RHAIVEN'S POV
Sisingilin kita kung kailan ko gusto. Sisingilan kita balang araw na hindi pera ang hihingin ko sa'yo.
Hindi ko malilimutan ang katagang 'yun na binitawan ko sa aking yaya. Maski ako hindi maintindihan ang sarili kung bakit ko 'yun nasabi. Sound weird. For sure kinabahan sya pagkarinig noon. Pati yata ako kinabahan sa sinabi ko. Argh!
I hate this feeling anymore. Nakakabagot. 'Yung pakiramdam na naguguluhan ako. Kagabi ko pa ito iniisip e. Sa tono ng boses ni Daddy, mukhang sinasabi nyang magkakaparehas kami ng karanasan. Hindi ko naman dapat binibigdeal yun kaso hindi ko maiwasan. Gumulo lahat ng sinabi nya sa utak ko. Okupado ang utak ko. Hindi makapag isip ng maayos. Hindi ko nga rin namalayan na nasa school ako. But for now sumalo na ako sa kanila. 'Yun ang pinagtaka
