Nakatulala si Ruthie at tagusan ang tingin sa kisame ng kuwarto niya. Nakahiga siya at pakiwari niya ay may mabigat na nakadagan sa kanyang dibdib. The one who so eagerly tries to love one-sidedly, is no better than a dead man. Ganoon pala iyon. Ang tao palang nagmamahal nang walang katugon ay halos wala ng pinagkaiba sa patay. Dahil ang puso niya ngayon ay tumitibok na lang sapagkat patuloy pa siyang humihinga, pero tila wala na ring buhay iyon.
Kung hindi man lang siya nagkapuwang sa puso nito kahit kaunti, bakit iba ang sinasabi ng mga halik at haplos nito sa kanya? Wala ba itong kamalayan sa ginagawa nito na pagkatapos siya nitong angkinin ay mahigpit siya nitong ipinapaloob sa mainit nitong yakap? Na tila ba natatakot itong mawala na lang siyang bigla? Hindi ba nito batid na mas paya
