วันรุ่งขึ้นหลิวฉูฉู่ตื่นแต่เช้าคิดว่าวันนี้เธอจะลองไปดูอาการของหวากุ้ยเหรินคนนั้นเสียหน่อยว่าที่แท้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ด้วยท่าทางอึกอักของเฉียนกุ้ยเฟยที่เกิดขึ้น
ในขณะที่อาเหมียนช่วยแต่งตัวอยู่นั้น จู่ ๆ หลิวฉูฉู่ก็ทำตลับชาดที่ถืออยู่หล่น เธอจึงก้มลงไปควานหาที่พื้น อาเหมียนที่กำลังเกล้ามวยผมให้อยู่จึงเอ่ยว่า
"ฮองเฮา หม่อมฉันเองเพคะ"
หลิวฉูฉู่เอ่ยว่า
"ไม่เป็นไรข้าหาเอง อ๊ะ ได้แล้ว"
เพียงสัมผัสตลับชาดที่อยู่บนพื้น ในยามที่ขยับมือพลันนิ้วกระทบกับบางอย่าง หลังจากนั้นหลิวฉูฉู่ก็ได้ยินเสียง ครืน ดังขึ้น
เธอขมวดคิ้วแล้วหันไปมองอาเหมียน
"เสียงอะไร"
อาเหมียนกลับไล่นางกำนัลอีกสองคนออกไปข้างนอก
"ข้าจะปรนนิบัติฮองเฮาเอง พวกเจ้าออกไปให้หมด"
นางกำนัลทั้งสองจึงถอยร่นออกไป หลิวฉูฉู่คิดว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญเป็นแน่ ในขณะที่เมื่อประตูห้องแต่งกายถูกปิดลงอาเหมียนจึงเอ่ยว่า
"เป็นห้องปรุงยาของฮองเฮาเพ
