บทที่6.3 &7.1

1672 Words

“เปล่า อยู่กับไอ้หยง” ไอ้นนท์ชะงักหลังเอ่ยจบ คล้ายเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา “...เห็นว่าจะทำการบ้านต่อไรงี้” "เหอะ" จังหวะที่ฉันแค่นหัวเราะกับคำตอบของมัน สายตาพลันเหลือบไปทางประตูห้อง ไอ้ดินเดินเข้าห้องมาด้วยสภาพที่...ยุ่งเหยิงพอสมควร ผมไม่ได้เซ็ต ไม่มีเน็กไท ชายเสื้อปล่อยรุ่งริ่ง ท่าทางเพิ่งตื่นได้ไม่นาน หรือบางทีอาจไม่ได้นอน “ดลภาคี! ทำไมมาสาย” อาจารย์จำหน้าไอ้ดินได้เลยส่งเสียงถามก่อนที่มันจะเดินมานั่งข้าง ๆ ฉัน...ซึ่งไอ้ฟลุ๊คที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่จงใจเว้นไว้ให้ “รถน้ำมันหมดครับจารย์” ตอบแบบขอไปที สีหน้าเซ็งสุด ๆ แต่ก็ยังเดินชิลมานั่งข้างฉันอย่างไม่ทุกข์ร้อน “มองไม” เพราะหันมาเห็นฉันจ้องหน้าตัวเองอยู่ มันจึงเอ่ยถาม “ขอโทษที่มาสายค่ะ!” กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงนั้นเรียกให้ฉันหันกลับไปมองอย่างช่วยไม่ได้ อีหยงเพิ่งมา ท่าทางดูร้อนรนใช้ได้ ระยะเวลาไล่เลี่ยกันเลยนะ “อย่าเอามื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD