โจวจื่อเหลียงตกใจจนพูดไม่ออก มิใช่ว่าสตรีนางนี้กำลังจุมพิตเขาอยู่หรอกหรือ ในยามนั้นเองที่สองมือหนาจับไหล่ของหลิวฉูฉู่เอาไว้ ใบหน้านั้นกลับมาเข้มขรึมดังเดิมก่อนที่เขาจะดันร่างงามให้ถอยห่าง
"ฮองเฮาคงยังไม่ได้สติสินะ ถึงได้เอ่ยคำนี้ง่ายดายนัก"
"ไหน ๆ ก็แต่งงานกันแล้ว หม่อมฉันก็แค่แสดงความรักอย่างตรงไปตรงมาไม่ดีหรือเพคะ สามีภรรยาควรเปิดเผยจริงใจมีสิ่งใดที่ต้องปิดบังกันเล่า"
โจวจื่อเหลียงจ้องใบหน้างามที่ยิ่งขยับเข้ามาใกล้ เขาลุกขึ้นหันใบหน้าหนี หลิวฉูฉู่เองไม่ยอมแพ้ยังตามติดไม่ลดละ
ในใจของโจวจื่อเหลียงพลันรู้สึกหวานล้ำในยามที่นางเอ่ยคำว่าสามีภรรยา เพียงชั่วครู่เขากลับสลัดความคิดนั้นให้หลุดลอยไป
วิญญาณในร่างนี้คือผู้ใดเขายังไม่กระจ่างแล้วยามนี้จะถามหาเรื่องรักใคร่อันใดอีก
เห็นทีว่าเขาต้องรีบตามตัวไต้ซือให้พบเสียแล้ว
โจวจื่อเหลียงเม้มริมฝีปากครุ่นคิด นางเดินเข้าหาเขาก้าวต่อก้าวในขณะที่เข
