ร่างบางเปิดประตูเข้าห้องนอน กอดอกทอดสายตามองวิวสวนของตนเอง อดชื่นชมความงดงามสุดลูกหูลูกตาไม่ได้ เธอภูมิใจในบ้านเกิดตนเอง และดีใจที่ไร่ข้าง ๆ เป็นชายชื่อเมธาสิทธิ์ ถ้าหากไม่มีเขา พ่อจะเป็นไรบ้างก็ไม่รู้
กำนันมงคลเหลือบมองหนุ่มข้างกาย แล้วระบายลมหายใจ เห็นท่าทีบุตรสาวแล้ว ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนคาดหวังนั้นจะสำเร็จหรือไม่
“เดี๋ยวมันก็ใจอ่อนเชื่ออา”
เมธาสิทธิ์ยิ้มบาง ๆ
“ผมไม่ได้เร่งรัดอะไรหรอกครับ อีกอย่างผมกับดาก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด เธอคงไม่คิดว่าผมจะรู้สึกอะไรหรอกครับ” พูดจบ เขาหัวเราะในลำคอ
“แล้วทำไมไม่ทำให้ยัยดารู้ล่ะครับ ว่าคุณสิทธิ์รู้สึก”
เขาชะงัก สีหน้าครุ่นคิด
“ผมไม่รู้จะทำยังไงน่ะสิครับ คุณดาเองนิสัยไม่เหมือนใครด้วย”
กำนันมงคงยิ้มเจ้าเล่ห์
“เอาไว้เดี๋ยวอาช่วยอีกแรง”
เขายิ้มกว้าง “ขอบคุณครับคุณอา”
เสียงมือถือดังแว่ว ชายหนุ่มล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมันออกมา คิ้วเข้มขมวดสีห
