“กูจะคุยกับมึงหลายรอบล่ะ แต่ก็ไม่มีเวลาสักที”
แรกเงยหน้าจากจานอาหารมองเพื่อนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “เรื่องอะไร”
“เรื่องแบร์รี่”
“อ่อ”
“มึงคิดยังไงกับเพื่อนกู”
แรกฟังคำถามแล้วก็หยุดทานมื้อเย็นเพื่อพูดคุยในเรื่องที่ค่อนข้างจริงจัง ทั้งในความคิดของแรก และในความคิดของเพื่อนแบร์รี่ทั้งสองคน
“ถามทำไม” คนแรกเลือกที่จะตั้งคำถามกลับแทนที่จะตอบ
“ถ้ามึงไม่ได้ชอบเพื่อนกูจริงๆ ก็อย่าไปเต๊าะมันเล่น มึงทำมึงไม่คิด แต่คนโดนมันคิดนะไอ้สัด” ซ่าพูดอย่างมีอารมณ์เล็กน้อย
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูทำโดยไม่คิด” แรกย้อนถามราวกับเขาไม่ได้ถูกไล่ต้อน แต่เป็นฝ่ายไล่ตอนโอกับซ่าแทน
“ยังไง สรุปคือจีบเพื่อนกู”
“กูไม่รู้”
แรกไหวไหล่เบาๆ จนทำให้โอหลุดด่าด้วยคำหยาบคายดังลั่นโต๊ะอาหาร
“เอ้า ไอ้เหี้ยนี่”
แรกหัวเราะเบาๆ เขาแค่พูดแหย่มันไปอย่างนั้น อยากจะกวนตีนเพื่อนทั้งสองที่สถาปนาตัวเองเป็นพ่อบุญธรรมคนน่ารัก เขาท
