Yana yana açılan kesikler, dikiş tutmazdı. Benim dikişlerim ise hiç tutmazdı. Aciz bedenim elem verici günahlarını ört pas etmek yerine bir yenisini daha eklemekten gocunmuyordu. Bileklerime bir çizik daha atmıştım bugün, ciğerlerim daha fazla is daha fazla duman doluydu. Zihnim de ise kahrolan bir kadının ve acıdan geçmeyen bir adamın emaresi vardı. Acı geçmiyordu, acıdan geçilmiyordu.
Göz bebeklerime batırılan kıymıklara nazaran kuruyan dudaklarımı yalama ihtiyacı duymuştum. Sakin olmak şu an benim için oldukça mübrem bir histi. Zira sakin kalamazsam olacak olanların sonu nereye yönelir emin değildim.
Onun burada ne işi vardı? Ben Feza'yı aradığımda o da yanında mıydı? Duymuş muydu sesimi? Gözlerinde dağlamış mıydı zevahirim?
Bu ne kadar umrumdaydı ki...
Belki de çok.
Ö
