“พี่ใช้เวลาทั้งอาทิตย์ในการทบทวนทุกอย่าง ทบทวนตามคำพูดของไอ้ภูผาจนคิดได้ว่าพี่ไม่ควรทำแบบนี้”
“พี่เอ็ม...ต้องการอะไรคะ”
“พี่...อยากช่วยแพร ถ้าแพรชอบไอ้ภูผาพี่จะช่วยให้แพรสมหวังเอง”
“คะ? อะไรนะคะ” ฉันอึ้งนะ พี่เอ็มจะบอกว่าเขาจะ...เป็นสะพานบุญให้ฉันใช่ไหม?
“พี่จะช่วยแพร” บ้า จะมาช่วยทำไม ถ้าพี่เอ็มบอกว่าชอบฉันแล้วจะมาช่วยให้ฉันสมหวังกับคนที่ชอบนี่พระเอกเกินไปนะ
“ทำไมถึงจะช่วยแพรล่ะคะ” บอกตามตรงว่าฉันรู้สึกแปลก ๆ พี่เขาชอบฉันแล้วจะให้เขามาช่วยฉันเดินหน้าจีบผู้ชายอีกคนน่ะเหรอ บ้า ฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ
“พี่แค่ไม่อยากเห็นแก่ตัว พี่รู้ว่าแพรคงไม่ชอบพี่หรอก อีกอย่างไอ้ภูผามันก็ดี ถ้าเป็นมันแพรคงมีความสุข”
“คือ...ไม่ดีกว่าค่ะพี่เอ็ม” ฉันสัมผัสได้ถึงเสียงที่แฝงความเศร้าของพี่เอ็ม บอกตามตรงแค่รู้ว่าเขาชอบฉันฉันก็ลำบากใจแล้ว ถ้าให้เขามาช่วยเรื่องนี้ฉันว่าฉันคงเป็นผู้หญิงที่เฮงซวยที่สุดเลย
