บทที่6.2

1707 Words

“พูดมาก...” กระซิบเสียงเรียบหลังจากผละริมฝีปากออกมา ตบคงไม่สะทกสะท้าน ด่าคงไม่สนใจ จูบปิดปากซะเลย...เงียบทันที ไอ้ดินนิ่งเป็นรูปปั้น มันยังคงจ้องหน้าฉัน ถ้าน้ำลายฟูมปากตายกลางอากาศได้ มันก็คงทำไปแล้วนะฉันว่า ตลก... ฉันยักไหล่เนือย ๆ เตรียมลุกขึ้นไปสะสางธุระของตัวเองให้เสร็จสิ้น ทว่าไอ้ดินกลับกระตุกข้อมือฉันไว้ ด้วยไม่ทันได้ตั้งตัว...ฉันจึงถลาเข้าไปนั่งแหมะบนตักมันอย่างช่วยไม่ได้ สิ่งแรกที่ฉันทำหลังจากนั้นคือกระทุ้งข้อศอกลงกลางลำตัวมัน เสียง ‘อุก’ ดังอยู่ข้างหู แต่ผู้ชายดื้อด้านกลับไม่ยอมปล่อย โดนจูบไปทีหนึ่งนี่เอาใหญ่เลยนะ “คราวหลังจะแร็ปให้ฟังเช้าเย็นเลย” ไอ้ดินทำเสียงชวนจักจี้กลับมา พลันที่ข้อมือฉันถูกกระชับจนแน่น “ถึงเวลานั้นอย่าลืมปิดปากฉันด้วยปากเธอนะ” “ไม่เล่นแล้ว!” ฉันตะคอกเมื่อหางตาเหลือบเห็นรอยยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยของหมอนั่น “แล้วจูบทำไม หวั่นไหวนะ” ดูมันพูด “สั่นตั้งแต่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD