Loving The Ruthless Man

Chapter 9: Money

"I called both of you here Mr and Mrs.Moonzarte because your daughter sleep rudely during my class," sumb.ong ni Mrs.Alcazar.

Sobrang strikta niya sa suot niyang eye glasses. Medyo may katandaan na ang guro namin kaya kung titigan siya ngayon halos mag-alburuto na sa galit at pagka-strikta, sabayan pa ng kilay niyang nakataas lagi.

Kaharap namin ang Guidance Council na pinapakinggan ang hinaing ng gurong nagreklamo sa akin. Nakikinig lang ako sa usapan nila.

"Is that it, Mrs.Alcazar? "Si mommy gamit ang walang ka buhay-buhay na boses.

"And one more thing, I heard na may naka-away iyong anak mong si Jehova. Muntik ng masuntok -------"

"Stop there...We're talking about my daughter here not my son." Si mommy ulit. Sa puntong ito ginamit niya ang pagiging busines woman niya sa tuwing kaharap ang kanyang mga empleyado. She become scary.

Kapag ganito na ang boses ni mommy nangingilabot agad ako. I saw how she become mad. Hindi mo gugustuhing makita.

"Ang ipinunto ko Mrs.Moonzarte, ay kasali ang anak mong babae sa awayan na naganap"

"Do you know the reason behind the arguments?" striktang tanong ni mommy sa ngayon.

"As far as I have said base sa lalaki na mukhang pinagbantaan ng anak niyong si Jehova. Hindi dahil malaki ang na ambag ng anak niyo sa skwelahan ay pwede na siyang magsiga-sigaan dito... Also your daughter, hindi porket may naambag kayo sa skwelahan na ito ay puwede na siyang matulog sa skwelahan and worst during my class. That's a big insulted as a teacher."

Napatingin ako kay mommy na mukhang prenteng-prenteng lamang sa upuan. Magkatabi kaming tatlo ngayon, pinagitnaan ako ni mommy at daddy. Sa harapan naman namin ay iyong guro na hindi matigil-tigil.

"Nagtuturo ka pa ba Mrs.Alcazar?" kalmado pero may riing saad ni mommy.

"What? Of course! What do you think my job? acting like a princess and command to write down and do without discussing my students? I am doing my job well fine."

"Is that so... Why it looks like you're doing your job seeing what's wrong with my children. Iyan ba ang trabahong sinasabi mong napagtuonan mo nang pansin? Ang tingnan kung anong kamalian ng mga anak ko."

I gulp...

"Bakit ko naman pagtuonan ng pansin iyang anak mo? Sinasabi ko lang kung anong nangyayaring kabulastugan ng inyong anak sa paaralang ito. Hindi naman dapat na ipagpatuloy na lang ang ginagawa nila. Para kaming na bastos bilang guro if they didn't respect us."

"Alright. Let say my children was doing inappropriate in this school, but is it a small thing issue to report in the guidance office. Sleeping in a class is not a big deal. That's natural to sleep during class, I've never heard that a teacher report in the guidance because the students are sleeping. Ikaw pa lang ang nakagawa ng ganito, Mrs. Alcazar."

Nakita ko ang pag-iba ng mukha ni Mrs.Alcazar sa sinabi ni mommy.

"Anong gusto mong ipalabas Mrs.Moonzarte na sobrang babaw ko? Gan'on ba."galit niyang sabi.

"You said it already. It seems that you're doing this on purpose," sabi ni mommy na hindi man lang natinag.

Hindi ko maiwasang humanga sa kanya dahil kahit konting pag-uusap kaya niyang baliktarin ang sitwasyon. Si daddy naman tahimik lang talaga siya dahil alam niyang kaya lang ni mommy ito.

"And another thing. Wala namang nasaktan kahapon sa ginawang gulo ng anak kong si Jehova kaya bakit mo pa dinala ang issue na ito kung hindi naman malaki iyong naganap na nangyari? Tell me do you need something Mrs.Alcazar?" Dagdag pa ni mommy.

Napatayo a g guro at hindi makapaniwala sa mga lumalabas sa bibig ng kausap.

"Ganito ba ang pagpapalaki mo sa anak mo Mrs.Moonzarte? Kahit mali ay itatama mo pa talaga. No wonder sobrang sama nang pagkakalaki mo sa kanila"

Nagulat ako sa lumabas sa bibig niya. Hindi ko nagutuhan iyon, kahit papaano hindi ako nagsisi kung bakit may pamilya ako na ganito. Sobrang swerte ko sa kanila. Gustong kong umapila at magsalita rin kaso nakaka bastos kung sasawsaw ako sa usapan.

"Calm down, Mrs.Alcazar" sita ng Guidance Council.

"What did you say Mrs.Alacazar? Did you just say that I am a bad parents to them?"

The tension between us are not good. My mom was shaking in so much mad right now. Hindi man niya pinakita sa lahat ng nandito pero ramdam ko iyon at ni daddy.

"Oo, dahil kahit mali gusto mong isumbat na tama sila sa lahat ng bagay."

I heard my mom's evil laugh. Nag-eecho sa loob.

"Really? Should I teach you how to handle your students well, then? Dahil mukhang wala kang respeto sa mga pinagsasabi mo ngayon. You are a parents right? Alam mo naman kung anong pakiramdam kung yong anak mo may problema sa ibang bagay at pinapabigat ng iba. In that time you should have in there side because we are there strength."

Huminga ng malalim si mommy. Mukhang hindi na napigilan ang emosyong nakapalibot sa kanya. I saw dad hold her hands tighter so that she's in stable and calm.

"Don't teach me how to handle my kids. Don't tell me what is right or wrong, as a parents we all know what's there weakness. It looks like you are the problem here not my daughter and son. I will stop this commotion because from the start I know what's your intentions."

May nilabas na sobre si mommy na alam ko kung anong laman non. Palagi ko itong nakikita sa tuwing may ganitong eksenang naganap. Nilapag niya ito sa lamesa.

"Mrs.Moonzarte," hindi makapaniwalang saad ng Guidance office.

"Mom..." I called, hindi alam ang gagawin.

Pabalik-balik ang tingin ko sa sobre at kay mommy. Kukunin ko na sana ang sobre sa lamesa ngunit pinigilan niya ako. No! She doesn't deserve that cost. Dahil maliit na bagay lamang ito. Bakit niya pa kailangan mag labas ng pera.

"That's five hundred thousand. Siguro naman sapat na ang pera na iyan para umalis ka sa paaralang ito. Take it and leave or leave without money? Choose?"

"What? Are you trying to say? Na magre-resign ako ng kusa dahil sa pera mo?" tumawa si Mrs.Alcazar. Iniisip na nahihibang na si Mommy

"You know what. The moment we sit here I knew what's your intentions, and that's our money. Siguro kalat na iyon sa kagaya mong guro na kapag ganitong sitwasyong pinapatawag ang anak namin... Binibigyan namin ng pera iyong nag re-report sa kanila. We gave them money and throw them out. Take the money and leave. "

Tumayo si mommy kaya tumayo na rin kami ni daddy. Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung anong sasabihin at magiging reaksyon ko. Sa murang edad ilang beses akong nakakasagupa ng ganito. Kaya hindi ko alam kung anong tama at mali sa lahat ng naganap.

Hindi ko alam kung bakit pati ang guidance counselor hindi maka imik. Mukhang nagulat rin siya o alam niya talaga na ganito talaga ang mangyayari

"Binabastos mo ba ang pagiging guro ko? Oo mayaman kayo pero hindi sa lahat ng bagay ay kaya niyong bil-----"

"We can. We will buy everything and do everything just to make our name in a clean hands."

"Hindi ako aalis sa paaralang ito. Hindi sa lahat ng bagay kaya niyong magmanipula ng tao gamit ang pera niyo. Hindi ko akalain na grabe pala ang pamilya-----"

"Be it. The moment we talk about money we gamble it already. Kung ayaw mong umalis ngayong araw sa paaralang ito. Bukas na bukas din, ako mismo, gagawa nang paraan para mapatalsik ka rito. Mark my word. Baka mamumulubi ka ng wala sa oras."

Naglakad si mommy, sumunod kami sa kanya. Naka kapit lamang ako sa braso niya dahil nanginginig ako sa pwedeng mangyari at sasabihin pa nito. Alam na alam ko ang ugali ni mommy oras na sinabi niya yon magagawa at magagawa niya talaga.

"Lastly kung may reklamo ka sa pera na binigay ko. Don't worry I'll gave you more," she finally said.

Pagkabukas ng pintuan nakita kung may anino na dumaan sa labas ng Guidance office. Luminga ako sa paligid ngunit wala akomg nakitang tao ng makalabas kami ng tuluyan. Bigla akung nanlamig, mukhang may nakikinig sa pinag usapan sa loob ng office. Sino kaya yong aninong yon.

Nagkibit balikat ako at iwinasik na lamang sa isipan iyon. Siguro napadaan lang na tao.

"Brix pasensy ka na sa inasta ng kapatid ko noong nakaraan. Muntik ka nang masuntok," hinging paumanhin ko isang araw.

Hindi niya kasi ako kinausap man lang kaninang umaga kaya ito nang magkaroon ng pagkakataon nilapitan ko siya sa isang bench mag-isa lang siya rito. Wala masyadong tao dito at malabong makita kami ni Jeho.

"Naintindihan ko naman siya pero sumosobra na kasi ang kuya mo. Wala na sa lugar ang pagiging protective sa'yo.""

I sigh. You don't know how worst my brother. Merong mas malala pa sa kanya kung alam mo lang.

"Pasensiya na talaga," tanging sabi ko

"Ohh peace offering ko sa'yo" Inabutan ko siya ng isang cake na hindi masyadong kalakihan. "Gawa ko yan" Proud kong saad.

Nakatayo ako ngayon sa harapan niya samantalang naka upo siya. Nasa tapat naman ng mukha niya iyong cake na dala ko. Naka titig lang siya don. Hindi niya tinanggap.

"Bakit ka nag-abala. Hindi ko matatanggap iyan" Nag-iwas siya ng tingin.

Kahit ayaw ko ng makipag kaibigan sa kung sino pero hindi ko pa rin maiwasang lalapit sa kanya at kay Kiesha naging magaan agad yong loob ko sa kanilang dalawa. Dahil rin siguro magkatabi kaming tatlo sa upuan.

"Kapatid ba iyan ni Jeho?"

"Si Roshana iyan eh."

"Bakit niya kaya binigyan ng cake ang lalaking yan?"

"Nasa sulok pa talaga naglandian. Kaya pala galit si Jehova at muntik ng masuntok 'yong lalaki dahil mukhang patay na patay yong kapatid niya sa lalaking yan. Gosh!"

Napantig yata ang tenga ko sa narinig. Binaba ko ang cake na hawak, pagtingin ko sa kaharap wala na doon si Brix. Hinaharangan niya ang mga babaeng pinag bubulungan kami.

"Walang gusto si Roshana sa akin, Helena bakit niyo pinangungunhan at ginawang katatawanan iyong tao," galit na sabi ni Brix.

Tumawa si Helena at ang tatlong kasama niya. Binalingan ako ng tingin mula ulo hangga't paa. Ngumisi siya nang sarcastiko

"Wala nga ba? Bakit may cake pang nalalaman iyan. Desperada na bang mapansin. Hay! Let's go girls baka nakakasira na tayo ng date ng dalawa" Tawa niya ulit bago sila lumisan

Napatanga ako sa narinig. Kahit ipagtanggol ang sarili ko hindi ko magawa dahil sa labis na panginginig sa galit. Gusto kung umapila at itama yong nasaksihan nila kaso wala ako sa huwisyo para ibukas ang bibig.

"Huwag mo na lang silang pansinin. Naiinggit lang iyon sa'yo," pampalubag loob ni Brix sa akin.

"Sa'yo na yang cake. Peace offering ko iyan. Maiwan na muna kita" Iniwan ko siya doon. Wala naman akong natanggap na angal sa kanya kaya dere-deretso na akung nag lakad

Bakit lahat ng taong nakapalibot sa akin iba ang pagkaka intindi nila sa lahat ng intention ko. Bakit para sa akin ang hirap nilang pakisamahan. Gusto ko lang naman makita nila kung anong gusto kung iparating.

"Sorry" sabi ko ng may naka banggaan akong lalaki. Muntik pa akong nabuwal mabuti nalang mabilis yong hawak niya sa braso ko.

"Next time walk with your chin up Ms.Moonzarte."

Natunghay ko ang ulo nang marinig ko ang baritonong boses na iyon. Nanlaki yong mata ko nang makita ko kung sino itong nabundol ng ulo ko sa dibdib.

"H-Heron" Wala sa sariling sambit ko.

Sobrang tangkad niya pala hanggang balikat niya lang ako at habang tinitignan ko ang mahahabang pilik mata niya para akong nalulunod sa bawat titig niya. Ngayon ko lang siya natitigan ng ganito ka lapit.

Ang kanyang mahaba at makapal na pilik mata ay siyang una mong mapansin if you look closely on his face. His hard jaw was perfectly in shape. His pointed long nose and perfect looks so good to him. And his heart shape lips, it so red and wet. I think I am drowning in his looks...

"Ms.Moonzarte..."

Ilang beses akong kumurap ng marinig ko ang epelyido ko sa bibig niya. Kahit minsan hindi ako nagco-complement ng tao sa tuwing tinatawag nila yong apelyido ko pero nang marinig ko yon sa bibig niya parang natunaw yong puso ko sa tuwa.

"Ms.Moonzarte!" Galing sa pagkatulala sa mukha niya nabalik ako sa ulirat ng marinig ko ulit ang tawag niya. Seryoso ang kanyang mukha at boses.

"A-Ano yon?" tarantang tanomg ko. Umatras ako ng ilang dangkal sa kanya nang sa ganon makahinga ako ng malalim. Biglang lumakas yong t***k ng dibdib ko nang di ko malamang dahilan kung bakit nagka ganito bigla.

"You're staring me too much... Can I go now?" Nagbuntong hininga siya.

"A-Ah! Y-Yeah sure."

Nilagpasan ko siya at mabilis na naglakad palayo sa kanya. Hindi ko na nga siya binalingan ng tingin sa likuran dahil sa kahihiyan. Ilang segundo ko ba siya tinitigan? Umabot ba ng ilang minuto.

Nang nasa kalagitnaan na ng daan nag tatakbo ako papuntang comfort room. Gosh! Hindi ko expected na makakasagupa ko siya sa daan tapos ang nakakahiya pa tinitigan ko siya ng matagal sa mukha.

Tinakpan ko ang mukha ko dahil sa labis na kahihiyan. Akala ko magagalit siya dahil sa katangahan ko pero kalmado lang siya. Para akung binudburan ng asin dahil hindi ako mapakali kahit nasa klase na ako sa pang hapon hindi parin mawala sa isip ko yong pag mumukha ni Herondale Castellijos

Minsan pinopokpok ko na yong ulo ko sa desk dahil hindi na ako makapag fucos. Sa tuwing naiisip ko ang mukha niya sa malapitan lumakas ang kabog ng dibdib ko.

Gosh! Bakit pakiramdam ko nagayuma ako ng mabusilak niyang mga mata. I want to get rid of him in my mind but his jaw and lips up on his eyes is all over my head. I can't focus! What the hell on earth was happening to me?