จะไม่ยอมให้องค์วรรศข่มเหงรังแกอีกแล้ว!
หมายมั่นปั้นมือแต่อรุณรุ่งเลยทีเดียว องค์นวินเจ็บใจสุดแสนนัก หลังจากที่ถูกเจ้าวรรศกลั่นแกล้งทั้งเกี้ยวพาราสี ทั้งประทับจุมพิตที่หลังต้นคอ เขาก็เอาแต่ฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียด ผิดแผกจากอุปนิสัยสงบเสงี่ยมแต่เดิมอยู่ไม่น้อย ทำเอาเหล่าข้าราชบริพารใกล้ชิดนึกสงสัย แต่ก็หาได้มีผู้ใดเอ่ยซักถาม นอกจากจะให้คำแนะนำว่าควรจะเกี้ยวพาราสียักษ์ตนอื่นอย่างไรดี
โถ...ที่แท้ก็กระฟัดกระเฟียดเพราะไปเกี้ยวพาราสีองค์ศวรรย์มา คงจะมีสิ่งใดไม่สมดั่งใจปองกระมัง
สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เหล่าข้าราชบริพารคิด หารู้ไม่ว่าอสุรารูปงามจากปรมะผู้นั้นหาใช่องค์ศวรรย์ผู้น้อง แต่เป็นองค์วรรศผู้พี่ ซึ่งมีเล่ห์เหลี่ยมเพทุบาย มิหนำซ้ำยังกล้ารังแกผู้อื่นถึงในบ้านในเรือนอย่างไม่ไว้หน้า ผู้ใดเลยจะรู้เล่าว่าองค์นวินต้องเจอกับสิ่งใดบ้าง
แต่ถึงจะรู้ว่าหากอยู่ใกล้เจ้าวรรศจะเจอกับสิ่งใด กระนั้นองค์นวินก็หาได
