ประตูถูกเปิดออกแล้ว เด็กน้อยวิ่งพรวดเข้าไปด้านในทันใดอาเหมียนร้อง อ๊ะ ออกมาคำหนึ่งมือคว้าร่างเล็กเอาไว้ไม่ทัน กระทั่งเด็กน้อยปะทะเข้ากับร่างสูงของคนผู้หนึ่งและในยามนั้นเองที่เขาถูกหิ้วขึ้นมาราวกับกระต่ายขาวตัวน้อย
เมื่อเห็นชัดเจนว่าคนที่กำลังหิ้วตัวเองคือผู้ใด ใบหน้าเล็กพลันซีดเผือดปากสั่นอย่างไม่อาจควบคุมไม่อยู่
"ฝะ ฝ่าบาท"
เพียงองค์ชายน้อยเอ่ยคำนี้ปากของเขาก็ถูกมือใหญ่ปิดเอาไว้พร้อมกับเสียงชู่ว์ที่ส่งออกมา โจวจื่อเหลียงปิดประตูอย่างเงียบเชียบหิ้วบุตรชายจนมาหยุดยืนเบื้องหน้าอาเหมียน
"รอบบริเวณนี้ห้ามส่งเสียงดังรบกวนการนอนของฮูหยิน"
"เจ้าค่ะ"
อาเหมียนรับคำแล้วยอบกาย โจวจื่อเหลียงหิ้วบุตรชายห่างออกไป ในยามนี้แม่นมเพิ่งตามมาถึงเรือนใหญ่ เมื่อเห็นว่าฝ่าบาทกำลังทำสิ่งใดหัวใจของคนที่เลี้ยงดูเด็กน้อยมาจนหล่นไปอยู่ที่พื้นแล้ว
โจวจื่อเหลียงวางร่างเด็กน้อยลงก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
"หยางเอ๋อร์เจ้
