ตัวประกอบเช่นข้าจะรักท่านเอง(ฮาเร็ม)

6.ง่ายดายราวกับดีดนิ้ว

"ตกลงตามข้อเสนอ ผ่อนจ่ายสามงวด งวดละเจ็ดร้อยเหรียญทอง"

มาดามเอรอนนี่ดูเป็นคนใจดีกว่าที่คิดเพราะมาดามยอมให้เธอผ่อนจ่ายด้วย!! ผ่อนจ่ายทุกๆห้าเดือนเท่ากับบ้านหลังนี้จะเป็นของเธอในอีกหนึ่งปีข้างหน้า!!

แต่หากว่าเธอหาเงินมาได้ก่อน เธอจะรีบเอามาจ่ายมาดามเลย

บ้านหลังนี้เป็นบ้านสีม่วงอ่อน มีสองชั้นสามห้องนอน มีพื้นที่หน้าบ้านพอสมควรสามารถเอาไว้ปลูกผักหรือว่าปลูกดอกไม้ที่เธอชอบได้ อีกทั้งยังอยู่ไม่ไกลจากร้านดอกไม้ของพี่เวเน่

สภาพบ้านก็กลางเก่ากลางใหม่ แค่จ้างให้คนมาทาสีใหม่ก็น่าจะสวยขึ้นแล้ว

"พรุ่งนี้เรามาเลี้ยงฉลองกันดีกว่า พี่จะชวนโฮเซ่มาด้วยเขาเป็นเพื่อนบ้านของพี่เอง"

มิเกลพยักหน้าเบาๆ

เธอพึ่งจะเคยมีบ้านครั้งแรก...บ้านที่เป็นบ้านของตัวเอง หลังจากจ่ายเงินก้อนแรกในการซื้อบ้านไปแล้วเธอก็ยังเหลือเงินอีกพอสมควร นั่นทำให้มิเกลใช้ชีวิตวันแรกในบ้านหลังใหม่ด้วยการนอน

ใช่เธอกำลังชาร์จแบทให้ตัวเองเพื่อเตรียมตั้งรับทุกเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นมา

ที่น่าหงุดหงิดคือทุกครั้งที่เธอหลับ ความอบอุ่นสายหนึ่งจะแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ ราวกับว่าท่านเคาน์นั้นมานอนอยู่ข้างๆเธอตลอดทุกครั้งที่เธอหลับตา ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่บ้าบอมากทีเดียว

เธอยังมิสามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้เลยว่าเพราะอะไร เธอถึงได้คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาเช่นนี้ มันคืออะไรกันนะ ความสงสารงั้นเหรอ?

เพราะเขาเป็นคนดีเกินกว่าจะถูกนักบุญหญิงมารีนเกลียด.. เธอจึงคิดว่าฮาเดสไม่สมควรที่จะถูกหมิ่นเกียรติในงานล่าสัตว์ที่กำลังจะถึง

แล้วเธอจะไปยุ่งวุ่นวายอะไรกับเขากันวะ!!!

มิเกลถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะกลิ้งไปมาบนเตียง

.......

"ปฏิเสธไปซะ บอกว่าข้าสุขภาพไม่ดี"

"นี่คือคำเชิญขององค์จักรพรรดิครับท่านเคาน์ ทางเรามิสามารถปฏิเสธคำเชิญนี้ได้"

ฮาเดสยื่นมือไปรับบัตรเชิญมาเปิดอ่าน เขาในตอนนี้ไม่อยากจะไปไหนเลย การไปงานล่าสัตว์ที่ต้องเจอกับเซอร์ซีซาร์ที่เป็นคนรักของมารีน นั่นทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดยิ่งนัก

ภาพบาดตาบาดใจของคนทั้งสองยามพลอดรักกันจะต้องเสียดแทงหัวใจของเขาอย่างแน่นอน เขาหัวใจของเขากำลังอ่อนแอให้ตายเถอะ!!

พ่อบ้านมองท่านเคาน์ด้วยความเป็นห่วง เขารู้ดีว่าท่านเคาน์เป็นคนแข็งนอกแต่อ่อนใน อีกทั้งยังเป็นคนที่ใจดีมากทีเดียว กับนักบุญหญิงมารีน สตรีผู้นั้นแสดงออกอย่างชัดเจนว่านางเกลียดท่านเคาน์มากแค่ไหน แต่พระเจ้าก็ดันมาเล่นตลก เขาไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไรท่านเคาน์ถึงได้หลงรักนักบุญหญิงผู้นั้น หรือเป็นเพราะว่านางช่วยชีวิตของท่านเคาน์เอาไว้กันนะ

"เช่นนั้นก็ไปเตรียมตัวเถอะ เมื่อปฏิเสธคำเชิญมิได้ ก็มีแต่ต้องไปเท่านั้น"

พ่อบ้านก้มหน้าลงก่อนจะเดินออกจากห้องไป เมื่อมองประตูห้องทำงานปิดสนิทแล้วฮาเดสก็ยกมือขึ้นมา มีควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้าง เขายกยิ้มก่อนที่ควันสีดำจะปกคลุมร่างกายของตัวเองจนหมด

ฮาเดสพาตัวเองมาที่บ้านหลังเล็กที่เรียกได้ว่าโทรมสุดๆไปเลย หน้าบ้านพึ่งผ่านการพรวนดิน เขาคิดว่าเจ้าของบ้านคงจะปลูกอะไรสักอย่างแน่ๆ

และสิ่งที่ดึงความสนใจของเขาคือกลิ่นหอมอ่อนๆของอาหาร ฮาเดสพาตัวเองเดินเข้าไปในบ้านโดยที่เขามิได้กล่าวถามหรือว่าขออนุญาตจากเจ้าของบ้านสักคำ

เขาเดินเข้าไปสวมกอดเจ้าของร่างบางนั่นจากด้านหลัง...

หัวใจของมิเกลนั้นเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา เมื่อมีคนมาสวมกอดเธอจากด้านหลัง เธอกำมีดที่อยู่ในมือแน่นก่อนจะหมุนตัวช้าๆ....

"วางลงมิเกล เจ้าคงจะไม่อยากไปนอนในคุกหรอกใช่ไหม?"

เสียงนี้..ท่านเคาน์?

เธอวางมีดในมือลงพร้อมกับหมุนตัวไปหาเขา เขาส่งยิ้มจางๆให้เธอก่อนจะตักซุปในหม้อขึ้นมาชิม

"อื้ม! ไม่เลวนี่"

ฮาเดสหยิบถ้วยซุปขึ้นมา เขาตักซุปใส่ถ้วยพร้อมกับยกขึ้นมาดื่มด้วยท่าทีสบายๆ ตรงข้ามกับมิเกลที่กำลังตกใจสุดๆไปเลย!!

"ท่านมาที่นี่ได้ยังไงกันคะ?..คือข้าพึ่งซื้อบ้าน..."

"นี่เรียกว่าบ้านได้ด้วยงั้นเหรอ โทรมชะมัดเลย เดี๋ยวข้าจะส่งคนมาซ่อมแซมให้ใหม่ อันที่จริงไฮริชน์มีคฤหาสน์มากมายที่ถือครองกรรมสิทธิ์อยู่ เจ้าสามารถ..."

"ไม่เป็นไรค่ะ ข้าชอบที่นี่ หากท่านเคาน์เมตตาจะส่งคนมาช่วยซ่อมแซมข้าก็ยินดี"

เขายกมือขึ้นมาลูบผมเธอเบาๆ

"...มิเกล ข้าไม่ใช่คนดีเช่นที่เจ้าคิดเอาไว้หรอกนะ"

เธอช้อนสายตาขึ้นมามองหน้าเขา

"ข้าก็มิได้คิดว่าท่านเคาน์เป็นคนดีสักหน่อย!"

"มีเรื่องราวของข้าอีกมากมายที่เจ้าจะต้องเรียนรู้"

"หน้าที่ของข้าคือการนอนกับท่าน เหตุใดถึงต้องเรียนรู้เรื่องของท่านเคาน์อีกล่ะคะ?"

ฮาเดสหัวเราะเบาๆ เขารู้สึกชอบใจกับคำกล่าวที่ว่าหน้าที่ของเธอคือการนอนกับเขา มันรู้สึกดีอย่างประหลาด

"ข้าจ่ายเงินให้เจ้าในราคาที่ค่อนข้างจะสูง ข้าก็คาดหวังว่าจะได้รับการทำงานที่ดีเยี่ยมกลับมา"

นิ้วมือของเขากำลังไล้ไปตามสันจมูกของเธอช้าๆ

"คืนนี้ข้าจะนอนที่นี่!"

"แน่นอนว่าไม่ได้ค่ะ ข้ายังไม่ได้ทำความสะอาดห้องเลย"

เป็นเพราะว่าเธอเอาแต่นอนนะสิ.. ให้ตายเถอะ! หากรู้ว่าเขาจะมาเธอคงจะทำความสะอาดบ้านทุกซอกทุกมุมไปแล้ว

"เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา ง่ายดายราวกับดีดนิ้วเลยล่ะ"

เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเขา ฮาเดสยกยิ้มเมื่อเห็นสายตาที่เบิกกว้างและตกใจของเธอ ราวกับว่าเธอรู้และเข้าใจความหมายของคำกล่าวที่เขากล่าวออกมา

มิเกล เจ้าเป็นใครกันนะ เหตุใดวิญญาณของเจ้าถึงเป็นสีที่แตกต่างจากคนอื่น