“แต่งตัวน่ารักจัง”
ปกติไม่ค่อยถูกใครชมเท่าไหร่ แต่กับผู้ชายตรงหน้า แบร์รี่ได้ยินบ่อยมากๆ และก็ไม่เคยชินสักที มีแต่จะรู้สึกขัดเขินมากขึ้นทุกครั้งที่โดนชม
“เราแต่งธรรมดาเอง”
“นั่นแหละ น่ารัก กินอะไรหรือยัง” แรกเปิดประตูให้แบร์รี่ขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนจะรีบวิ่งอ้อมไปประจำที่คนขับหลังพวงมาลัย
“กินขนมปังกับนมรองท้องไป แล้วแรกกินอะไรมาหรือยัง”
“กินซีเรียลมานิดหน่อย ถ้าอย่างนั้นเราตรงไปที่พาหุรัดก่อนเลยแล้วกัน แวะหาอะไรกินเป็นมื้อเช้า แล้วค่อยไปเดินซื้อของ” แรกคิดวางแผนให้คนตัวเล็กเป็นขั้นเป็นตอน ก่อนจะออกรถมุ่งหน้าไปยังสถานที่ค้าส่งผ้าหลากหลายชนิด
หลังจากที่เมื่อวานแรกบอกว่าจะจีบ ความจริงเกือบจะได้เป็นแฟนกันไปแล้ว หากแบร์รี่ไม่ปากพล่อยพูดท้วงไปเสียก่อน ตอนกลับมาที่ห้องก็ได้แต่กรีดร้องตีอกชกหัวตัวเองว่าทำไมโง่เง่าขนาดนั้น ถึงปล่อยให้คนหล่อหลุดมือ
กว่าจะสงบจิตสงบใจได้ก็ตอนที่กำลังจะเข้านอ
