บทที่ 12
1023 Words
หลังจากหมุนตัวผละห่างมาจากชายหนุ่มและเพื่อนเธอก็เข้ามาทำธุระส่วนตัวหลังร้าน แต่แล้วก็โดนผู้จัดการร้านเรียกไปคุย
"มีอะไรหรือเปล่าคะหัวหน้า" หญิงสาวถามออกไปน้ำเสียงราบเรียบ วันนี้ก็เป็นแค่วันธรรมดาๆวันหนึ่งเท่านั้น เธอไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมเขาต้องเรียกเธอมาคุยด้วยล่ะ
"หลังจากนี้ไม่ต้องไปนั่งกับแขกแล้วนะ"
“หมายความว่ายังไงคะ” คิ้วของหญิงสาวขมวดเข้าหากันอัตโนมัติ
“ก็หมายความตามนั้นนั่นแหละ เข้าใจยากตรงไหนกัน”
"แต่ว่าแคทต้องหาเงินไปรักษาแม่นะคะ"
"ก็ไม่ใช่ว่าจะหาเงินไม่ได้นี่ ผมหมายถึงให้คุณขึ้นไปช่วยงานคุณอิฐิด้านบนและช่วยผมดูแลความเรียบร้อยของร้านแทนการไปนั่งเป็นเพื่อนแขก”
"คะ?"
"ตกลงตามนี้แหละ"
"แล้วเงินเดือนละคะ"
"เงินเดือนเพิ่มขึ้นสองเท่า แบบนี้พอใจหรือยัง"
"พอใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ" ถึงแม้จะไม่ได้ทิปจากแขกแล้วแต่ว่าเงินเดือนเป็นสองเท่าก็ทำให้เธอสบายใจขึ้นมาก บอกตามตรงเลยว่าถ้าเธอเลือกได้เธอก็คงจะไม่มาทำงานในผับนี้ตั้งแต่แรกแต่มันไม่มีหนทางไงล่ะ
เมื่อได้รู้ว่าหญิงสาวยินยอมตามความต้องการของผู้เป็นเจ้านายแล้วภาณุรุจก็หัวเราะออกมาเสียงดัง รู้สึกโล่งใจที่หญิงสาวเป็นเด็กดีไม่ดื้อดึง
“ยิ้มหน้าบานเชียวนะ” เธียรทรรศน์อดที่จะเอ่ยแซวคนข้างกายไม่ได้เพราะอีกฝ่ายไม่ค่อยแสดงอาการหึงหวงผู้หญิงจนอยู่ไม่สุขขนาดนี้มานานแล้ว ก็คงตั้งแต่เลิกกับแฟนคนล่าสุดไปเมื่อสี่ปีก่อน
“น้องเขาจะได้ทำงานด้วยความสบายใจด้วยไง นี่ฉันหวังดีกับน้องเขานะ”
“มันก็ดีแล้ว ดีที่อิฐิเห็นด้วยกับนายน่ะ”
“ถ้าหมอนั่นไม่เห็นด้วยฉันจะให้น้องเขามาทำงานกับฉันแทน” ทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขาดีกว่าเป็นไหนๆ ถ้าได้ทำงานไปมองหน้าหญิงสาวไปคงจะดีไม่น้อย
“อย่างกับว่าน้องเขาจะยอมเปลี่ยนงานง่ายๆอย่างนั้นแหละ” คนตัวโตรีบสกัดความคิดของเพื่อนทันที
“มันก็ไม่แน่ไหมว่ะ แล้วนั่นนายจะไปไหน ไปดื่มกันต่อเถอะ”
“ไม่ล่ะขอบาย ฉันกลับไปหาลูกเมียของฉันดีกว่า” แค่นึกถึงใบหน้าหวานๆของหญิงสาวก็ทำให้เขาอยากกลับไปหอมแก้มกลมนั่นซะแล้ว
“เรียกเมียเต็มปากเต็มคำเลยนะ น้องพีชเขายอมเป็นเมียนายแล้วหรือไง” เพื่อนของชายหนุ่มถามกลับอย่างกวนๆ
“หึ” ชายหนุ่มไม่ตอบเพียงแต่ส่งสายตาเจ้าเล่ห์กลับไปให้เพื่อนสนิทแทน
อีกด้านพิชชากำลังนอนหลับสบายบนเตียงกว้างของเธียรทรรศน์ หลังจากที่สาวใช้จัดระเบียบห้องเรียบร้อย ชายหนุ่มสั่งให้สาวใช้ขนข้าวของของหญิงสาวย้ายมาอยู่ที่ห้องนอนใหญ่ของเขา โดยให้เหตุผลว่าเขาจะได้สามารถดูแลหญิงสาวได้ตลอด แม้เธอจะงงๆกับการตัดสินใจกระทันหันของเขาแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของเขา
“พี่รบกวนหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มนั่งลงบนเตียงจากนั้นก็ยื่นมือไปลูบที่ผมของหญิงสาวๆ อย่างแสนรัก ผมเธอยาวสลวยนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขาชอบคนตรงหน้า
“ไม่เลยค่ะ อาบน้ำหรือยังคะเนี่ย” หญิงสาวส่ายศีรษะไปมาเบาๆ เธอกำลังรอการกลับมาของเขาอยู่
“อาบแล้วสิครับ” เมื่อมาถึงบ้านเขาก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนทันที
“รีบอาบเพราะกลัวว่าพีชจะได้กลิ่นน้ำหอมของสาวๆ หรือเปล่าคะ”
“ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวนี่ครับ” ชายหนุ่มตอบกลับท่าทีสบายๆ
“แสดงว่าไม่มีสาวๆ เข้าหา?”
“พี่ปฏิเสธทุกคนนั่นแหละครับ ยกเว้น...” ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในร้านเขาก็กลายเป็นจุดสนใจ ลักษณะการแต่งตัวที่เรียบหรูดูสะอาดสาวๆเห็นก็ดูรู้ว่าเขามีฐานะ เป็นไปไม่ได้เลยว่าจะไม่มีสาวๆ ก้าวเท้าเดินเข้ามาหาเขาถึงที่โต๊ะ แต่เป็นเพราะสายตาของเขามีไว้ให้คนตัวน้อยคนเดียวเท่านั้น เขาจึงปฏิเสธทุกคนออกไปน้ำเสียงนุ่มนวลเพื่อเป็นการรักษาน้ำใจ
“ยกเว้นอะไรคะ”
“ยกเว้นคนที่กำลังทำหน้าที่ภรรยาที่ดีคอยสอดส่องสามีอยู่นี่ไงครับ” เมื่อเขาแทนตัวเองว่าสามีภรรยากับเธอก็ทำให้หญิงสาวถึงกับไปไม่เป็น ใบหน้าเห่อร้อนด้วยความเขินอาย ชายหนุ่มทนไม่ไหวก้มลงไปหอมที่แก้มของหญิงสาวฟอดใหญ่ หญิงสาวตาโตไม่คิดว่าเขาจะขโมยหอมแก้มเธอหน้าตาเฉย
“พรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆหน่อยนะครับ”
“พวกเราจะไปไหนกันหรอคะ”
“ไปโรงพยาบาลแล้วพี่ก็จะพาพีชไปจดทะเบียนสมรสครับ”
“พะ พี่เธียรแน่ใจแล้วหรอคะ”
“แน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่อีกครับ พวกเราต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องส่วนเรื่องการจัดงานแต่ง...”
“เรื่องงานอย่าเลยค่ะ บอกตามตรงว่าพีชยังกังวลเรื่องคนที่บ้าน”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ เอาไว้ทุกอย่างลงตัวเราค่อยจัดงานแต่งงานกันนะครับ”
“ขอบคุณนะคะที่พี่ให้พีชเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของพี่” หญิงสาวบอกออกไปน้ำตาคลอ แม้ที่ผ่านมาจะต้องทนทุกข์สักเพียงไหนแต่เธอคิดว่าต่อจากนี้เธอกำลังจะมีท้องฟ้าที่สดใสเหมือนคนอื่นแล้ว
“พี่สิครับต้องขอบคุณ ขอบคุณนะครับที่ไม่ปฏิเสธความหวังดีจากพี่” หญิงสาวโผเข้าหาอ้อมกอดของคนตัวโตทันที เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น อยากให้เธอรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน
- Writer
