หลี่เยี่ยนถิงตั้งท่าจะเดินออกไปส่งองค์ชายห้าที่ด้านหน้าของตำหนัก แต่เมื่อผ่านหน้าจางซงหยวนก็ถูกดึงข้อมือเอาไว้เสียก่อน
องค์ชายห้ามองท่าทางของว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้วก็ยิ้มอย่างเสียมิได้ บอกว่าไม่ต้องไปส่งตน ก่อนจะหันหลังเดินออกจากตำหนักไป
“วันมะรืนจะให้ช่างตัดชุดมาวัดตัว หรืออยากออกไปวัดตัวที่ร้านก็บอกพี่ได้ จะให้เกี้ยวมารับที่ด้านหน้า”
นี่จางซงหยวนใช้อำนาจบาตรใหญ่แบบไหนกันจึงกล้าพานางออกไปหรือนำคนเข้ามาในนี้ก็ได้ ทั้งยังจะนำเกี้ยวเข้ามาในนี้อีก เท่านั้นไม่พอยังแทนตนเองว่า ‘พี่’ อีกด้วย คนอะไรหน้าหนาเสียจริง
“พี่อย่างนั้นหรือ”
“พี่ซีฮัน” จางซงหยวนย้ำชื่อของเขาให้ฟังอีกครั้ง “จำได้ว่าเคยบอกไปครั้งหนึ่งแล้ว จำไม่ได้ หรือไม่อยากจำ”
หลี่เยี่ยนถิงเพิ่งรู้ไม่ถึงชั่วยามนี้เองว่านางต้องสมรส ต้องสมรสกับผู้ใดน่ะหรือ ก็ชายตรงหน้าของนางนี่อย่างไร นางไม่ทันได้สงสัยเรื่องที่จางซงหยวนย้ำว่าให้เ
