โจวจื่อเหลียงอุ้มหลิวฉูฉู่ไปที่ห้องบรรทม จับนางให้นั่งตัวตรงบนตักของเขา อาเหมียนที่รอปรนนิบัติอยู่ด้านนอกเห็นเลือดที่ไหลออกจากจมูกของหลิวฉูฉู่ไม่หยุดเปรอะเปื้อนผ้าสีขาวที่ห่อตัวของฮองเฮาเอาไว้พลันตกใจจนมือสั่นกระนั้นยังมีสติเร่งให้คนไปตามหมอหลวงในทันที
"ฝ่าบาทเพคะ"
หลิวฉูฉู่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอกันแน่ พยายามที่จะพูดโจวจื่อเหลียงจึงดุเสียงเย็น
"หุบปาก ไม่ต้องพูดแล้ว"
หลิวฉูฉู่ยังไม่ทันได้พูดอีกก็ถูกบีบจมูกเอาไว้จนแน่น นางหายใจไม่ออกไปแต่อ้าปากสูดลมหายใจแทน
"ค่อย ๆ หายใจทางปากช้า ๆ ลึก ๆ ก้มหน้าลงจะได้ไม่สำลักเลือด"
หลิวฉูฉู่ทำตามที่เขาสั่ง ยังถูกมือหนาประคองให้นั่งตัวตรงบนตัก เห็นชัดว่าตอนนี้ดวงตาของหลิวฉูฉู่ลอยเล็กน้อย สมองไม่สั่งการเสียแล้วในตอนนี้จึงได้แต่ฟังคำของโจวจื่อเหลียง เขาบีบจมูกของนางอยู่ชั่วครู่กระทั่งเอ่ยว่า
"ผู้ใดก็ได้นำน้ำแข็งมาให้ฮองเฮาประคบเร็วเข้า"
"เพ
