องค์ชายน้อยเดินตามบิดาและมารดาเลี้ยงมาห่าง ๆ โจวจื่อเหลียงไม่ได้เดินเร็วนัก ในขณะที่สนทนากับนางมาตลอดทาง
"เหตุใดกลับบ้านไม่ได้กันเล่า บิดามารดาของฮองเฮาก็อยู่ที่จวนนอกวังนี่เอง หากต้องการก็สามารถกลับไปได้ทุกเมื่อ"
หลิวฉูฉู่ไม่เอ่ยต่อ โจวจื่อเหลียงเองก็จับกิริยาของนางเช่นกัน ท่าทางเช่นนี้คงมิใช่หมายถึงคนที่อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้กระมัง เขาเองก็ยังไม่มั่นใจเต็มสิบส่วนในเรื่องของวิญญาณสตรีที่อยู่ในร่างของหลิวฉูฉู่ จนกว่าจะหาตัวของฉีเหอไต้ซือพบ
หลิวฉูฉู่ถูกโจวจื่อเหลียงอุ้มมาถึงตำหนักจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่สองตำหนักอยู่ห่างไกลกันเพียงนี้ จึงทำให้เธออดทึ่งในความแข็งแรงของฝ่าบาทคนนี้ไม่ได้
เขาวางร่างบางลงบนเก้าอี้ อาเหมียนที่ติดตามมาห่าง ๆ รีบเข้ามาคลุมเสื้อคลุมกันหนาวให้ผู้เป็นนาย
หลิวฉูฉู่เองก็เพิ่งจะรู้สึกว่าอากาศหนาวแม้ว่าด้านในตำหนักจะอบอุ่นขึ้น นั่นเป็นเพราะตลอดทางเอาแต่ซุกใบหน้าลงบนอกของเขาและไ
