Me - You + Him (COMPLETED!)

Chapter 12 - Beautiful in White

"MAY problema ba, iho?" Malumanay na tanong ni Papa. "Si Kristine ba?"

Bumuntong hininga ako. "Papa, Erik saw her with Kent – remember her ex-boyfriend in high school? Nakapunta siya sa mga parties ng Bolivar at Sanchez before."

"Ah ang matangkad na batang iyon?" Naalala ni Papa. "Mabait na bata iyong si Kent, matured kung mag-isip. Magaling sa chess at sinamahan niya nga kami ni Raffy sa isang bicycle shop nung nagpapabili ang kuya mo. So nasa Velusca pala siya."

Medyo sumikip ang dibdib ko sa mga narinig. Imagine, short lang yung presence ni Kent sa mga Bolivar at Sanchez pero ang laki pala ng impact niya.

"I'm scared, Papa." Nanginginig ang mga kamay ko.

Sumandal si Papa sa upuan at napatingin sa mga halaman sa hardin namin. Maganda ang panahon at maganda rin ang kulay ng mga namumukadkad na bulaklak. Pumikit siya at sinamyo ang bango ng hangin. "Ito ba ang dahilan kung bakit gusto mong pumunta ng Velusca?"

Napahilamos ako sa mukha.

"Ikaw ang pakakasalan ni Kristine kaya magtiwala ka," sabi niya.

"Kent was her first love," I whispered. I was so scared to even mention it.

Napangiti siya at tinapik ang balikat ko. "May sasabihin ako sa'yo. Your mom had a long term relationship with her boy friend. But he broke her heart by engaging with someone else. Nasa healing stage siya nung dumating ako sa buhay and it was difficult. I was constantly scared na baka bumalik ang ex niya. At bumalik nga..."

Namilog ang mga mata ko kasi hindi ko alam ang estoryang ito. Akala ko nga first love nina Mama't Papa ang isa't-isa sa tindi ng harutan nilang parang mga teenagers. I never imagined nor expected na ganito ang simula ng love story nilang dalawa.

"Para akong mawawala sa sarili ko kasi mas matagal at mas malalim 'yong pinagsamahan nila right? They built the future around each other at feeling ko ako ang outsider. It was heart wrenching, heartbreaking moment ang pagsama ni Zennia sa ex niya." Makikita pa rin ang lungkot sa mukha ni Papa na tila nararamdaman pa ang sakit na dulot ng pangyayari.

Nagtataka ako kung paano nag end sa happy ending ang story nila. "How - "

"One last try – sabi ko sa sarili ko." Umiiling na pahayag niya. "Hinabol ko siya. And guess where?"

"Velusca?" awtomatikong bigkas ko.

Tumawa si papa. "Yup sa Velusca. Pagdating na pagdating sa hotel room nila ay sumigaw ako ng 'Zennia mahal kita – mahal na mahal kita at ibibigay ko sayo ang gusto mo kung makakaya ko. Pero hindi ako nangangako na smooth ang relationship natin at hindi ako nangangako na perpekto ang lahat. Kung ayaw mo ay please one last time, sabihin mo sa akin na ayaw mo sa akin."

"Tapos?"

Bumuntong-hininga siya. "The End. Kasal. Tatlong lalaki ang naging anak namin at ang bunso ay ikakasal na at nag-aalala sa mangyayari."

Napangiti ako kasi masaya ako sa sinapit ng relasyon nilang dalawa. "Hindi ka ba nagseselos hanggang ngayon sa ex ni Mama?"

Napatingin na naman siya sa mga bulaklak at sinariwa ang mga alaala ng kahapon. "Sa simula oo pero everyday sinasabi ko rin sa sarili ko na ako ang pinili ng Zennia. Naka implant na sa memory ko talaga ang mukha niyang natutuwa sa confession ko. I always remember that day when she ran to me with tears of happiness in her eyes. As if I was her knight-in-shining-armor."

Tinapik niya ang aking balikat sabay sabing, "Ayokong pairalin ang selos sa relasyon namin. Minsan kasi pag nagseselos tayo ay may mga imaginary situations tayong iniisip at feeling natin totoong nangyari. Pinangungunahan natin ang sitwasyon..."

I sighed. "Siguro pinangungunahan ko lang ang mga sitwasyon. I did not even call her about it."

"You go to her and talk to her," payo niya.

"Papa, you know why I'm scared?" mahinang tanong ko. "Kasi kami ang rason kung bakit umalis si Kent sa Namerna."

Napakunot ang noo ni Papa.

Andito na ako sa puntong gusto kong sabihin ang totoo. I gulped. "We bullied him to the point na halos mamatay na siya."

"Hmmm..."

"And Kristine saw it all." I gulped some more air. "Kaya pinilit siya nina Tita Carol para sumama sa lake para malimutan niya si Kent. Depressed na kasi siya masyado at bothered na si Tita sa abnormal weight loss niya."

"Umalis si Kent dahil sa ginawa niyo?"

"Yes." My throat was itchy and I wanted to cry pero pinigilan ko. "May sakit pala siya at nagka kumplikado ang sakit niya dahil sa resulta ng ginawa namin."

"Hmm..."

"Papa, ipinasok namin siya sa trunk ng mahigit sa bente minuto at hindi namin namalayan na hindi pala siya nakahinga," nahihiyang pag-amin ko. "Kristine begged me to help me find Kent. And she saw his horrible state inside the trunk. Siya ang nagbalita sa amin na hindi na humihinga ang ex niya. And that night they flew Kent to Velusca and as far as I know wala na silang komunikasyon these past years."

"Errol, hindi ako makapaniwalang ginawa mo 'yan, iho." Hindi ko masisisi ang disappointment sa tinig ni Papa. "Akala ko harmless pranks lang iyong mga nagawa niyo kay Kristine."

Napaiyak ako bigla. "Papa, pinagsisihan ko naman lahat. I'm trying...I'm f*****g trying my best to correct everything."

Niyakap ako ni papa ng mahigpit. "Iho, sometimes we are forgiven but we need to face the consequences. Fight for the relationship if you still can and just remember that we love you despite what you did. We are here for you."

Umalis ako papuntang Velusca pero hindi ko sinabihan si Kristine. I didn't know what got into me why I chose not to tell her. Dumiretso muna ako sa hospital at nakitang mas worse pala ang kalagayan ni Erik kaysa sinabi niya sa akin sa phone.

"Pare, you don't need to come and visit me you know." Tumatawa pa si Erik.

Medyo stoic 'tong si Erik pero ngayon ko lang nakita itong may mga sari't-saring emosyon simula nang maaksidente. Nauntog talaga siguro ulo nito.

"Hindi ikaw ang pinunta ko rito," sabi ko.

Naging seryoso ang mukha nito, "I know. It was the first time that I saw Walking Stick after that night, Pare. Akala ko nga nagkamalik-mata lang ako kasi iba na ang built niya pero hindi talaga maitatago ang towering height niya."

"Do you think karma 'tong mga nangyari sa atin, Pare?" hindi ko maiwasang magtanong.

Tumawa ng mapakla si Erik. "Pare naman, sigurado akong karma na talaga 'to. Anyway, alam mo ba kung saan nag stay si Kristine dito?"

I bid my farewell at dumiretso sa Venetre Hotel at nag-check in. Gusto ko sanang magpa room service pero I didn't want to waste my time kaya bumaba ako sa hotel resto para kumain. At hindi ko alam kung magsisisi ba ako o magpapasalamat sa naging desisyon ko. I saw Kristine in a corner with Kent.

Nakaupo si Kristine at Kent sa isang sulok at nagtatawanan. Para talaga silang couple kung titingnan sila from a third person's point of view. At dahil dito, mas lalong naninikip ang dibdib ko kasi parang bumabalik sa akin 'yong high school years na magkasama silang dalawa at masaya habang kapiling ang isa't-isa.

Nilunoko ko ang pait at lumapit ako sa table nila at medyo malakas ang tinig na sinabing. "Surprise, Kristine..."

Napalingon ang dalawa sa akin – si Kristine na contained ang emotion at si Kent na tipid ang ngiting ibinigay.

"Errol, hindi ka nagsabi na andito ka pala." Parang bumawi si Kristine. Umusad siya ng upo at tinapik ang tabi niya. I sat down and she motioned. "Si Kent, remember him? Si Errol, fiancé ko na."

Tumingin ulit si Kent sa akin at ngumiti. "Congratulations nga pala sa inyo. Nasabi nga ni Kristine sa akin na after graduation kayo ikakasal."

"Oo." Tango ko.

"Ang pamilya ni Kent ang may ari ng hotel," mahinang anunsyo ni Kristine.

Napamulat ang mga mata ko at napatingin kay Kent. Ngumiti lang ng tipid ang lalaki at uminom ng tubig. At pagkaraan ng ilang saglit ay tumayo siya. "Oh sige, I don't want to ruin your reunion. Congratulations ulit."

"He's really changed." May konting lungkot sa tinig ni Kristine. "I'm glad to see him well."

Hinawakan ko ang kamay niya at nakakalokong ngumiti. "Reunion tayo?"

"Ano ka ba, Errol." biglang namula ang mukha niya. "Magsisimula na iyong seminar ko in ten minutes. Tsaka why the sudden visit?"

"Nadisgrasya si Erik," balita ko. Ayokong sabihin sa kaniya ang totoong dahilan kung bakit nadisgrasya ang aking kaibigan.

"I'm sorry to hear that –" She stood and kissed me lightly on the cheek. "I need to go. Kita kits later."

And when she walked away I felt something tugged my heart. Pagod lang siguro ako sa biyahe.

I rested for hours before I visited Kristine's room. Nakita ko siyang nakadapa sa kama at nagbabasa ng mga makakapal na libro. Tumabi ako sa kaniya at dahan-dahang hinalikan ang mukha niya, ang kamay ko naman ay pinaglaro-laro ko sa balikat niya, sa likod hanggang sa may puwet.

"Errol I can't concentrate," inis na ungol niya.

I kissed her cheeks and licked her earlobe that made her squirm. I grabbed her and lay her on her back and fiercely kissed her.

"God I miss you," bulong ko habang dinilaan ang leeg niya.

"Errol, I'm not in the mood," sabi niya. "Last day na ng conference bukas. Gusto kong mag concentrate muna sa lecture..."

"You're going to be in the mood later," I said.

"Errol, no..." Pilit siyang kumawala.

"f**k, dahil ba andito si Kent ha?" inis na tanong ko.

Napadilat siya. "What the hell?"

Akma sana siyang tatayo pero hinila ko siya pabalik sa kama. I tore her pajama tops so hard that sent the buttons flying. She tried to punch me pero mas malakas ako. I knew it was wrong pero nang maalala ko si Kent at Kristine kanina ay inulan talaga ako ng selos.

"Tell me Kristine, did you let him f**k you ha?"

"What the f**k Errol?" May galit na sa tono niya. "How dare you..."

I grabbed her boobs and growled. "These are mine." I kissed them so hard that her back arched from the bed. She tried to kick me but I contained her by locking her legs between my thighs.

Plano ko naman talagang suyuin siya. I wanted slow love making but that night ended up in animalistic f*****g. And I hated every moment of it. It was driven by madness, jealousy and lust in my part and anger and wanting to fight me back in Kristine's part.

"I'm sorry," tanging nasambit ko pagkatapos ng lahat. "f**k, I'm so sorry..."

Umiyak si Kristine at pilit na kumawla sa akin pero hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya. "Kristine..."

"Uuwi naman ako sa makalawa eh," hikbi niya. "Itutuloy ko naman ang kasal..."

"I'm a jerk, a d**k and a bully," amin ko, "and I'm afraid to lose you."

She looked at me with big fat tears falling. Her baby blue eyes reflected so much pain that it tore my insides. "You are."

"I will stay here with you at sabay na tayong umuwi," pinal na sabi ko. "If you want me to."

She snorted. "I want you to."

Bumalik kami sa Namerna pagkatapos ng tatlong araw. Napagtanto kong may nagbago kay Kristine since nakabalik kami ng Paradise. Subdued ang emotions niya since college years and she did not really like outbursts. Pero ngayon, mas naging mellow siya at masyadong reserved.

At hindi na siya nagpagalaw sa akin.

"I want to be celibate before the wedding Errol," she simply stated when I attempted to have s*x with her.

"Uso pa ba 'yan?" tanong ko.

"Please give me that," sagot niya.

At wala akong magawa kung hindi ilihim ang s****l frustrations ko.

I actually blamed it on me when I f****d her ruthlessly. Siguro na shock ang babae sa ginawa ko kaya na konsensya rin ako sa nangyari. I wanted to tell her about my fears in our relationship pero hindi ko makuhang sabihin sa kaniya. Seeing her almost blank eyes while looking at me made me tremble inside. I wanted to tell her na masyado siyang powerful sa aming dalawa at minsan sa takot ko ay nasasaktan ko siya. I wanted to tell her many things pero hindi ko alam kung bakit – bakit hindi ako makakuha ng lakas para aminin sa kaniya ang lahat.

Days went by swiftly at dumating ang graduation namin. I was so proud when she walked on stage to get her award as a Magna c*m laude in her field. Feeling ko I owed something to her big time. She never had this opportunity in high school – I slightly gasped at medyo sumakit ang dibdib ko. I tried to control my emotions kasi ayokong mag break down in front of all people sa mismong graduation day ko pa.

Oh s**t, oh fuck...

I had the courage to tell her everything on the day before the wedding. Pero hindi ako kasing tapang ng inaakala ng nakakarami. Kasi ginawa kong mag confess sa pamamagitan ng sulat. Pagkatapos kong i-deliver ito in person, dumiretso ako sa bahay ni Mitch para makipagkita sa mga tropa ko.

"Nasaan si Erik?" tanong ko kay Mitch pagkapasok ko sa kanila.

"Hello to you too," nakangiting bati ng kaibigan. "Kamusta ang ilang oras nalang at bitayan na?"

Tumawa ako at napasuntok sa balikat niya.

"Pare, okay lang na pumunta tayo ng stripper club," biglang nagsalita si Erik pagpasok nito sa salas. Naka wheel chair ito at naka cast ang dalawang paa. Kay Mitch ito nakikitira dahil ayaw nitong umuwi sa ama.

"Wala kaming balak na mag bantay sa'yo, Pare," natatawang sabi ni Mitch.

"The girls will take care of me," nakangising sagot ni Erik.

Biglang napatingin si Mitch sa akin. "Feeling ko nauntog talaga ang ulo niya."

"Hey, hey, hey!" Malapad na ngiting pumasok si Paolo. "Tensed ka na ba masyado? I-aalay mo na ba ang pagkabinata mo sa diyosa mong asawa? Welcome to the club!"

We did not end inside the stripper's club though but instead we went to the park where we used to hang out since we were fifth grade. It was the one of the best nights that I had with them kahit na malungkot pa rin kasi wala na si John.

"Pare, napag-usapan niyo ba ni Kristine ang tungkol sa lawa?" biglang naging seryoso ang tanong ni Mitch.

Umiling ako. "Hindi ko kayang i-bring up ang topic. Ayokong masaktan na naman siya."

"So the bullying will just be buried somewhere?" Erik asked.

"Hindi naman buried pero hindi lang pinag-uusapan," sabi ko.

"Yeah right..." Ismid niya. "Parang hangin lang ang issue, 'diba? Hindi nakikita pero bumabalot sa paligid. Minsan hindi napapansin at minsan din nakakasakal."

Naging tahimik ako. Kasalanan ko bang hindi nag attempt na pag-usapan namin ni Kristine ang tungkol sa bullying at consequences? Sapat naman siguro ang paghingi ko ng sorry at ang pagawa ng mabuti sa kaniya, 'diba?

"As the only married one here, dapat maging honest kayo ni Kristine sa isa't-isa," Paolo suggested. "Walang sikreto."

"I sent her a letter kanina though," mahina kong sagot. Bakit kasi 'di ko magawang maging honest kay Kristine? Bakit feeling ko may tumatakip sa bibig ko everytime na gusto ko siyang kausapin sa issue?

"Well you have all your life time para sabihin sa kaniya," sabat naman ni Erik. He opened some canned beers and passed it around.

"Guys, speaking of nangyari sa lawa." Biglang naalala ko ang sinabi ni Apple noon. "Do you still remember those girls with us? Si Nina at Angie?"

"Yup, why?" ani Mitch.

"Hindi natin sila naalala after the fiasco," nahihiyang pag-amin ko.

"Well you were so obsessed na patahimikin si Apple Loyola kaya hindi mo na inintindi ang iba," nakangising sagot ni Paolo.

Kunot-noo ako. "Talaga?"

"I talked to them and even checked on them from time to time," pag-amin ni Erik. "Nagpapa-counseling si Angie at nasa States naman si Nina."

"Yan rin ang ibinalita ni Crunch sa akin." I sipped some beer.

Tatlong leeg ang halos nag snap nang lingunin ako.

"What?"

"Crunch..." nakakalokong sagot ni Mitch. "You still call her that?"

Tumikhim ako. "Minsan. Anyway, actually she spilled everything to mama. And in return mama gave protection over Apple. "

"Alam ni Tita?" Namilog ang mga matang tanong ni Paolo. "Nakakahiya..."

"Pero she's cool guys," sabi ko. "It looks like siya 'yong healthy ang recovery."

"Don't forget that she's Kristine's best friend." Lumagok si Erik ng beer. "Girls over boys pa rin yan."

"Have you thought na kailangan natin ng counseling or what?" Humiga si Paolo sa damuhan at napatingin sa bituin.

"I'm having a therapy you know," natatawang sabi ni Mitch. "You can say it's a bullshit blah blah pero I can't do it on my own."

I was contemplating also if kailangan ko bang sumailalim ng therapy. But I forgot about it since mas nangingibabaw ang excitement at takot sa wedding day ko.

Pumasok si Papa sa kuwarto ko kinaumagahan at niyakap ako ng napakahigpit. "Oh 'diba, you fought for it when you flew to Velusca. Now you will really fight for maintaining a wonderful marriage for the rest of your lives."

Tumango ako.

Hindi ko alam kung natatagalan ba ako o nabibilisan sa oras. Gustong-gusto ko na talagang makita si Kristine. My heart burst in excitement and my c**k was aroused by the thought of having her tonight as my wife.

"Errol, huwag masyadog excited," bulong ni Kuya Raffa sa tabi ko. "Namamawis ka na oh. Don't worry lil bro, masosolo mo na ang bride mo mamaya."

I wanted to give him a reply but the church doors suddenly burst open. And I felt my jaw dropped on the floor when I saw her.

Akala ko over flowing ang gown niya pero no, she looked like a doll in a wedding ballerina dress. Very opposite sa mga long gowns ng mga bridesmaids at maid of honor. But the contrast of length made her stood out. Of course she was the bride so she must stand out – pero ang makita ito in real life made me want to end this ceremony and grabbed her to our honeymoon suite.

Kristine Linda Bolivar soon to be Sanchez was so fuckingly beautiful. And she was going to be mine.

She slowly walked down the aisle while her face was focused on me. She did not wear a veil, which was fine by me, and her expression was so soft and serene. I held her hand and we exchanged smiles before we faced the pastor.

This was the moment na maipapakita ko sa buong mundo ang pagmamahal ko sa babaeng ito. The pastor started the ceremony and when he said, "If anyone can show just cause why this couple cannot lawfully be joined together in matrimony, let them speak now or forever hold their peace" ay naging kabado ako sobra. Pero walang nagsalita at napadasal ako ng "Salamat Lord."

The pastor rolled on about the reason why there was marriage and how this was not to be taken lightly. I was listening but at the same time wanting to grab him on his collar and shouted, "come on man, end it so I can bring home this bride!"

Then he turned to me. "Do you Errol Jade Sanchez take this woman Kristine Linda Bolivar to be your lawfully wedded wife, to have and to hold, in sickness and in heath, in good times and woe, for richer or poorer, keeping yourself solely unto her for as long as you both shall live?

Nilingon ko si Kristine at isinigaw ang mga katagang, "I Do, I Do, I Do!"

Nagtawanan ang mga guests. Napahampas pa si Kuya Raffy sa hita niya nang makita ang hitsura kong atat na atat.

The pastor grinned and turned to Kristine and said the same thing.

She looked at me with a huge smile on her face. Her features were perfectly beautiful that I wish I could capture her aura and place it in my heart. I mouthed, "I love you forever" and saw her cheeks flushed.

"Kristine?" the pastor asked again.

Her baby blue eyes were sparkling as they rested on me. "I absolutely do not."