KANINA PA AKO walang tigil sa pagbuga rito sa higaan ko habang nakatitig sa kisame. Hindi lang mawala sa isipan ko ang sinabi ni Sir Atlas sa opisina. Kung papasok ako bukas, nangangahulugan lang iyon na magpapagalaw na ako sa kanya.
Sa kunting mga araw na nagkasama kami, nakilala ko siya. Alam ko na seryoso siya sa kanyang sinabi. Hindi uso sa kanya ang magbiro nang ganoon.
Napatagalid na ako ng higa. Mas dumagdag sa iniisip ko ang panget ng kisame rito sa apartment ko. Pakiramdam ko na may kung anu-ano hayop ang nakatira roon. Pero ’wag naman sana.
Mabuti pala na hindi na binuksan ni Sir ang usapin tungkol sa kanila na ako tumira. Mahirap pa naman na tanggihan siya dahil masyadong matampuhin. Sana hindi na niya ako alukin. Ayaw ko na magtampo siya sa akin muli. Ang hirap pa naman niya
