม่มีวันได้ความรัก!” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นแนบหู พร้อมกับประโยคที่มันทำให้เธอแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว

“แค่นั้นก็เกินพอแล้ว!”

จบคำใบหน้าอ่อนหวานที่บัดนี้กำลังเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาก็ถูกบังเอิญให้เงยขึ้นเพื่อรับจูบที่เร้าร้อนรุนแรงตามอารมณ์ของพ่อเลี้ยงหนุ่มที่ไม่สนแล้วว่าการหักห้ามน้ำใจอีกฝ่ายมันจะทำให้หล่อนร้องไห้เสียใจแค่ไหน เขารู้แต่เพียงว่าเขามีสิทธิ์ รู้แม้กระทั่งว่าทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้เกิดจากความต้องการเท่านั้น ไม่ใช่ความรัก!

เพราะคนอย่างเขาไม่คิดที่จะรักใครง่ายๆ

ต่อให้คนที่ว่าจะดีแสนดีแค่ไหน ก็ไม่มีวันได้ความรักจากเขา!

“อื้อ” จูบที่กินเวลายาวนานกว่าทุกครั้งทำให้หญิงสาวตัดสินใจยกมือขึ้นทุบเบาๆ ที่อกแกร่ง และนั่นทำให้อีกคนใจร้ายยอมถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะฉวยอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินไปที่เตียง บ่งบอกให้รู้ว่าเวลาเตรียมตัวเตรียมใจของเธอนั้นสิ้นสุดลงแล้ว

หญิงสาวได้แต่นอนหลับตาแน่นิ่งราวกับคนหมดสิ้นแล้วต่อทุกสิ่ง ภาพนั้นทำให้เมฆายิ่งหงุดหงิด ที่หล่อนทำเหมือนรังเกียจที่จะมองสิ่งที่เขากำลังจะทำ ยิ่งหล่อนทำเหมือนไม่อยากมองมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากให้หล่อนได้เห็น และจดจำทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ให้ขึ้นใจ

“ลืมตา นี่คือคำสั่ง!” คิดเช่นนั้นเสียงเข้มจึงเอ่ยสั่ง เฝ้ารอกระทั่งคนดื้อเงียบค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขาจึงค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ในท่าทีคุกคาม

“คุณจะให้ผมถอดเสื้อผ้าให้ หรือว่าอยากจะถอดเอง” เขาเสนอทางเลือกให้ แต่นั่นเหมือนผลลัพธ์ที่ออกมาจะไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่

“แล้วแต่คุณเถอะค่ะ”

“งั้นผมถอดให้นะ” หนนี้พ่อเลี้ยงหนุ่มไม่รอฟังคำตอบ เขาเริ่มต้นจากสิ่งง่ายๆ นั่นคือกระดุมหน้าของชุดนอนสีขาว ตามด้วยกระโปรงนอนสีเดียวกันก่อนจะโยนทั้งหมดลงไปข้างเตียงอย่างไม่คิดจะหันไปดูด้วยว่ามันจะไปตกอยู่ส่วนไหนของมุมห้อง เพราะตอนนี้เวลานี้สิ่งที่สะกดสายตาเขาเอาไว้คือภาพเรือนร่างเกือบเปลือยเปล่าของ‘สินค้า’ ที่ตอนนี้มีเพียงชั้นในสีหวานเพียงสองชิ้นติดกายอยู่เท่านั้น

“คุณสวยมาก…รู้ไหม” สวยจนเขาไม่อาจละสายตาไปไหน สวยสมกับที่เขาวาดฝันเอาไว้มาก และคงสวยกว่านี้มากหากเขาจัดการถอดไอ้ชั้นในสองชิ้นนั่นออกไปให้พ้นสายตาเสีย

ไม่คิดเปล่าให้เสียเวลา มือหนาของคนที่ทำงานหนักมาทั้งชีวิตกว่าจะมีวันนี้ค่อยๆ ปลดเปลื้องชั้นในตัวจิ๋วออกจากร่างบอบบาง เขาไม่รีบเร่งในขั้นตอนนี้ เขาอยากเห็นทุกอย่างของเธออย่างชัดเจนที่สุด

“จูบผมหน่อย”

“พะ…เพียงทำไม่เป็น” เสียงหวานตอบกลับสั่นๆ ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะต้องมานอนเปลือยเปล่าให้ใครสักคนจ้องมองอย่างสำรวจเช่นนี้ หากไม่อายเธอก็หน้าหนาเกินทน ครั้นจะหนีก็รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์

“คุณก็แค่ทำเหมือนที่ผมทำกับคุณ ไม่ยากหรอก คนเราทุกคนย่อมจะมีครั้งแรกเสมอ” เธอพยักหน้ารับรู้ตามคำกล่าวนั้นก่อนจะเริ่มต้นจูบเขาตามที่สั่ง เริ่มต้นจากจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากหนา ก่อนจะค่อยๆ สอดปลายลิ้นเข้าไปยามเมื่อเขายอมเปิดปากให้ โดยหารู้ไม่ว่าจูบไม่เป็นประสาของตนเองนั้น มันกำลังปลุกเร้าอีกฝ่ายมากขนาดไหน

“อื้ม” เสียงร้องที่เต็มตื้นไปด้วยความสุขสมของเขานั้นคล้ายเป็นกำลังใจให้คนอ่อนประสบการณ์ทางด้านนี้ละความอายไปอย่างช้าๆ ไม่นานเธอก็จูบเขาอย่างที่ใจอยากจูบ แต่ก็เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้นที่เขาอนุญาตให้เป็นผู้ชักนำในเกมรัก ก่อนที่เขาจะทวงสิทธิ์คืน

เมฆาจูบเรียวปากสวยอยู่นานก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงมาซุกซบที่เนินอกอวบอิ่ม เขาไล่เลียตั้งแต่โคนจนถึงปลายก่อนจะอ้างับปลายถันเบาๆ คล้ายจะปลุกปั้นอารมณ์คนใต้ร่าง ให้มีความสุขไปด้วยกัน

“อื้อ คุณเมธ…”

“คุณหวานหอมไปทั้งตัวเลย มีใครเคยทำแบบนี้กับคุณไหม” เพียงจันทร์ทำได้เพียงส่ายหน้าตอบกลับเท่านั้น เขาเป็นคนแรกที่ได้ทำ ได้สัมผัสเธอ และอาจเป็นคนสุดท้ายเพราะตอนนี้เธอเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา ตราบใดที่เขาไม่อนุญาตให้ออกไปจากชีวิตเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไป!

“อ๊ะ! เจ็บค่ะ คุณเมธเพียงเจ็บ!” คิดถึงความขื่นขมของชีวิตตัวเองได้ไม่เท่าไหร่ เธอก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อพบกับความปวดร้าวเข้า

ความปวดร้าวที่มันทำให้เธอแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ต่างจากอีกคน ที่ดูเหมือนจะมีความสุขไม่น้อยกับเหยื่อบางๆ ที่เขาเพิ่งทำลาย

คำโฆษณาของหญิงแก่คนนั้นไม่ได้โกหก! ผู้หญิงคนนี้สะอาดหมดจด อันที่จริงเขาก็พอเดาได้จากที่ขโมยจูบแรกของเธอมาครอบครองในค่ำคืนนั้นแล้ว แต่ก็ยังแอบเผื่อใจเอาไว้บ้างเพราะสมัยนี้ผู้หญิงเจ้ามารยาเยอะแยะไป จะเล่นละครให้คนเชื่อยังไงก็ได้ แต่ทว่าเยื้อบางๆ ที่เพิ่งถูกเขาทำลายลงเมื่อครู่นั้นกลับเป็นเครื่องยืนยันชั้นดีว่า

ผู้หญิงคนนี้บริสุทธิ์

ไม่สิ! เคยบริสุทธิ์ต่างหาก!