ตอนที่ 3 คลับ
950 Words
"เหนื่อยว่ะ" เจ้านายบ่นออกมาเมื่อกลับมาถึงคอนโดที่เป็นพื้นที่ส่วนตัว เพราะเสียพลังงานไปเยอะในการว๊ากน้องๆแล้วไหนที่จะรับบทเป็นคนตีกลอง ทำเอาปวดมือปวดแขนไปหมด
"ก็แล้วมึงจะเสียงดังไปทำไม" วายุที่ไม่ได้เหนื่อยอะไรเพราะหน้าที่ของเขามีแค่นั่งเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยแค่ไปตามธรรมเนียม
"พูดได้ดิพ่อคนหล่อ ไม่ได้นั่งเฉยๆแล้วมีคนกรี๊ดกร๊าดแบบมึงนิ" เจ้านายว่าพลางทำท่ากระแนะกระแหนเพื่อนทันที เขาตีกลองแทบตายกว่าจะได้เป็นคนในสายตาสาวๆ แต่พายุเดินผ่านแค่นิดเดียวกลับกรี๊ดกร๊าดอย่างกับไปเชียร์กีฬา
"ไร้สาระ" มือเรียวยาวฉบับผู้ชายแต่มันคล้ายๆของผู้หญิงมากกว่า แต่มันมีเส้นเลือดปูดโปนที่ชัดเจนกว่า เลื่อนไถหน้าจอเฟซบุ๊กดูเล่นๆไปพลางๆ กดเข้าดูข่าวสารภายในมหาลัยก็เห็นเป็นภาพของหลายๆคณะที่พากันรับน้องวันนี้เช่นกัน
พายุมีเพียงสีหน้าเรียบเฉยกับรูปภาพเหล่านั้น เลื่อนมือไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับภาพๆหนึ่ง
'เมล..'
"มึงว่าอะไรนะ" เจ้านายที่กำลังวุ่นวายกับของกินที่ซื้อติดมือมา ได้ยินเสียงเพื่อนพึมพำออกมาจากปากเบาๆจึงถามออกไป
"เปล่า" พายุบอกปัดก่อนจะเซฟภาพเหล่านั้นลงในมือถือ เมลที่ทำปากเผยอมีลิปสติกสีแดงน่าจุ๊บกำลังล้อเล่นกับเพื่อนของเธออยู่ แต่มันกลับดูเซ็กซี่จนรุ่นพี่นำมาลงในเพจของทางมหาลัย
"แล้วคืนนี้ออกกันมั้ย" เจ้านายถามเพื่อนออกมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายดูนิ่งเงียบ
"ไปไหว?"
"ก็ไหวอยู่ถ้าเป็นเรื่องเหล้า" นารีหรือจะสู้สุรา เจ้านายที่คิดประโยคนี้ในหัวเสมอมาถึงยังไม่มีใครมาจีบ ปากบอกว่าอยากให้มีสาวๆเข้ามารุมเท่านั้นเอง แต่เอาเข้าจริงเขารึจะสน
@22.50น.
@คลับ
"มาทำตามสัญญากัน!" แตงกวาตะโกนเสียงดังออกมาแข่งกับเสียงเพลงในคลับพลางยื่นกระดาษขึ้นโชว์ตรงหน้าเมลอย่างต้องการทวงสัญญา
"สัญญาอะไร!" เมลตะโกนถามกลับไปเสียงดังเหมือนกันพลางเงี่ยหูรอฟังคำตอบด้วย
สาวน้อยวัยสิบเก้าปีในชุดเดรสรัดรูปสายเดี่ยวสุดสั้นสีแดงอวดเอวขอดสวย ด้านล่างมีรองเท้าส้นเข็มสีดำไว้รองรับเรียวขาขาวที่สะท้อนแสงไฟออกมา
ใบหน้าเรียวถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงเฉดเข้มกว่าปกติ มีแตงกวาเป็นช่างแต่งหน้ามือทองสำหรับคืนนี้ ใบหน้าหวานละมุนเปลี่ยนเป็นเซ็กซี่ทันทีเมื่อลิปสติกสีแดงถูกปาดลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม
"สัญญาแบบนี้ไง!" แตงกวาว่าก่อนจะยกขวดไวน์ราคาแพงกระดกเข้าปาก เมลตาค้างไม่คิดว่าเพื่อนจะดื่มรวดเดียวแบบนี้
"แตงกวา!" เมลรีบเข้าไปแย่งทันทีทำให้หยดไวน์เปรอะเปื้อนไปตามมุมปากและลำคอของเพื่อนเล็กน้อย แตงกวายกมือขึ้นปาดทิ้งพลางทำเสียงสดชื่นออกมา
"อ๊า..."
"หึหึ แตงกวา ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยเล่า" เมลแทบกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มรั่ว ทั้งที่เพิ่งมาแต่แตงกวากินไปกว่าครึ่งขวดแล้ว
"มาเร็ว! ทำตามสัญญา" ยังไงวันนี้พวกเธอก็ต้องกินไวน์ให้หมดขวดกัน จากนั้นก็ไปแดนซ์กับหนุ่มๆอย่างที่เคยร่างสัญญาใส่กระดาษเล็กๆเอาไว้ว่า หนึ่งใครกินไวน์เยอะก่อนย่อมเป็นผู้ชนะ สองคือต้องมีผู้เข้ามาร่วมแจมทริปให้นานที่สุด
"ไม่เอาหรอก ใส่แก้วก็ได้มั้ย" เธอแต่งหน้าแต่งตัวมาซะสวยจะให้มากระดกขวดแบบนี้เสียลุคสาวสวยเซ็กซี่ตายห่า
"เร็ว!"
"ไม่เอา!" เมลปฏิเสธอยู่ท่าเดียวและเธอจะไม่ยอมทำแบบนั้นแน่ ถึงยังไงเธอก็แพ้ให้แตงกวาอยู่ดีนั่นแหละ
"งั้นแกเอามาฉันจะกินเอง!"
"ไม่! เดี๋ยวได้กลับบ้านไม่ไหวกันพอดี" ตอนที่ชวนเธอมาบอกว่าจะมาจิบเบาๆแล้วแดนซ์กันให้มันส์ แต่เพื่อนกลับไม่ทำอย่างที่พูด ยกสัญญาที่ร่างกันเอาไว้เล่นๆขึ้นมาโชว์ทำเอาเธอปวดหัวเลยตอนนี้
"ถ้าไม่ให้ฉันกินแกต้องกิน!"แตงกว่าชี้หน้าเพื่อนพลางทำหน้าเข้ม เมลต้องเลือกแล้วว่าจะปล่อยให้เพื่อนเมาคนเดียวหรือจะคนละครึ่งดี
"ไม่หมดนะ" เมลว่าก่อนจะยกไวน์ขวดนั้นกระดกเข้าปาก กลั้นใจกลืนลงคออยู่สองสามอึกเพราะมันมีรสแรงกว่าที่เคยกินมา มิน่าเพื่อนของเธอถึงได้ยืนโอนเอียงไวขนาดนี้
หญิงสาวที่กลืนกินเครื่องดื่มลงคอไปพอประมาณแล้วจึงค่อยๆยกลง หากแต่หางตากลับไปสะดุดกับคนที่ยืนมองเธออยู่ แสงไฟในผับทำให้เมลไม่แน่ใจว่าจะเป็นคนที่คิดไว้ไหม หากแต่ไม่ทันได้เดินเข้าไปดูใกล้ๆอะไรเขากลับหายไปเสียแล้ว
"ไปไหนนะ"
"อะไรนะเมล!" แตงกวาตะโกนถามออกมาเสียงดังเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนที่มองไปยังฝั่งทางเข้าพร้อมทำปากมุบมิบ ไม่แน่ใจว่าเพื่อนกำลังสงสัยอะไรอยู่หรือเปล่า
"เปล่าหรอก พอใจแล้วใช่มั้ย แดนซ์กัน!" เมลวางไวน์ขวดนั้นลงที่โต๊ะก่อนจะเดินไปจูงแขนเพื่อนเพื่อไปแดนซ์หน้าเวทีด้วยกัน
- Writer
