วันนั้นที่เคยรัก

เสียงรถขับเคลื่อนไปตามไร่ เจ้าของมันก้าวลงมา หญิงสาวผมสั้นประบ่า ผิวกายขาวสะอาด ดวงตากลมโต รูปร่างสมส่วน สวมเสื้อลายสก็อต กางเกงยีนส์เพื่อความคล่องตัว ยืนใช้มือป้องใบหน้าเพื่อมองภาพเบื้องหน้าให้ชัดเจน ริมฝีปากไร้ลิปสติกเม้มสนิท รู้สึกหงุดหงิด เมื่อเห็นคู่ปรับกำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานในไร่ของตน มธุรดา ก้าวเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าหนุ่มน้อยใหญ่ แล้วยกท่อนแขนกอดอก สำหรับเธอแล้ว ผู้ชายคนไหนก็เหมือนวัว เหมือนควาย ยิ่งไอ้ผู้ชายหน้าหล่อสาวเยอะอย่างเมธาสิทธิ์ หนุ่มเลี้ยงวัวนมไร่ใกล้เคียง ที่หน้าใกล้เหมือนวัวไปทุกที ทชอบทำตัวตีเนียนมาสนิทกับพ่อ แล้วเข้านอกออกในสวนราวกับเป็นเจ้าของ แต่ที่ไหนได้ หมอนี่แค่ต้องการมาหม้อสาวเท่านั้น ชายหนุ่มทุกคน ต่างใส่แค่เพียงอันเดอร์แวร์ตัวเดียว ทว่าคนยืนอยู่ไม่รู้ร้อนหนาว มองราวกับพวกมันเป็นแค่ลิง ที่กำลังเล่นน้ำเป็นฝูงเท่านั้น “นี่แม่คุณ ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยหรือไง มายืนมองผู้ชายแก้ผ้าแบบนี้!” เมธาสิทธิ์ส่งเสียงเตือน มธุรดาเบ้ปาก “ถ้ารู้สึกคงไม่มายืนหรอก คิดว่าฉันเป็นสาวน้อยแรกรุ่นที่ต้องเหนียมอายผู้ชายเหรอ นายก็รู้ไม่ใช่ไงว่าไร่ฉันมีแต่ผู้ชาย ถ้าฉันเหนียมอายจะคุมคนงานได้หรือไง!” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วลุกยืนเผยให้เห็นห่อหมกที่ถูกอันเดอร์แวร์ห่อหุ้ม มธุรดาจ้องมองดวงตาเบิกกว้าง ก่อนปรับสีหน้า กระแอมเบาๆ ในลำคอ “นายคิดว่าลุกยืนโชว์มะระขี้นก แล้วฉันจะกลัวหรือไง อันแค่นั้นไปให้พ่อทำใหม่ให้เถอะ!” พูดจบ หญิงสาวเดินมายังรถ แล้วสตาร์ทเครื่อง “อ้าว! ไหนว่าอันแค่นี้แล้วหนีทำไม!” เขาตะโกนไล่หลัง เธอหันมาแสยะยิ้ม “ไม่ได้หนี จะไปอ้วก ไอ้วัวนมเอ้ย!” รถแล่นหนีไปอย่างรวดเร็ว ตั้งใจจะด่าแท้ๆ เชียว ดันโผล่พรวดจากน้ำไร้ยางอายจริงๆ พ่อก็แปลกเคยเตือนหลายครั้งแล้วว่าไว้ใจหนุ่มไร่ข้างๆ ได้ซะที่ไหน วันๆ เห็นเอาแต่เมากับลูกน้องท่าเดียว หญิงสาวจอดรถวิบากไว้ตรงลานหน้าบ้าน แล้วก้าวลง สาวรูปร่างอรชร หน้าตาสะสวย ผิวน้ำผึ้งผมยาวเคลียแผ่นหลัง สวมชุดเดรสลายดอกสั่นเหนือเข่าก้าวเข้ามาหา แล้วคล้องแขนเพื่อนทันที “มาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมไม่โทรมา!” “มาเมื่อกี้นี่เอง จะมาขอนอนด้วย” มธุรดาขมวดคิ้ว เห็นสีหน้าท่าทางแบบนี้ รู้สึกไม่ไว้วางใจสักเท่าไหร่ “ทำมานอนที่นี่ล่ะ แปลกนะ” รุ่งนภายิ้มแห้ง เพราะบ้านอยู่ในตัวเมือง แต่แถวนี้มีงานวัด เป็นงานประจำปี จะให้ขับรถกลับคนเดียวก็น่ากลัวเกินไป มานอนบ้านเพื่อนเอาดูง่ายกว่า ถ้าไม่ติดว่านัดหนุ่มหล่อไว้ เธอคงไม่มา “ก็.. รุ่งมีธุระแถวนี้น่ะดา” สายตาเพื่อนแลวิบวับชอบกล ในใจนึกหมั่นไส้ แต่ไม่อยากเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัว ทว่าปากมันคันยิบๆ ผู้ชายดีกว่าไอ้วัวนมไม่มีแล้วหรือไงกัน “นอนก็นอน ฉันไม่ว่าอะไรรุ่งหรอก แต่ที่รุ่งน่ะ” เธอจ้องเพื่อนตาไม่กระพริบ ทำเอาคนถูกมองชะงักสีหน้าตื่นตระหนก “ระวังไอ้ผู้ชายที่เข้ามาวอแวบ้างก็ดี เพราะมันน่ะ มีผู้หญิงเวียนเข้าเวียนออกไม่ซ้ำหน้า!” คนถูกเตือนหัวเราะ แล้วยกมือโบก “โอ้ย! ไม่จริงหรอก ผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาเอง คุณสิทธิ์เขาไม่เล่นด้วย!” ดวงตาเรียวสวยหรี่ลง แล้วยิ้มหวานจับผิด เมื่อเพื่อนเผลอพลั้งปาก รุ่งนภารีบปิดปากแล้วยิ้มแห้งๆ “ตามใจแกก็แล้วกัน ฉันไม่อยากไปยุ่งเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของแกด้วยหรอก แล้วเวลาอกหักน้ำตานอง ไม่ต้องมาซบอกฉันเลยนะ!” รุ่งนภารีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ “ฉันกับคุณสิทธิ์ยังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เราแค่คุยๆ กันอยู่เท่านั้นเอง” มธุรดาเบ้ปาก แล้วยิ้มแห้ง เมื่อได้ยินคำพูดเพื่อน ปล่อยไปแบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่ใช่เรื่องของเธอสักหน่อย ถ้าไม่ติดว่าสนิทกัน เรียนมาด้วยกัน จะไม่ตักเตือนอะไรอีกแล้ว เล่นหูเล่นตากับไอ้วัวนมซะขนาดนั้น “จ้า ฉันเชื่อแกมากเลยรุ่ง!” มธุรดาประชด รุ่งนภายิ้มแห้ง ก่อนซบไหล่เพื่อน “ไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันซื้อของโปรดมาเผื่อดาด้วย” “ไม่ต้องมาทำเอาใจ” คนเป็นเพื่อนบอกเสียงงอน “น่า...ไปเถอะ” รุ่งนภารั้งแขนเพื่อนให้ก้าวตาม มธุรดายอมก้าวตามเพื่อนเข้าสู่ตัวบ้าน พอเห็นของโปรดบนโต๊ะคนงอนก็ลืมเลือนเรื่องราวทุกอย่าง แล้วหันมาตั้งหน้าตั้งตากิน จนรุ่งนภายิ้มกว้าง รู้สึกโล่งใจ กับแผนการที่ตนเองตระเตรียมเอาไว้ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น มธุรดาหรี่ตามอง เห็นเพื่อนเดินหลีกไปคุยอยู่ด้านหลัง เลยย่องตามแอบฟังเงียบ ได้ยินเสียงหัวเราะต่อกระซิก มิหนำซ้ำใบหน้าของเพื่อนยังแดงก่ำเพราะขัดเขิน มือบางกำแน่นด้วยความเดือดดาล เห็นทีเรื่องนี้คงปล่อยไว้ไม่ได้ ไอ้วัวนมต้องได้รู้ฤทธิ์คนอย่างมธุรดาสักหน่อยแล้ว กล้าล้วงคอกันแบบนี้ จะเอาให้อ้วกออกมาเป็นเลือดเลยคอยดู รุ่งนภาเดินกลับเข้ามาท่าทางยิ้มแย้ม คนเป็นเพื่อนก้าวมาดักหน้า แล้วส่งสายตาราวกับจับผิด “ใครโทรมาเหรอ” แสร้งถามเสียงต่ำแล้วลอบสังเกตสีหน้า “คนรู้จักน่ะ” มธุรดาย่นจมูก แล้วระบายลมหายใจ “ฉันจะเข้าสวน นั่งเล่นที่บ้านไปก่อนนะ อย่าเที่ยวไปไหนล่ะ” “จ้ะ รู้แล้ว” หญิงสาวก้าวลงบันไดบ้าน แล้วหยิบหมวกมาสวมไว้ สตาร์ทรถออกจากบ้าน รุ่งนภารีบกลับเข้าห้องอาบน้ำสรรหาชุดที่สวยที่สุด ลองแล้วลองอีก เพื่อไปพบคนที่ตนอุตส่าห์ตั้งใจมาหาถึงที่นี่ เวลาจวบจนห้าโมงเย็น รุ่งนภาในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้นอวดเรียวขา กับเสื้อสายเดี่ยวสวมทับด้วยซีทรูสีดำ เธอเร่งฝีเท้าไปยังจุดนัดหมาย ตรงป้ายไร่เขียนตะวัน ไม่นานนักรถกระบะสีดำสนิทมาจอดรับ เธอรีบเปิดประตูขั้นนั่ง เมธาสิทธิ์ส่งสายตาแล้วยกยิ้มให้กับหญิงสาว ก่อนเคลื่อนรถออก