“เอ่อ...พี่เอ็มยังไม่มาเลยนะคะ”
“กินเลยไม่ต้องรอหรอก”
“แต่...มันจะดีเหรอคะ”
“น้องคิดว่ามันจะมาเหรอ”
“ก็...พี่เอ็มเขารองานจากพี่พลอยอยู่นี่คะ เดี๋ยวก็มาค่ะ”
“หึ ๆๆ มันไม่มาหรอก รอจนเช้าก็ไม่มา มันตั้งใจชงน้องให้พี่...ดูไม่ออกเหรอครับ?”
“...” ดูออกสิคะทำไมจะดูไม่ออกแต่ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรงได้ขนาดนี้ -///-
เขาอาจจะพูดได้เพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ใจคนแอบชอบมันไม่ปกติหรอกนะ
“กินเถอะ อันนี้ท่าทางอร่อยเห็นเราสั่งเมนูแรกเลย” เขาพูดจบก็ตักไส้อ่อนทอดกระเทียมเมนูโปรดของฉันมาให้
อย่า อย่าทำเหมือนจดจำรายละเอียดได้ อย่าทำเถอะขอร้องเพราะผ้าแพรคนนี้ไม่อยากคิดไปไกล
“ไม่กิน?”
“เอ่อ...”
“กิน ถ้าไม่กินพี่จะชวนน้องคุย” ฮะ? อะไรไม่เข้าใจ
“คุยอะไรคะ” ฉันเผลอขมวดคิ้วนิดหน่อยเพราะไม่เข้าใจคำพูดของเขาเท่าไหร่
“ก็คุย...” เขาจ้องอาหารตรงหน้าก่อนจะพูดออกมาช้า ๆ หยุดพูดไว้แค่นั้นแล้วมองหน้าฉัน
“คะ?
