Missing Home

Kabanata Diecie nueve

"ANO ba ang kaya mong ipagkaloob mo sa akin bilang kapalit?"

The Prince sadly smiled as he took something from his pocket. He paused for a while and sighed, "Ito ang aking alay."

It was a gold ring filled with crystals. Inilahad ng binata ang kamay niya upang maipakita ang singsing na hawak nito. He was very hesitant as the tubig ng karunungan appeared.

Lumapit ito sa Prinsipe at kinuha ang singsing sa palad nito.Sinuri nito ang singsing, sinisiguradong may halaga ito.

"Hmm. Saan ito nagmula at kung ano ito Mortal?"

"Iyan ay singsing na nagmula pa sa 'king ninuno. Iyan ay iginagawad sa mga anak na lalaki kada may panibagong henerasyon, simbolo iyan ng katapangan at pagmamahal. Ang mga laki, ay igingawad iyan sa minamahal at kapag nakabuo nang pamily ay ibibigay sa lalaking anak. Hanggang umabot sa henerasyon ngayon, bigay iyan sa 'kin ng aking Ina."

"Isa itong singsing na puno ng alaala at enerhiya, mahalaga ba ito sa 'yo?"

"Naniniwala akong iyan ay ang nagbibigay proteksyon sa 'kin palayo sa mga kapahamakan. Sa tuwing dala ko iyan ay kampante ang aking puso at isipan. Na kahit ano man ang mangyari ay magiging maayos pa rin ang lahat."

"Puno nga ito ng alaala ngunit hindi ito sapat na alay. Kailangan kong kunan ng oras ang panahon na ilalagi mo sa mundong ito. Hindi maaaring ibigay ko ang iyong hiling ng wala naman akong napapala mula sa ‘yo."

"Boss sigurado ka ba riyan? Paano kung ikapahamak mo? Ikapahamak natin? Ikamatay mo—"

"Ano ba, Missy! Masyadong kang maingay, manahimik ka muna saglit!"

Tila nag-iisip ang binata ng malalim, habang siya ay nakakapit sa braso nito. She was to scared to look at the kakambal ng tubig karunungan. Sa tuwing titignan siya nito ay tila may alam ito sa buong pagkatao niya. Na mula ulo hanggang paa ay kilalang-kilala siya nito. Takot siya sa nilalang na nasa harap nila ngunit mas takot siya na baka ikapahamak ng prinsipe ang desisyon nitong paglapit sa kakambal ng tubig karunungan.

"Kamahalan sigurado ka ba talaga sa desisyon mo? Hindi mo ba mahihintay ang ilang linggo? Hindi ka ba natatakot na lokohin tayo?"

Para siyang sirang plaka na paulit-ulit ang mga tanong. Siyempre alam niyang isang maling desisyon nila ng Prinsipe ay ikapapahamak nila. Kung mapapahamak man ang Prinsipe ay iyon na rin ang katapusan niya sa Ardeun. She'll be dead, in less than an hour if something bad happens

to the Prince. And the chance of returning to her home will be zero percent. Ang makita si kamatayan ay ang mas mayroong tsansa.

"Hindi ko yata nagustuhan ang iyong tono, Hija. Hindi ako nakikipaglokohan sa inyo, kung anong hiling man ang hilingin ay kaya kong ibigay kapalit ang importanteng bagay at kaunting oras na mula sa iyong buhay. Masyado niyong sinasayang ang oras ko, may hihilingin ba kayo o babalik na 'ko sa lungga ko."

Nakatago siya sa balikat ng Prinsipe habang ang Prinsipe au tila malayo at malalim ang iniisip. Mukhang masyado nitong iniisip ang hihilingan niya sa tusong tubig ng karunungan.

"Payag ako sa kagustuhan mo, ngunit nais kong malaman ano ba talaga ang kapangyarihan ko sa mundong ito? Kung gagantimpalaan ako o isa akong ordinaryong tao. Ano ang aking magiging kapalaran?"

"Bueno halika at hawakan mo ang aking kamay," ani ng kakambal ng tubig na karunungan.

The Prince went closely to the tubig ng karunungan, ang nilalang na iyon ay inilahad ang kanyang kamay. While she was their standing like an idiot, holding Prince Vard's clothes. She was clinging to him for her dear life.

Ayun sa kwento ng prinsipe ang magkakambal na nilalang ay dating mababait, ang nilukob ng kasamaan. Inabuso ang kapangyarihan kaya naikulong at isinumpa. Ang sabi ng iba naman ay mga nilalang silang biniyayaan at isinumpa. Dinaig pa ng mga ito ang agua bendita, isang serye na mula sa magkakambal na isang normal na tao at taong tubig. Dati tuwang-tuwa siya sa mga palabas na gaya nito but glancing at the kakambal tubig ng karunungan was different. It gives her chills every time she look at the creature.

Pinaglapat ng prinsipe ang ang palad niya at hinawakan ito ng tubig ng karunungan. Habang siya ay nasa gilid nito na nagmamasid, hawak hawak pa rin niya ang damit ng prinsipe. Tila isang uhuging batang nawala sa parke. Bawat galaw ng tubig na karunungan ay pinagmamasdan niya. Na baka may mali itong gagawin sa kanila. Mula nang mapunta siya sa lugar na ito ay kung anu-ano na ang pumapasok sa isipan niya.

Nag-aalala siya sa prinsipe

"Sa aking kapangyarihang ipinagkaloob ng diyos at diyosa Dinggin ang aking hiling na silipin ang hinaharap ng batang ito."

The caved shook that it scared her more. The Prince suddenly screamed in pain. She was panicking, her body was shaking in fear. She was scared at what was happening, she held the Prince's hand.

Napasinghap ang tubig ng karunungan!

"Imposible! Bumitaw ka hija!"

Sa takot ay nabitawan niya ang binata.

And Prince Vard suddenly faint!

"Kamahalan!"

Agad niyang dinaluhan ang binata, habang ang tubig ng karunungan ay na tulos sa posisyon nila. Namumutla ang binata. Tinapik-tapik niya ang mukha nito upang magising. Ngunit kahit anong gawin niya ay hindi ito gumagalaw. Kinurot niya ang braso nito ngunit wala pa rin siyang nakuhang reaksyon. Inilapit niya ang tenga niya sa mukha nito, she sighed when she heard him breathing.

"Imposibling ang koneksyon ninyong dalawa dahil hindi kayo nagmula sa isang mundo! Paano ka napadpad sa mundong ‘to!"

"Anong ginawa mo sa Prinsipe?!" she screamed, halos maiyak na siya sa kaba.

She couldn't afford to lose the prince right in front of her. She couldn't lose him, Ardeun will never be Ardeun without him. They may argue and might slit each others throat but deep inside her, she cares for her. Kahit minsan ay gusto niya itong lunurin dahil sa inis, the irritation she feels towards him isn't hatred. Hate is such a strong word. She may sometimes hate his entire existence but she couldn't deny the fact the he saved her. He made her sane but sometimes he drives her crazy.

He is her only frenemy.