“หายไปไหนมาหรือ” เสียงใสทระนงตนของหลี่ไป๋ฮวาดังขึ้นที่หน้าประตูเก่าๆ ของตำหนักร้าง หลี่เหลียนฮวามองกวาดสายตามาที่นางลากขึ้นๆ ลงๆ จนน่าเวียนหัวแล้วจึงพูดขึ้น
“มิใช่ว่าออกไปป่าวประกาศบอกคนทั้งวังให้เขารู้กันถ้วนทั่วหรอกหรือว่ากำลังจะแต่งงาน”
แต่งงานอย่างนั้นหรือ
หลี่เยี่ยนถิงทวนในใจ มองคนที่เหลือด้วยสายตางุนงง หลี่เหลียนฮวาเห็นแล้วเกิดอาการไม่พอใจหนักขึ้น ตวาดเสียงใส่
“ยังจะมาทำหน้าราวกับคนโง่อยู่อีก แกล้งไม่เข้าใจเพื่อยั่วยุข้าใช่ไหม”
“ยั่วยุอันใด แล้วใครจะแต่งงาน นี่พวกเจ้าพูดเรื่องผู้ใดกันแน่”
“ถ้าไม่พูดยังจะดีเสียกว่า” หลี่เหลียนฮวากล่าวเสียงเยาะ “พูดเรื่องผู้ใด ใครจะแต่งงานอย่างนั้นหรือ ก็องค์หญิงสามกับแม่ทัพจางอย่างไรเล่าที่กำลังจะได้สมรสกันในไม่ช้านี้แล้ว นี่อย่าบอกนะตัวเจ้าเองไม่รู้เรื่องนี้เลยน่ะ”
เมื่อได้คำตอบจากน้องต่างมารดามาแล้ว องค์หญิงสามก็นิ่งไป นางคิดทบทวนไปว่าเร
