สุรวุฒิตีหน้าเครียด “ฉันจะหาทางป้องกันชาวบ้าน เท่าที่ทำได้ เวลามีธุระสำคัญก็อยากให้กำนันช่วยบอกผมหน่อย จะได้ส่งตำรวจไปคุ้มกัน”
“เกรงว่าจะตายฟรีกันเสียมากกว่า” เมธาสิทธิ์แย้ง
“อย่างไรทีมของฉันก็พอมีฝีมือ อีกอย่างเรามีเสื้อเกราะกันกระสุน ฉันไม่ให้ลูกน้องต้องเสี่ยงตายแบบไม่ป้องกันอะไรเลยหรอก”
“ตอนนี้ก็คงต้องทำแบบนี้ไปก่อนนั่นแหละสิทธิ์ อาเองก็เห็นด้วยกับสารวัตร เราจำเป็นต้องหาทางจับพวกโจรให้ได้ ไม่อย่างนั้นทุกคนคงลำบากแน่ ตอนนี้เรื่องของอามันยังใหญ่อยู่ มันคงไม่กล้าทำอะไรสักพัก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องระวังตัวกันให้ดี”
เมธาสิทธิ์ระบายลมหายใจ “เอาเป็นว่าฉันช่วยแกสอดส่องอีกแรงแล้วกัน”
“ก็ดีเหมือนกัน ถ้าพอมีกำลัง ตำรวจจะได้เบาแรง” สารวัตรยกมือไหว้ “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับกำนัน ต้องตามเก็บหลักฐานอีก”
“เชิญครับสารวัตร”
คนยืนฟังรีบเดินหนีอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบางกัดแน่นด้วยความแค้นเคือง เธอไ
