คำถามนี้ผุดพรายในหัวของแก้วตาทันที เธอแทบไม่เชื่อว่าพยัคฆ์จะกล้าทำได้ ขณะที่พยัคฆ์รู้สึกเหมือนคนจนตรอก ถ้าหากไม่ทำอย่างนี้ แก้วตาคงไม่กลัวจนเผ่นแน่บกลับไปแน่ เขาจึงต้องสวมบทบาทเป็นไอ้หื่นกาม หมายจะคร่าความสาวสดของเธอ
ทว่า...เขาต้องชะงักเมื่อสองมือเล็กยกขึ้นมาโอบกอดร่างเขาไว้
“ถ้าพี่เสือทำอย่างนี้แล้วสบายใจ แก้วก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ แต่ช่วยอ่อนโยนหน่อยได้ไหม นี่มันเป็น...เอ่อ...ครั้งแรกของแก้วน่ะ”
พยัคฆ์ถึงกับเบิกตาโพลง
“นี่เธอรู้จักความกลัวจริงๆ บ้างไหม”
เขากดเสียงต่ำถาม แก้วตาทำหน้าเลิ่กลั่กทันควัน
“กะ...ก็กลัวค่ะ”
“กลัวอะไร”
“พี่เสือไง”
“แบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่ากลัว?”
แก้วตาตอบไม่ได้ อึกอักไปครู่หนึ่งจนพยัคฆ์ต้องผละออกมาจากร่างเธอ
“ให้ตาย เธอนี่มันพูดด้วยยากจริงๆ”
แสดงท่าทีกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขากลัวเหลือเกินว่าถ้าแก้วตายังอยู่ร่วมชายคาด้วยอย่างนี้ สักวันเขาอาจจะเผลอทำอั
