จุมพิตของโจวจื่อเหลียงเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ทั้งโลมเล้านางไม่หยุด ทว่าหลิวฉูฉู่กลับไม่ตอบสนองแล้วเมื่อจู่ ๆ โจวจื่อเหลียงก็พูดถึงเรื่องที่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดขึ้นมา
"เป็นอะไรไป ข้าทำเจ้าเจ็บหรือ"
โจวจื่อเหลียงจับร่างบางให้พลิกมาด้านหน้า หยุดการกระทำชั่วครู่ทั้งกอดนางเอาไว้ เขามองใบหน้างามที่มีเม็ดเหงื่อชื้นกระทั่งริมฝีปากที่จุมพิตนั้นสัมผัสได้ หลิวฉูฉู่โอบรอบคอของเขาแล้วลูบเบา ๆ
"ไม่เจ็บเพียงแต่ข้าตกใจ ไม่คิดว่าท่านจะอยากมีลูกกับข้า"
เธอบอกเขาตามตรง
"ข้าเองก็ไม่เคยคิดมาก่อน แต่ยามนี้หลิวฉูฉู่ข้าอยากมีลูกกับเจ้าหลาย ๆ คน"
หลิวฉูฉู่หอบหายใจความสุขสมยังแผ่ซ่านไปทั่วกาย ทว่าใจของเธอในตอนนี้สับสนเป็นอย่างยิ่ง
"ฝ่าบาทเหตุใดอยากมีลูกกับข้า"
โจวจื่อเหลียงจูบที่แก้มเนียนเบา ๆ ลูบใบหน้าเล็กอย่างรักใคร่ จับมือของนางมาประทับเอาไว้ตรงฝั่งหัวใจที่เต้นระรัว
"เพราะสิ่งใดเจ้าดูไม่รู้หรือ หลิวฉู
