หนูขอรักคุณอาได้ไหมคะ

ตอนที่ 3 ภาพบาดตาบาดใจ

ช่วงวันคริสต์มาสของปีนั้นแก้มใสบินไปเพื่อเซอร์ไพรส์คุณอาสุดหล่อพร้อมกับเพื่อนรักอย่างพะแพงที่บินไปหาครอบครัวที่นั่นด้วย

รถของที่บ้านพะแพงมาส่งเธอที่อพาร์ทเม้นท์ที่ที่คุณอาของเธอพักอยู่ บรรยากาศช่วงนี้หนาวมากจนหิมะตกหนักแต่ภายในใจของเธอกลับร้อนรุ่มเมื่อคิดว่าอีกไม่กี่วินาทีจะได้เจอคุณอาสุดที่รัก

"มีอะไรโทรหาเรานะแก้ม "

"ขอบคุณมากนะพะแพง ไว้จะโทรหานะ"

หญิงสาวโบกมือลาเพื่อนสาวก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ จำได้ดีว่าคุณอาพักอยู่ห้องไหนเพราะคุณพ่อบอกรายละเอียดพร้อมให้กุญแจสำรองมาแล้ว

อพาร์ทเมนท์ที่นี่จะเป็นชั้นละสองห้องทำให้พื้นที่ใช้สอยเยอะมาก หญิงสาวพยายามคิดแล้วมองบรรยากาศรอบๆ เพื่อให้ตัวเองตื่นเต้นน้อยลงแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

"ใจเย็นๆ สิยัยแก้ม ใช่เธอกำลังจะได้เจอคุณอาแล้ว"

หญิงสาวพยายามบอกตัวเองพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ ยกมือที่สั่นเท่าขึ้นเสียบกุญแจไขเปิดประตูเข้าไปด้านใน

แกร๊ก! แอ๊ดดดด...

"อ๊าาา สุดยอดเลยเหม อู้ยยใหญ่เป็นบ้า "

ปั่บๆๆๆ !!

"อื้มดี แรงๆ "

"อ๊าา ดีไหมคะ เซรีนทำคุณเสียวไหมคะ"

เสียงที่ได้ยินทำเอาคนที่มาเซอร์ไพรส์เขากลับโดนเซอร์ไพรส์กลับ หญิงสาวยืนนิ่งตัวแข็งค้างอยู่แบบนั้นใบหน้าขาวซีดแสดงออกว่าเธอตกใจมากแค่ไหนกับเหตุการณ์ตรงหน้า

เธอโตพอที่จะรู้ว่าเสียงที่ได้ยินนั้นคือเสียงคนกำลังทำอะไรกันอยู่ แต่ด้วยอะไรไม่รู้สองเท้ากลับค่อยๆ เดินไปข้างหน้าช้าๆ เพื่อจะเห็นกับตาว่าเธอคิดไม่ผิด

"โอ้ววที่รักของคุณใหญ่มากจนเซรีนจุกเลย ชนักติดหลังเสียวมาก"

"รีบทำเถอะฉันต้องไปทำธุระ"

"ได้เลยค่ะที่รัก ขอจูบได้ไหมคะ"

"ไม่ได้! "

บทสนทนาและภาพที่แก้มใสเห็นคือคุณอาแสนดีของเธอนั่งพิงพนักโซฟามีหันหลังอยู่ให้เธออยู่ บนตัวของเขานั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นคร่อมอยู่ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า

"อ๊าส์ ใกล้เสร็จแล้วค่ะ เหมก็ใกล้แล้วใช่ไหมคะ อ๊าาา"

ทั้งสองยังคงแสดงบทรักที่ร้อนแรงอยู่โดยไม่รู้ว่ามีผู้ชมยืนดูอยู่ด้วยใบหน้าตกใจความรู้สึกทั้งหมดพังทลายลงเพียงเพราะภาพตรงหน้าที่เธอเห็น

แต่แล้วพลันสายตาเธอและผู้หญิงที่ร้องครวญครางอยู่สบตาเข้ากับแก้มใส เธอคนนี้ส่งยิ้มเยาะมาให้ไม่สนใจเลยว่ามีคนเห็นบทรักครั้งนี้อยู่

ความเจ็บในหัวใจและจุกจนพูดไม่ออกมีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ เพื่อแสดงออกว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหนตอนนี้

ไหนคำสัญญาที่บอกจะไม่มีใคร ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขากำลังให้ผู้หญิงคนอื่นขึ้นโยกขยับบนตัวด้วยท่าทางยั่วยวนนั้นต่อหน้าต่อตาเธอ

"อ๊าาา"

ไม่นานทั้งสองก็ดูเหมือนจะเสร็จสมอารมณ์หมายต่อหน้าต่อตาแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างแก้มใสที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ ตรงนั้น

เธอยังนึกชมตัวเองที่ทนดูจบถึงตอนนี้ ใช่สิ! เธอไม่ใช่นางเองที่จะร้องไห้ฟูมฟายแล้ววิ่งหนีไปเพราะเห็นอะไรแบบนี้ อย่างน้อยก็ต้องจัดการคนโกหกเสียก่อน

"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ"

น้ำเสียงที่คุ้นเคยของสาวน้อยที่สนิททำให้เหมันต์หันขวับกลับมามองทันทีภาวนาว่ามันต้องไม่ใช่อย่างที่เขาคิด

แต่สวรรค์ก็ไม่ได้เข้าข้างคนแบบเขาเมื่อเบื้องหน้าคือสาวน้อยแก้มใสที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่น้ำตาอาบสองแก้มป่องๆ นั้น

"แก้มใส!!! "

"ว้าย!!! "

เหมันต์ลุกขึ้นพร้อมกับใส่กางเกงเข้าที่รีบเดิมมาหาหญิงสาวอย่างคนมีชนักติดหลัง

ไม่สนใจเลยว่าเซรีนจะถูกผลักกระแทกลงพื้นในสภาพร่างกายเปลือยเปล่าอยู่

"น้องแก้มใช่ไหมคะ หนูมาได้ไงทำไมไม่บอกอาไปรับ"

เพี๊ยะ!!

"คนไม่รักษาสัญญา น้องแก้มไม่คิดว่าคุณอาจะเอาไม่เลือกที่แบบนี้ นะ...น้องแก้มไม่คิดเลยนะคะว่าคุณอามาอยู่ไกลแล้วจะทำตัวเหลวแหลกแบบนี้ทั้งๆ ที่คุณพ่อให้คุณอามาเรียนแท้ๆ แต่คุณอากลับ...กลับพาผู้หญิงมามีอะไรกันถึงในห้องนี้"

ใบหน้าเหมันต์หันไปตามแรงตบที่หน้าเขาเต็มแรง เขารู้สึกชาที่ใบหน้าแต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาและเธอไม่ได้เป็นแฟนหรือสามีภรรยากันที่เขาต้องทำตัวเหมือนกำลังทำผิดต่อเธอ

"บ้าพอรึยัง"

"ว่าไงนะคะ"

"ถามว่าบ้าพอรึยังอาจะได้พูดบ้าง"

"เหมคะ เซรีนว่าใจเย็นๆ ก่อนนะคะ"

ตอนแรกเธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นผู้หญิงที่เขารักที่ไทยแต่พอได้ยินคำเรียกกันถึงได้รู้ว่าเขาเป็นอาหลานกันแต่ก็ยังรู้สึกแปลกกับท่าทีสาวน้อยคนนี้และแปลกใจกับท่าทีของเหมันต์ที่ดูจะแคร์ผู้หญิงคนนี้มาก

"คุณกลับไปก่อนผมไม่มีอารมณ์จะพูดด้วยตอนนี้ไว้จะโทรหา"

"ค่ะ "

เซรีนยอมออกไปง่ายๆ เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คู่แข่งเธอ แต่ความรู้สึกของผู้หญิงด้วยกันกลับรู้สึกว่าทั้งสองมีสัมพันธ์แปลกๆ กันยังไงไม่รู้

"คุณอาเปลี่ยนไปมากเลยนะคะ ทำไมคะหรือว่าหนูอ้วนไม่สวยหุ่นดีเหมือนผู้หญิงคนนั้น"

"น้องแก้มฟังอานะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันในทางชู้สาวอาจะมีอะไรกับเธอก็ไม่แปลกเพราะเธอเป็นคนที่อาคุยอยู่ อาไม่ได้เปลี่ยนไปอายังเป็นอาสองของน้องแก้มเหมือนเดิมนะครับ"

คำพูดของเขาทำให้ความเจ็บจุกพุ่งเข้ากระแทกหัวใจของหญิงสาวจนเธอแทบไม่มีแรงยืน และเธอก็รู้ดีว่าที่เขาพูดมานั้นมันเป็นเรื่องจริง

"คุณอาเคยสัญญาว่าจะไม่มีใคร คุณอาสัญญากับน้องแก้มแล้ว ฮือๆ"

เธอคิดว่าจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าเขาแล้วแต่สาวน้อยวัย 18 ปีอย่างเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะจัดการยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ ความรู้สึกมากมายที่เธอมีให้เขาไปอีกเธอจะจัดการมันยังไงดี

เหมันต์เห็นท่าทางเสียใจและตื่นตระหนกแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดใจตัวเองที่เผลอตะคอกเธอออกไปแบบนั้น

"อาขอโทษนะครับไม่เอาไม่ร้องนะครับ อาผิดเอง"

เหมันต์ดึงหญิงสาวเข้ามากอดเอาไว้ด้วยความรู้สึกผิด ในใจไม่อยากให้เธอมาเจอด้านที่ไม่ดีของเขาเลย

ด้วยวัยของเธอที่เจออะไรแบบนี้ครั้งแรกคงจะตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกเขาเองที่ผิดไม่รู้จักระงับอารมณ์ตัวเองเผลอทำตัวไม่ดีกับเธอ

หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้ว หมายถึงเขาได้อธิบายกับเธอไปแล้วว่าเขาไม่ได้คบกับเซรีนแต่แค่คนคุยเท่านั้นเธอก็ใจเย็นลงบ้าง

ส่วนที่เธอเห็นฉากรักนั้นในวันนี้เป็นเพราะวัฒนธรรมที่นี่แตกต่างจากที่ไทย เขาไม่รู้ว่าเธอเข้าใจไหมแต่แก้มใสเงียบไปและไม่โวยวายเรื่องนี้อีกเหมันต์ก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง

ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่เธอมาหา เขาพาเธอเที่ยวเล่นทุกที่ที่โด่งดังพยายามให้เธอลืมเรื่องวันนั้นจนถึงกำหนดกลับไทย

"คุณอาจะกลับไปอยู่ไทยตอนไหนคะ"

"คงอีกสักปีสองปี อาขอศึกษางานที่นี่ก่อนห้างที่ไทยใกล้เสร็จแล้วอาต้องรีบศึกษางานให้เก่ง"

แค่นี้ก็เก่งจนเป็นข่าวดังมากแล้วที่ไทย ไอ้ที่จะอยู่คงเพราะผู้หญิงคนนั้น...

"ค่ะ งั้นน้องแก้มไปแล้วนะคะ"

"ครับ ถึงแล้วโทรหาอาด้วยนะ"

หญิงสาวเพียงพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปในที่รอขึ้นเครื่องไม่หันกลับมามองคุณอาอีกเพราะกลัวว่าใจจะไม่แข็งพอที่จะตัดเขาออกจากหัวใจ

"อย่าลืมคิดถึงอานะ"

หมดกัน...

หญิงสาวหันกลับไปยิ้มแล้วโบกมือให้คุณอาหนุ่มสุดหล่อที่สาวๆ เดินผ่านก็ต้องหันมองเมื่อเขาตะโกนไล่หลังมาเสียงดัง

ในเมื่อทำใจแข็งเลิกรักไม่ได้เธอก็ต้องทำให้คุณอารักเธอและมองแค่เธอให้ได้ เธอจะมองข้ามผู้หญิงที่อยู่ระหว่างทางของเขาทิ้งไปเสียหลับตาข้างเดียวไม่สนใจ แต่ถ้าเมื่อใดที่เขาเป็นของเธอแล้วอย่าหวังจะได้ทำตัวแบบนี้อีก