หนูขอรักคุณอาได้ไหมคะ

ตอนที่ 2 ต้องหากไกลกัน

10 ปีต่อมาจากหนูน้อยวัยจ้ำม่ำก็แปรเปลี่ยนมาเป็นสาวน้อยที่น่ารักแม้จะยังจ้ำม่ำอยู่แต่ก็เห็นเค้าความสวยมาแต่ไกล

ใบหน้ากลมบ๊อกริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อ จมูกรั้นบ่งบอกว่าเจ้าตัวเอาแต่ใจเพียงใด ดวงตาหวานซึ้งที่มองมาที่เหมันต์ทีไรเขาต้องใจอ่อนทุกทีไม่รู้ทำไม

เวลาผ่านมาหลายปีตอนแรกเขาคิดว่าเธอจะติดเขาแค่ตอนเด็กเท่านั้น แต่พออายุเข้าสู่วัยรุ่นแก้มใสก็ยังตามติดเขาอยู่เหมือนเดิมไม่ยอมห่างไปไหน

แทนที่เขาจะรำคาญแต่เขากลับยอมสาวน้อยคนนี้ทุกอย่างและยอมเพียงแค่เธอเท่านั้น

เขาเป็นผู้ชายที่รักความสงบและไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายแต่เวลาอยู่กับสาวน้อยคนนี้เขาก็ต้องโยนทุกอย่างทิ้งไปและสนใจแต่เธอตามใจเธอทุกอย่างมาเกิดขึ้นเองจนเป็นความเคยชิน

ทุกคนต่างไม่ค่อยเขาหาเขาเพียงเพราะบุคลิกภายนอกที่หยิ่งยโสเงียบและจริงจังกับทุกเรื่องทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน

ตอนนี้เขาเรียนจบแล้วและกำลังเข้ามาเรียนรู้งานของคุณพ่อที่ตอนนี้เขมทัตดูแลให้อย่างดีมาหลายปี

"พี่อยากให้สองไปเรียนเอกต่อนะ ที่นี่ไม่มีอะไรที่สองต้องกังวลไหนๆ ก็จบโทแล้วพี่อยากให้สองเพียบพร้อมทุกด้านและไปหาประสบการณ์มากกว่านี้"

"ผมก็คิดอยู่ครับ "

"ตัดสินใจไปเลย หรือที่ลังเลเพราะกลัวยัยตัวแสบแผลงฤทธิ์ใส่"

"หึๆ ก็มีส่วนครับ ผมจะเอาไปคิดนะครับ"

"ดีๆ รีบตัดสินใจคุณเดเนียลก็รอให้ทางเราส่งคนไปดูงานที่นั่นอยู่เราก็เรียนไปด้วยและดูงานไปด้วยพี่จะได้ไม่ต้องบินไปมาพี่สาวนายยิ่งสงสัยว่าพี่มีกิ๊กที่นั่นอยู่"

เขมทัตพูดแล้วหัวเราะขบขันกับคำกล่าวหาของภรรยาสุดที่รักทั้งๆ ที่เขารักหลงเธอแทบบ้าอีกอย่างยัยตัวแสบของบ้านอย่างลูกสาวก็ตามเช็กทุกที่ที่ผู้เป็นพ่อไปโทรหาแทบทุกวัน วันละหลายรอบด้วย

งานที่ต้องบินไปมาระหว่างประเทศตลอดทำให้เวลาอยู่กับครอบครัวน้อยลง แต่ช่วงนี้ดีที่เหมันต์มาดูแลช่วยเลยทำให้ไม่ต้องวิ่งวุ่นเหมือนแต่ก่อน

เหมันต์เองก็รู้สึกเห็นใจเขมทัตไม่น้อยที่ต้องดูแลกิจการที่พ่อของเขาและเขมทัตทำด้วยกันคนเดียวมาหลายปี

เขมทัตเป็นพี่ชายที่ดีมากๆ ไม่เคยเรียกร้องให้เขาอะไรมีแต่ให้เขาตั้งใจเรียนและศึกษางานต่างๆ ค่อยเป็นค่อยไป

ยิ่งช่วงนี้อุษาไม่สบายทำให้เขมทัตไม่อยากเดินทางไกลอีกแล้ว เวลาของอุษาเหลือน้อยเหมันต์เองก็ต้องรีบตัดสินใจเขารีรออีกไม่ได้แล้ว

"น้องแก้มไม่ให้ไป! "

"อาไปเรียนไม่กี่ปีแล้วก็กลับมาหาน้องเหมือนเดิม อีกอย่างคุณพ่อจะได้อยู่ดูแลน้องแก้มและคุณแม่ไงครับ"

"ไม่สนใจ น้องแก้มจะไม่ให้คุณอาไปอยู่ไกลเด็ดขาด ยังไงน้องแก้มก็ไม่ยอม"

ผู้ใหญ่ทั้งสามคนต่างมองหน้ากันด้วยความหนักใจลองได้ไม่เอาแล้วยังไงก็ขัดใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้เหมันต์ต้องไปเพื่อทุกคนและตัวเขาเองด้วย

"น้องแก้มไม่ดื้อกับคุณอาสิคะ อีกหน่อยหนูเข้ามหาวิทยาลัยก็ตามไปหาคุณอาได้" อุษาช่วยพูด

"อะไรนะคะ! คุณอาจะอยู่จนน้องแก้มเรียนมหาลัยเลย น้องแก้มเพิ่งอายุ 14 ปีเองนะคะแสดงว่าคุณอาจะ...ไปเป็นสิบปีเลยเหรอคะ! "

อุษาที่รู้ว่าตัวเองนั้นพูดผิดไปได้แต่หันไปหาสามีเพื่อให้ช่วยคุณกับลูกสาวที่ตอนนี้ดูท่าจะไม่ฟังใครแล้วแต่ยังเบะปากจะร้องไห้ยิ่งทำให้ผู้เป็นพ่อแม่ที่รักและตามใจลูกถึงกับทำหน้าไม่ถูก

"อาจะกลับมาหาหนูทุกปีเลยดีไหมคะ อีกอย่างเราก็วีดีโอคลอคุยกันได้ทุกวัน"

เหมันต์ส่งสัญญาณให้เขมทัตและอุษาออกไปเพราะเวลานี้มีเพียงเขาที่จัดการเด็กดื้อคนนี้ได้

สองสามีภรรยารู้ดีว่าแก้มใสจะฟังเหมันต์คนเดียวเท่านั้นจึงได้พากันถอยออกไปก่อนจะดีกว่า

"พ่อแม่ไม่อยู่แล้วหันมาคุยกับอาหน่อยได้ไหมคนดี"

ชายหนุ่มดึงหลายสาวที่ตัวอ้วนกลมผิวพรรณขาวอมชมพูแก้มป่องๆ ที่กำลังงอนเขาอยู่ให้หันมา

ก่อนที่จะใจหายวูบเมื่อเห็นคนงอนน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ตาและจมูกแดงก่ำอย่างน่าสงสาร

"ไม่ร้องนะครับ อาจำเป็นต้องไปหนูก็รู้คุณแม่ไม่ค่อยสบาย คุณพ่อต้องอยู่ดูแลคุณแม่ใกล้ๆ ถ้าให้บินกลับไปกลับมาคงไม่ได้ อีกอย่างอาต้องไปเรียนต่อเพิ่มเติมเพื่อที่จะหาเงินมาเยอะๆ ให้หนูกินของอร่อยๆ ไงคะ"

เหมันต์พยายามใช้เหตุผลเข้าเจรจา ถึงแม้แก้มใสจะเอาแต่ใจบ้างแต่เธอก็เป็นเด็กมีเหตุผลพอ

เมื่อได้ยินแบบนั้นคนที่ตอนแรงไม่พอใจหนักมาก็ดูเหมือนจะอ่อนลง เธอเข้าใจที่คุณอาพูดและเสียใจที่ต้องห่างกันถึงอีกซีกโลกโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคุณอาจะมีใครไหมช่วงที่ห่างจากเธอไป

"เดี๋ยวพอคุณอาไปก็ต้องมีสาวๆ มาตามชอบคุณอาอีก น้องแก้มไม่ชอบเลย คุณอารับปากแล้วว่าจะแต่งงานกับน้องแก้มตอนน้องแก้มเรียนจบแล้ว"

"เด็กน้อยอาสัญญาว่าจะไม่มีใคร อาจจะตั้งใจเรียนศึกษางานแล้วรีบกลับมาหาหนูนะครับ"

เหมันต์ดึงสาวน้อยของเขาเข้าไปกอดด้วยความรักและเอ็นดู เขาจะรู้ไหมว่าคำพูดนี้การกระทำนี้ทำให้คนแอบรักคุณอามานานใจสั่นและเฝ้ารอถึงเวลานั้นของเรา

แก้มใสคิดไปไกลว่าคุณอาต้องรับรู้ว่าเธอหลงรักเขามากไม่ใช่ในฐานะคุณอากับหลานสาวแต่ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนนี้และอยากแต่งงานกับเขา

หลังจากวันนั้นไม่นานเหมันต์ก็เดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ เขาไม่รู้เลยว่าได้สร้างความหวังเล็กๆ และเริ่มจุดประกายใหญ่โตในใจให้กับสาวน้อยคนหนึ่งเอาไว้

แก้มใสอยู่ได้ทุกวันเพียงเพราะคำสัญญาที่เขาเคยให้เอาไว้ว่าจะกลับมาหาเธอทุกๆ ปี แต่เขาก็ผิดสัญญา

สัญญาว่าจะโทรหาเธอทุกวันเขาก็ผิดสัญญาแต่เธอก็เข้าใจดีว่าเขานั้นทั้งเรียนและงานยุ่งมาก

เธอจะพยายามเป็นผู้ใหญ่ให้พอ ไม่จุกจิกให้คุณอารำคาญใจมากไปกว่านี้ เธอควรจะต้องตั้งใจเรียนให้จบ หาเวลาว่างไปหาคุณอาที่ต่างประเทศให้ได้

แม้นานๆ ทีเขาจะโทรมาหาเธอแต่มันก็เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจเธอได้ดีจนถึงทุกวันนี้ เธอจะเฝ้ารอและรักษาหัวใจตัวเองอย่างดีเพื่อรอคุณอาสุดที่รักกลับมา

"คนสวยของอาใกล้สอบแล้วอ่านหนังสือรึยังคะ"

"อ่านแล้วค่ะ ตอนนี้น้องแก้มปวดตามาก"

"แก้มตอบลงรึเปล่าดูผอมลงนะ อาชอบฟัดแก้มนิ่มๆ ของหนูนะอย่าผอมลงกว่านี้ล่ะ"

"ค่ะคุณอา น้องแก้มจะกินเยอะๆ เลย" หญิงสาวยิ้มรับด้วยความเต็มใจ

"ฮ่าๆ คิดถึงนะครับอาไปเรียนแล้วนะ"

"คิดถึงคุณอามากกว่าค่ะ รักคุณอานะคะบ๊ายบายค่ะ"

เหมันต์ส่งยิ้มให้เธอแทนคำตอบแล้วเขาก็วางสายไป ยิ้มที่ทำให้เธอใจสั่นตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ

"อีกสองเดือนน้องแก้มจะไปหาคุณอานะคะ"

เหมันต์ไปได้จะ 4 ปีแล้วตอนนี้เธอก็กำลังจะเข้ามหาลัยด้วยคะแนนที่สูงอันดับหนึ่งมาหลายปีสอบครั้งนี้เธอมีข้อต่อรองกับพ่อและแม่

ว่าหากเธอได้คะแนนสูงสุดอีกขอบินไปหาคุณอาที่ต่างประเทศเป็นรางวัลซึ่งพวกท่านก็ต้องตกลงตามใจลูกสาวคนสวยอย่างเธออยู่แล้ว