8 ~ รันไม่เว้นวรรค
1890 Words
เช้าวันนี้ราเมศมาไซต์งานตั้งแต่เช้า เขาถูกเรียกตัวให้มาตรวจการเข้าแบบ สั่งปูนมาเพื่อเทปูน ตรวจความเรียบร้อย สัปดาห์นี้เขางานยุ่งมากต้องคุมงานให้ได้ตามแบบเพราะมีคนงานทำไม่ตรงแบบเขาจึงยุ่งวุ่นวายต้องรีบแก้ไขให้ถูกต้องก่อนที่จะบานปลายจนแก้ไขไม่ได้ เขาไม่ได้ปลีกตัวไปไหนเลยทั้งสัปดาห์กว่าจะเลิกงานก็ดึกดื่น
“น้อง..มานี่หน่อยสิ”
“ครับ..”
“นาย ชื่ออะไรน่ะ ทำงานมาหลายปีแล้วใช่มั้ย ดูทะมัดทะแมงขยันขันแข็งดี”
“ผมชื่อนัส ทำมาตั้งแต่เด็ก”
“งั้นนายมาเป็นผู้ช่วยของฉันหน่อยก็แล้วกัน ช่วยดูนะว่าใครทำไม่ถูกต้องหรือทำไม่เป็นก็ช่วยสอนช่วยทำตามแบบที่กำหนด งานจะได้เสร็จตามกำหนดไม่ล่าช้า ทำได้ใช่มั้ย”
“ครับ”
ไอรดาหรือไอซ์ สาวสวยไฮโซลูกสาวคนเดียวของคุณพงษ์เทพเจ้าของโครงการคอนโดมิเนี่ยมหรู เธอเป็นคนเจาะจงให้พ่อทำสัญญาว่าจ้างให้ราเมศมาทำงานเป็นวิศวกรควบคุมโครงการนี้ด้วยข้อตกลงที่ว่า..ถ้าไม่ได้ราเมศมาเป็นวิศวกรควบคุมงาน เธอก็จะไม่ยอมทำงาน จนคุณพงษ์เทพติดต่อให้ราเมศมาทำงานนี้ได้สำเร็จ เธอจึงรับมอบหมายจากพ่อ รับหน้าที่มาประสานงานกับเขา เธอรู้จักชื่อเสียงของราเมศจากข่าววงสังคมไฮโซ เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เพอร์เฟคน่าสนใจทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษาและชาติตระกูล
“สวัสดีครับคุณ..”
“ไอรดาค่ะ พี่เมศเรียกว่าไอซ์ก็ได้ค่ะ”
“แล้วคุณพงษ์เทพล่ะครับ”
“คุณพ่อติดงานน่ะค่ะ ท่านเลยส่งไอซ์มาตรวจเช็กงานเพื่อให้ทันกับเวลาที่กำหนด”
“ครับ เชิญคุณไอซ์ไปเดินตรวจงานพร้อมกับผมได้เลย”
“พี่เมศไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ คนกันเอง เรียกไอซ์เฉยๆก็ได้”
“ครับ น้องไอซ์”
“นัส..นายไปหยิบหมวกนิรภัยสีขาวในห้องทำงานของฉันมาให้คุณไอซ์หน่อย เดี๋ยวนายก็ไปกับฉันด้วย”
“ครับ” อานัสรับคำสั่งแล้วเดินไปหยิบหมวกมายื่นให้หญิงสาว
“ขอบใจ” ไอรดารับหมวกมาแล้วขอบใจอานัสก่อนจะสวมหมวกแล้วก้าวไปยืนข้างๆราเมศ
“น้องไอซ์อยากจะตรวจจุดไหนหรือว่าเรื่องอะไรเป็นพิเศษไหม”
“ไอซ์อยากตรวจคุณภาพของอุปกรณ์ก่อนค่ะว่าตรงตามสเปกอย่างที่ตกลงไว้หรือเปล่า”
“ได้ครับ..” ราเมศเดินนำไอรดาเดินไปตรวจเช็กคุณภาพของอุปกรณ์เป็นไปตามแบบ ทั้งสองเดินตรวจงานโดยรอบไปเรื่อยๆ อานัสก็เดินตามทั้งสองไปไม่ห่าง
...คลินิกทันตกรรม...
ระหว่างเตรียมงาน จัดคิวฟันและค้นหาประวัติคนไข้ที่มาทำฟัน จินตนากับพนิดาทำงานกันไปก็พูดคุยกันไป
“ช่วงนี้คลินิกเราเงียบๆเนอะ” จินตนาเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเพราะบรรยากาศในคลินิกเงียบผิดปกติ
“ใช่! เงียบมากกก ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตามาให้ดูเล๊ย เซ็งเนอะ” พนิดาเห็นด้วยกับเพื่อน
“คุณราเมศก็ไม่รู้หายไปไหนเกือบสัปดาห์ ไม่แวะมาเลย” จินตนานึกถึงราเมศเพราะไม่เห็นเขามาหามาริสาหลายวันแล้ว
“สงสัยจะโดนน้องริสาไล่ เย็นชาใส่จนถอดใจไปละมั้ง”
“เฮ้อ! น่าเสียดายเนอะ คนนี้ท่าทางจะจริงจัง น้องริสาของเราก็ใจแข็งซะเหลือเกิน”?จินตนารู้สึกเสียดาย
มาริสาเดินออกมาจากห้องพักด้านในกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องตรวจ เธอได้ยินพี่ๆผู้ช่วยคุยกันก็หยุดนิ่งยืนฟัง
“นี่เธอเชียร์คุณราเมศเหรอ” พนิดาถามเพื่อน
“ก็แอบลุ้นอยู่บ้าง ฉันว่าสองคนนี้เหมาะสมกันดี”
“แต่ฉันสงสารหมอกิตอ่ะ รายนั้นก็ตามจีบน้องริสามานานละ ทั้งหล่อแบบตี๋ๆและสุภาพอ่อนโยน”
“มันไม่ใช่เรื่องของเรา น้องริสาจะเลือกใครหรือไม่เลือกใครเลยก็ใจของเธอ ทำงานกันต่อเถอะเรา” จินตนาตัดบทแล้วต่างคนก็ต่างทำงาน มาริสาก็เปิดประตูเข้ามาในห้องทันตกรรม
“เขาไม่มายียวนกวนประสาทเธอก็ดีแล้วหนิ เขาจะหายไปไหนก็เรื่องของเขาสิ” เธอนั่งบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง เธอทำงานจนกระทั่งเที่ยงก็ชวนจินตนาออกไปทานข้าว
มาริสาเดินมาทานข้าวที่ร้านอาหารใกล้กับคลินิกร้านเดิม เธอก้าวเข้ามาภายในร้านก็เห็นราเมศกำลังนั่งทานข้าวอยู่กับผู้หญิงสาวสวยคนหนึ่ง
(“หึ! นี่สินะสาเหตุที่หายไป นิสัยผู้ชาย!”) มาริสาคิดในใจขณะเธอเดินผ่านโต๊ะของราเมศเข้าไปนั่งด้านใน ระหว่างทานข้าวมาริสาก็แอบชำเลืองมองราเมศกับผู้หญิงคนนั้นเป็นระยะๆ ผู้หญิงคนนั้นเธอทั้งสวยและหรูดูดีมีสง่า ดูจากเสื้อผ้าการแต่งกายแล้วน่าจะเป็นคนรวยไฮโซเหมือนกับเขา
ราเมศกับไอรดากำลังคุยงานติดพันค้างอยู่ เขาจึงต้องพาเธอมาทานอาหารเที่ยงที่ร้านนี้ซึ่งใกล้ที่สุด เขาเห็นคุณหมอคนสวยตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาในร้านแต่เขากำลังคุยงานจึงต้องพยายามเก็บความดีใจเอาไว้ ราเมศดีใจที่เห็นมาริสาชำเลืองมามองทางเขาเช่นเดียวกับที่เขามองเธอ เมื่อทั้งคู่มองสบตากัน มาริสาก็รีบก้มหน้าก้มตาทานข้าวแล้วชวนจินตนากลับคลินิก
“เรากลับกันเถอะค่ะพี่จิน”
“ทำไมวันนี้น้องริสาทานเร็วจังเลย ปกติพี่จะทานหมดก่อนทุกครั้ง”
“เอ่อ..ริสาจะรีบไปตรวจคนไข้นัดน่ะค่ะ”
“จะรีบไปทำงานหรือว่าเห็นภาพบาดตากันแน่คะ” จินตนาพูดออกมาแล้วมองไปยังโต๊ะของราเมศ
“ถ้าพี่จินยังไม่อิ่ม ริสาขอตัวกลับก่อนนะคะ” มาริสาบอกจินตนาแล้วลุกจากโต๊ะรีบก้าวออกไปจากร้าน
“อ้าว! น้องริสา..ทิ้งกันซะงั้น”
ราเมศเมื่อเห็นมาริสาเดินออกจากร้านไป เขาก็หันมาเอ่ยกับไอรดา
“น้องไอซ์นั่งทานข้าวรอผมสักครู่ได้ไหมครับ บังเอิญผมเจอเพื่อนน่ะครับ ขอไปทักทายเพื่อนหน่อย”
“ค่ะ ได้ค่ะพี่เมศ” ไอรดารับคำแล้วมองตามเขาไปไม่วางตา
ราเมศออกมาจากร้านอาหารก็รีบก้าวเท้ายาวๆตามมาริสามา
“เดี๋ยวครับคุณหมอ..” ราเมศเรียกมาริสาไว้ แต่เธอก็ยิ่งรีบสาวเท้าเดินหนีเขา
“อุ๊ย!” มาริสาอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะราเมศรีบก้าวมาดักข้างหน้าเธอไว้ เธอหยุดชะงักเท้าไม่ทันจึงชนเข้ากับอกเขา ด้วยความไวราเมศก็ยกมือขึ้นโอบร่างมาริสาไว้ทันที
“นี่คุณ! ปล่อยนะ!” มาริสาเงยหน้าขึ้นมองราเมศตาขุ่น
“คุยกับผมก่อนสิคุณหมอ”
“นี่คุณ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” มาริสาบอกราเมศเสียงขรึมเพราะเขายังโอบกอดร่างเธอไว้ไม่ยอมปล่อย
“ผมคิดถึงคุณหมอคนสวยจังเลย” ราเมศพูดออกมาตรงๆ เขารู้สึกอยากจะกอดอยากจะหอมแก้มเธอให้หายคิดถึง แค่ไม่กี่วันที่ไม่ได้เจอหน้าเธอ เขาก็เป็นไปได้ถึงขนาดนี้ นี่เขาตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจังจนถอนใจไม่ได้แล้วสินะ ราเมศคิดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้หน้าเธอ เขาอยากจะทำอย่างที่ใจต้องการ
“นี่คุณ! ทำไมไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย” มาริสาตกใจกับกิริยาท่าทางของชายหนุ่ม เธอพยายามเบี่ยงหน้าหลบและผลักอกของเขาไว้ ปลายจมูกของราเมศก็เลยเฉียดแก้มของเธอไปอย่างฉิวเฉียด
“ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ ปกติผมก็ให้เกียรติผู้หญิงนะครับ แต่มีคุณหมอคนสวยเพียงคนเดียวที่เป็นข้อยกเว้นทุกเรื่อง อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรครับคุณหมอ” ราเมศสูดดมความหอมสดชื่นของเส้นผมเธอก่อนจะปล่อยมือออกจากมาริสา แต่เขาก็ยังคงยืนขวางเธอเอาไว้
“ผู้ชายเจ้าชู้ ผู้ชายกะล่อนน่ะสิ” นี่เธอพยายามหนีคนแบบนี้ ทำไมเธอยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ หนีไม่พ้นคนประเภทนี้เสียทีนะ
“โห..คุณหมอว่าผมซะเสียหายหมดเลย ผมเป็นกับคุณหมอแค่คนเดียวจริงๆนะครับ” ราเมศทำเสียงอ้อน
“แล้วผู้หญิงคนที่นั่งอยู่ในร้านนั่นละคะ คุณเอาเธอไปไว้ไหน”
“อ๋อ..น้องไอซ์น่ะเหรอครับ เธอเป็นลูกสาวเจ้าของโครงการคอนโดที่ผมทำงานอยู่ เธอแค่มาตรวจงานครับ”
“นิสัยผู้ชาย!...”
“อ๊ะๆ ที่คุณหมอหงุดหงิดนี่อย่าบอกนะครับว่า..เพราะคุณหมอกำลังหึงผมกับน้องไอซ์”
“เปล่า! ฉันไม่ได้หึง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันจะหึงคุณทำไม” มาริสาก็ไม่เข้าใจตัวเอง เธอจะไปสนใจเรื่องของเขาทำไมกัน เขาจะไปไหน มากับใคร ก็เรื่องของเขา
“ช่วงนี้ผมงานยุ่งจริงๆครับ แต่..ผมรันไม่เว้นวรรค..รักคุณหมอไม่เว้นวันนะครับ” ราเมศยิ้มหวานให้คุณหมอคนสวยแต่มาริสากลับทำหน้าบึ้งตาขึงขังใส่ชายหนุ่ม
“(ยังจะมีหน้ามายิ้มหวานหว่านเสน่ห์อีก) คุณตามฉันมาต้องการอะไรกันแน่” ยิ่งราเมศพูดและทำกับเธออย่างที่เขาทำยิ่งทำให้มาริสารู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่มีค่า
“ผมคิดถึงคุณจริงๆ” ราเมศตอบหนักแน่นจริงจัง
“คุณสนุกพอหรือยังคะ คุณเห็นฉันเป็นอะไร เป็นของเล่นของแปลกสำหรับคุณ หรือฉันเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่า เป็นผู้หญิงข้างถนนที่คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้อย่างนั้นใช่ไหม คุณจะมาหลอกล่อให้ฉันตายใจแล้วก็ทิ้งไปน่ะเหรอคะ” มาริสาระบายความรู้สึกอัดอั้นภายในใจออกมา ภาพที่แม่ของเธอร้องไห้ทุกข์ทรมานใจและล่มป่วยเจียนตายเพราะถูกพ่อทิ้งแล้วไปกับผู้หญิงคนใหม่ เธอจำภาพนั้นได้ฝังใจไม่เคยลืมเหมือนเหตุการณ์นั้นเพิ่งจะผ่านมาสดๆร้อนๆ
“คุณเข้าใจและตีความอะไรไปอย่างนั้น..ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย” ราเมศงุนงงและไม่เข้าใจสิ่งที่มาริสาพูด เขาอยากจะถามเธอให้หายสงสัยแต่เธอก็เอ่ยกับเขาออกมาตรงๆเสียก่อน
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดจะทำอะไร แต่ผู้หญิงคนนั้นท่าทางเธอจะเหมาะสมกับคุณ คุณตามไปดูแลเธอเถอะค่ะ อย่ามาเสียเวลากับฉันอีกเลย” มาริสาตัดสินใจปฏิเสธราเมศออกไปอย่างไม่มีเยื่อใยก่อนจะหันหลังให้ชายหนุ่มแล้วรีบเดินกลับไปยังคลินิก
“เดี๋ยวสิครับคุณหมอ..” ราเมศยังคงงุนงงอยากจะตามไปคุยกับมาริสาให้รู้เรื่อง แต่ไอรดาก็รอเขาอยู่ เขามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ เขาจึงเดินกลับไปยังร้านอาหาร ตอนเย็นเขาจะต้องไปคุยกับคุณหมอให้เข้าใจ..
- Writer
