HINDI na naman ako nakatulog nang maayos buong magdamag, dahil iniisip ko na naman si Kuya Vince. Nang matapunan ko ito ng mainit na pagkain ay walang imik itong lumabas ng kuwarto ko at hindi na nakabalik pa, si Nana na lang ang pumasok at naglinis ng kalat.
Hindi ko mapigilan ang makonsensya sa nagawa ko. Sa init ng mga pagkain na 'yun ay siguradong tumagos sa suot ni kuya at napaso siya.
At ngayon ay heto ako, nakahiga pa rin sa kama ko kahit umaga na at kailangan ko nang bumangon dahil may pasok pa ako sa school. Iniisip ko kasi kung anong dapat kong gawin kapag lumabas na ako ng kuwartong 'to, kung makikipagbati na ba ako kay kuya at kalimutan na lang ang nangyari sa amin, o hindi ko na lang siya papansinin. Pero hindi ako sanay na ganito kami. I missed him, na-miss ko na siyang lam
