บังเอิญรู้สึกรัก

EP 7 : ควงไม่ซ้ำหน้า

ตอนที่ 7 : ควงไม่ซ้ำหน้า

หลังจากข่มขวัญรุ่นน้องเสร็จสรรพได้ปล่อยให้เด็กไปทำความรู้จักกับรุ่นพี่คนอื่น มีกิจกรรมแกล้งกันบ้างตามประสารับรุ่นน้องเข้าคณะ

ชาวินท์นั่งรวมกับแก๊งเพื่อนสนิทและแก๊งรุ่นพี่ปีสี่ พูดคุยอย่างเป็นกันเองราวกับรุ่นเดียวกัน ไม่มีใครกล้าว่าอะไรชาวินท์ที่พูดคุยคำหยาบ

ต่อให้ชาวินท์ปากร้าย พูดจาก้าวร้าว แต่เวลามีกิจกรรมที่ต้องใช้งบประมาณชาวินท์จะช่วยออกทุกบาททุกสตางค์ ไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไรชาวินท์ทุ่มได้สุดตัว

"ปีนี้สนใจน้องคนไหนวะ" หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นแต่สายตาจับจ้องไปที่ชาวินท์

"หึ"

"หัวเราะ ค อะไรครับ แดกทุกปีไม่ใช่เหรอไง"

"เด็กมันอ่อยเองช่วยไม่ได้" ชาวินท์ไม่ได้ปฏิเสธและไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน

"พูดแบบนี้แสดงว่ามีเข้าตา" ต้นกล้าตบบ่าเพื่อน

ชาวินท์ส่ายหัวเป็นคำตอบ ทำเอาทุกคนมองหน้ากันด้วยความงุนงงและแปลกใจ

"ถอดเขี้ยวแล้ว?"

"กูไม่สนใจปีหนึ่ง แต่กูกำลังสนใจปีสี่" สายตาคมกริบมองตรงไปยังรุ่นพี่สาวสวยที่กำลังส่งสายตามองมาพอดี

"ป๊อปปี้"

"แต่วันนี้ยัยนั่นพึ่งไปอาละวาดเด็กคณะบริหารที่แย่งผัวไปนะ"

"งั้นเหรอ แสดงว่าของคงขาด กูอาจจะสนองให้ลืมผัวเก่า"

"มึงกำลังเล่นกับไฟ พี่ป๊อปปี้กัดไม่ปล่อยแน่ถ้าได้มึง" เรนเตือนด้วยความหวังดี

"ไม่ปล่อยก็แค่สะบัดให้หลุด ไม่เห็นจะยาก ถ้าคิดจะนอนกับกูก็ต้องทำตามคำสั่งกู นิสัยข่มผัวคงใช้ไม่ได้กับกู"

"เอาจริงดิ"

"แก้เหงาเป็นครั้งคราว ยิ่งประสบการณ์เยอะกูยิ่งชอบ สมัยนี้หาผู้หญิงบริสุทธิ์ไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าอยากได้ซิงๆคงไปเอากับเด็กอนุบาล"

คำพูดของชาวินท์ทำเอาแก๊งหนุ่มๆขำไปตามกัน

ชาวินท์ใช้สายตากะลิ้มกะเหลี่ยไปที่หญิงสาวเป้าหมาย ถ้าผู้หญิงที่มีประสบการณ์จะเข้าใจดีว่าเขาต้องการอะไร

เธอคงเข้าใจในความต้องการของเขาแล้ว เพราะริมฝีปากอวบอิ่มกำลังยิ้มแบบเขินอาย ทั้งที่ไม่มีอะไรให้น่าอาย

ช่วงค่ำของวันเดียวกัน

ผับบราในยามค่ำคืนเปิดไฟสว่างล่อตาล่อใจนักท่องราตรี ชักชวนให้นักดื่มนักเต้นเข้ามาในร้าน เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันศุกร์ทำให้พื้นที่แถวนี้ครึกครื้นไปด้วยผู้คน จุดนัดพบของเหล่าวัยรุ่นและวัยทำงานที่อยากผ่อนคลายความเครียด

แต่ละคนแปลงโฉมให้เข้ากับสถานที่ เสื้อผ้าน้อยชิ้น เน้นโชว์เรือนร่าง แต่งหน้าจัดเต็ม ตามแบบฉบับนักท่องราตรีที่รอช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน

ทุกสายตาที่อยู่ในร้านจับจ้องมาที่หญิงสาวร่างอรชรในชุดเดรสสั้นสีดำทรงรัดรูป ความยาวของชุดเดรสแค่คืบจนเผยให้เห็นหน้าขาอันขาวเนียนล่อตาล่อใจชายหนุ่มที่พบเห็น ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางให้ดูเด่นและโฉบเฉี่ยวกว่าตอนไปเรียน ริมฝีปากบางที่เคยทาลิปสติกสีอ่อนเปลี่ยนมาเป็นสีแดงเพลิงให้เข้ากับสไตล์การแต่งตัว

"ว้าว...สาวสวยเจ้าประจำ"

"เครือญาติมึงนี่ใช้ได้นะ"

เรนและต้นกล้าเอ่ยแซวเมื่อเห็นอันดาเดินเข้ามาในร้านราวกับนางพญา สามารถหยุดทุกความเคลื่อนไหวให้มองเธอได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เจออันดาที่นี่เพราะเป็นผับประจำของเธอ เหมือนกับพวกเขาที่นี่คือที่ประจำเช่นกัน

"ไม่เคยอยากนับญาติ แค่ลูกเพื่อนพ่อ เสียบรรยากาศชะมัด" ชาวินท์กระดกเหล้าสีอำพันเข้าปากอย่างเบื่อหน่าย สายตาคมมองหญิงสาวที่ตัวเองไม่ชอบหน้ากำลังเดินไปโต๊ะประจำ

ไม่ได้สนใจเธอ ไม่ได้รู้ทุกความเคลื่อนไหวของเธอ แต่ร้านประจำของเขากับเธอก็คือร้านนี้ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น

"ทำไมมึงไม่ลองหน่อยวะ ดูจากพฤติกรรมแล้วประสบการณ์คงเยอะ ข่าวคราวเรื่องผู้ชายเยอะใช่เล่นใครๆก็รู้" ต้นกล้ายุเพื่อน เพราะอันดาสวยตรงสเปคชาวินท์ทุกอย่าง

"เอาไม่ลง"

"หรือว่าคนที่เอาลงคือคนนั้น" เรนส่งสายตาไปที่รุ่นพี่สาวที่กำลังเดินนวยนาดเข้ามา

ชาวินท์มองขาเรียวสวยก่อนที่จะมองหน้าตาด้วยซ้ำ ภายใต้ชุดเดรสสีแดงคงมีอะไรให้น่าตื่นเต้นไม่น้อย

"มึงแม่งเจ๋งวะ คุยกันตอนเย็น ตอนดึกนัดออกมาถึงที่ ดูจากสีหน้าคงลืมผัวเก่าไปแล้วล่ะ" ต้นกล้ากระซิบเบาๆ

"หึ...อะไรที่กูอยากได้ก็ต้องได้ อะไรที่กูเบื่อก็แค่เขี่ยทิ้ง ในเมื่อยอมรับข้อเสนอก็ไปกันต่อได้ ไม่ผูกพันทั้งสองฝ่าย"

ชาวินท์ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับรุ่นพี่สาวสวยที่เดินมาหยุดพอดีหลังจากพูดจบ สายตาคมไล่ระดับสายตาตั้งแต่ต้นขามาจนถึงหน้าอกอวบอิ่มที่พยายามดันออกมาให้ล้นเดรสตัวสั้น

"มองหน้าพี่บ้างก็ได้นะ"

"เพราะสนใจอย่างอื่นมากกว่า"

รุ่นพี่สาวใส่จริตความเขินอายทั้งที่รู้ความต้องการของรุ่นน้องหนุ่มที่หล่อเหลา ตรงสเปคเธอทุกอย่าง

รู้อย่างนี้ไม่น่าไปหาเรื่องอีนังเด็กอันดานั่นเลย เสียแรงเสียเวลาเปล่าๆ เพราะของใหม่มันดูเร้าใจกว่าเยอะ

สาวสวยเดินไปยืนเคียงข้างจนแทบจะสิงร่างชาวินท์ สะโพกงอนสวยถูไถท่อนขาแกร่งไปตามจังหวะเพลง ใส่จริตเสือสาวยั่วสวาทเต็มที่ เพราะรู้อยู่แล้วว่าคืนนี้จะได้รับแรงกระแทก

"ดื่มอะไรที่ร้อนท้องหน่อยไหม จะได้ซาบซ่านจนเร่าร้อน" ชาวินท์กระซิบข้างหูรุ่นพี่สาวด้วยน้ำเสียงกระเส่า ความเจ้าชู้และความเจ้าเล่ห์มีอยู่เต็มตัว

"สั่งให้พี่หน่อยสิ ถ้าสิ่งนั้นมันทำให้คืนนี้ของเราเร่าร้อน"

ชาวินท์ส่งยิ้มพราวเสน่ห์ให้กับรุ่นพี่สาว และยกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์

ทางด้านอันดา

"นั่นพี่ป๊อปปี้ที่มาหาเรื่องแกเมื่อเช้านิ จะเป็นจะตายเรื่องผัว แล้วทำไมตกดึกขั้วอยู่กับชาวินท์" เนเน่ส่งสายตาเป็นสัญญาณให้เพื่อนสาวมองตาม

อันดามองไปยังจุดหมายพร้อมกับกระตุกยิ้มที่เห็นชาวินท์กำลังคลอเคลียกับรุ่นพี่สาว

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอเห็นชาวินท์มั่วสาว เพราะมันเป็นเรื่องปกติ และทุกครั้งที่เธอมาผับนี้ก็มักเห็นผู้หญิงหน้าใหม่เสมอ

เธอมักมาดื่มที่ร้านนี้เป็นประจำ เพื่อคลายความเครียดกับการเรียนในช่วงที่ไม่มีสอบ และทุกครั้งที่มาก็จะเจอชาวินท์ แต่เราทั้งคู่ทำเหมือนไม่รู้จักกัน

การที่อันดามาเที่ยวพ่อจัสตินกับแม่นับดาวรับรู้ทุกอย่าง การเลี้ยงของครอบครัวเราถึงจะทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็กแต่เมื่อโตขึ้นที่พอจะดูแลตัวเองได้พ่อกับแม่จะไม่บังคับลูกและไม่วาดกรอบให้ชีวิตลูก ทำให้เธอสามารถเที่ยวไหนมาไหนได้ แต่เธอไม่เคยหลงระเริงจนเสียนิสัย รู้ขอบเขตของตัวเอง

เธอยังคงเป็นหนูน้อยอันดาใสซื่อ น่ารักกับพ่อจัสตินแม่นับดาวเสมอ