Yaşamak bir intihardı.
Yaşarken yanardın çünkü.
Bir intihar nelere maal olurdu? Örselenmiş hayatlara ve eksilmiş ruhlara.
Benim çok yanım eksikti, bu bir ihtihar mıydı?
Bu bir intihardı.
Yakıcı, bitirici ve son vuruşu elinde tutan nefesi misafir etmiştim ciğerlerime. Alınan her solukdan daha farklıydı, daha öldürücüydü ve benim hastalıklı kalbim buna dayanamayacak gibiydi...
Kalbim kurşun yağmuruna tutulmuşçasına gürültüyle atarken herhangi bir kurşunun kalbime isabet etmesi an meselesiydi. Ölümle burun burunaydım.
Onun kırmızı dudakları benim soluk pembe dudaklarımdayken, gözlerimiz saf şaşkınlıkla örselenmişken ve kalplerimiz maratona koşmuşken ne kadar sağlam bir zihne sahip olabilirdik ki?
İnanmak zordu, dudakları dudaklarımdaydı. Dudakları arasından sızan ılık nefesi f
