บทที่ 22 อดอยากปากแห้ง

2010 Words

"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ" ตงกงกงถวายชามยาให้โจวจื่อเหลียง เขารับมาถือในมือ ช่วยเป่ายาร้อน ๆ ให้นางจนอุ่นก่อนจะช่วยป้อนให้นางพร้อมกับเอ่ยเสียงอ่อน "ค่อย ๆ กิน" ถึงยาจะขมแต่หลิวฉูฉู่กลับไม่งอแงอย่างที่คิด ใบหน้างามบิดเบี้ยวยามกินยา ทว่านางก็ยังตั้งใจกินจนหมด สุดท้ายก็ฟุบใบหน้าลงยังตำแหน่งเดิม สองมือยังกอดรัดเขาแน่น โจวจื่อเหลียงช่วยเช็ดปากให้ฮองเฮาของตนแล้วส่งชามยาคืนให้บ่าวรับใช้ "น้ำเพคะ" อาเหมียนนำน้ำมาให้หลิวฉูฉู่ล้างปาก ปรนนิบัติฮองเฮาจนเรียบร้อยโจวจื่อเหลียงจึงไล่ทุกคนออกจากตำหนักนอน หลิวฉูฉู่เอ่ยเสียงเบา "ขอบพระทัยเพคะ ที่ฝ่าบาทไม่ทิ้งหม่อมฉัน" "ฮองเฮากอดเราแน่นเช่นนี้ เราจะทิ้งไปที่ใดได้เล่า" หลิวฉูฉู่เองก็พูดไม่ออกแล้วไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือประชดกันแน่ สองคนนั่งเงียบ ๆ อยู่ชั่วครู่เธอฟังเสียงหัวใจของเขาที่เต้นคล้ายกลองที่ตีเป็นจังหวะ คล้ายกับได้ยินเสียงบรรเลงของเพลงทำให้ผ่อนคลาย จู่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD