บทที่ 23 ไม่อาจห่างข้าได้อีกแล้ว

2153 Words

ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไปทั่วเรียวขางาม กระทั่งเลื่อนมาหยุดที่กลางลำตัว หลิวฉูฉู่หุบขาเข้ามาโดยพลัน คราวนี้รู้ตัวแล้วว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าไม่อาจหยุดยั้งโจวจื่อเหลียงได้อีก "ฉูฉู่" "ฝะ...อ๊ะ...ฝ่าบาท...อย่า...จับ...อื้อ...อ๊า....อื้อ...ฝ่าบาท" เธอไม่อาจห้ามเขาได้และที่สำคัญตอนนี้เธอกำลังเพลิดเพลินไปกับปลายนิ้วเรียวที่ปลุกกระตุ้นและบีบบี้กลีบเกสรของเธออย่างชำนาญ ปากของเขายังดูดดึงไล้เลียปลายถันไม่หยุด หลิวฉูฉู่ถูกทรมานไปทั้งร่างยามนี้เหมือนว่าเท้าของเธอจะไม่ติดพื้นเสียแล้ว ในยามที่ปลายนิ้วนั้นค่อย ๆ สอดใส่เข้ามาภายในถ้าหวานฉ่ำ ทุกครั้งที่เขาตวัดลิ้นเลียหลิวฉูฉู่ได้แต่สั่นสะท้าน นอนครางเสียงหวาน ยังมีปลายนิ้วที่ถลำลึกเข้ามาภายในโพรงสวาทที่คับแคบ นิ้วถูกดันให้เข้ามาลึกขึ้นทุกขณะ บัดนี้หลิวฉูฉู่ยิ่งไม่อาจข่มเสียงครางเอาไว้ได้อีกต่อไป ทั้งปทุมถันงดงาม และถ้ำสวาทแสนหวานล้วนถูกเขารุกรานไม่หย

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD