NANG muling magbaba ng tingin si Ezekiel kay Janicah ay kinuha nito ang kamay ng dalaga at hinawakan. Napatingin muli rito si Janicah. At nang lumuhod ito sa harapan niya ay lalo lang hindi paampat ang mga luha sa pagtulo sa kaniyang mga mata.
“Please, ako na lang. Tayo na lang, Janicah,” nasasaktang pakiusap nito sa kaniya.
Mga katagang ni sa hinagap ay hindi niya inaasahan na sabihin ni Ezekiel sa harapan niya. Maging ang pagluhod nito sa harapan niya. Lalo niyong winawasak ang puso niya.
“E-Ezekiel, tumayo ka riyan. ‘W-wag mo akong luhuran,” aniya na sinikap itong itayo ngunit nanatili lang ito sa pagkakaluhod. He looks so devastated right now.
“Bakit hindi mo ako magawang piliin? Dahil ba wala pa sa kalingkingan ng lolo ko ang napapatunayan ko sa buhay? That’s why, you still choose
