The Vampire's Wife

VII

Zillione Point of View

Pagkatapos namin magusap ni Razie at magamot ang sugat ko sa hospital ay umuwi na ako. Wala pa rin si Grey. Sabagay alas tres pa lang ng maga .

Humiga ako sa kama at napatitig sa kisame ng aming kwarto. Hindi ko maiwasan na mapaisip sa pinasukan ko dahil na rin sa katahimikan sa loob ng kwarto. Maraming bumabagabag sa isipan ko ngayong oras na ito. I'm risking my life not only for the people but also for my mother who died a long time ago.

Miss ko na si mommy. Namimiss ko na ang yakap niya. Ang boses niya. Kay tagal na panahon na rin pala ang lumpas magmula ng mawala siya sa piling namin ni dad. Hanggang ngayon ay sariwa parin sa akin ang kanyang itsura. Lalo na yung itsura niya noong inuwi siya sa aming bahay upang mapaglamayan. I can feel the anger suddenly burst out of my heart. Napupuno na naman ng galit ang aking puso sa tuwing naaalala ko ang nakaraan.

Those vampires who killed my mother will surely pay for what they did. I'll get my revenge I promise. Sinusugurado ko na kahit ang pinakamaliit sa kanila ay hahatulan ko ng kamatayan. Those vampires are not innocent. I wonder how many people they already killed in these past few years. How many children lost their family because of those monster. They are unforgivabable! Those crimes that they did cannot be forgiven and even they repent for they sin they will surely go to hell. Why not? They were vampires. Are those vampires can be forgiven? I don’t think so!

A hand that killed many lives is the same hand who will accept the punishment after their death.

Napaisip tuloy ako bigla patungkol sa aking asawa na si Grey Lacoste. Kung isa siyang bampira ilang tao na kaya ang namatay sa kamay niya?

I closed my eyes and calm my mind. I do not know what will be my reaction once na mahuli ko siya. Sa oras na malaman ko na siya nga talaga ang hari ng mga bampira!

I held the collar of my polo and unbutton the first three buttons above. I feel like I was choked. Ang sikip sa leeg. Siguro dahil na rin sa pressure at sa mga naiisip ko kaya ganito ang nararamdaman ko ngayon.

I took a deep breath and relax myself.

I should stop thinking about it or else I will lose myself once again. I hate it when I lose myself. I lost control and the only thing I know is anger. I hate when I became mad because I forgot that I love those people who I love. After saying hate things I will be guilty after that. I will be guilty forever because words cannot be taken back. Once you pull the trigger and realease a words with a sharpness on it you cannot pull  it back, It will leave a scar and a sorry is enough to heal those pain you left.

It will always remain to the people you have hurt and they will always remember it.

When I lose myself. I hurt people. I hurt myself too.

I realease a deep breath from my mouth and slowly  I am calming down again.

Thank goodness!

Napamulat ako ng mata noong may marinig ang aking tenga.Sa tahimik ba naman ng kwarto ay imposibleng makatas sa akin ang kahit pinakamahinang bulong.

Tumayo ako sa pagkakahiga at pumunta sa terrace namin. Malamig ang hangin na sa akin ay sumalubong at tanging mga huni lang ng insekto ang maririnig mo sa paligid. Siguro ay mga insekto lamang ang narinig ko dahil wala namang tao dito kundi ako lamang. Wala naman ibang maninirahan sa gubat na iyan dahil parte siya ng lupa ni grey at sa pagkakaalam ko ay wala siyang kahit na sinong pinatira roon. Pwera na lamang kung nagsinungaling siya sa akin.

Nilanghap ko ang preskong hangin sa labas. Kay sarap sa pakiramdaman. Ang ganda ng tanawin rito. Tanaw na tanaw ko pa ang kalahating buwan na nasa kalangitan. Wala ng mga bituin tanging ang buwan na lamang ang natira sa kalangitan.

Mag uumaga na malamang ay parating na rin ang aking asawa.

Napatingin ako sa gubat at napakunot ang noo ko noong parang may mga naghahabulan at nagrarambulan doon. Hindi ako pwedeng magkamali sa bilis nilang gumalaw at ang pagkabali ng mga puno ay nakikita ko mula sa aking kinatatayuan. Paniguradong mga bampira ang mga iyon.

Bampira sa gubat na lupa ni Grey? Anong ginagawa nila dito? Kinuha ko agad ang baril ko na nakatago sa ilalim ng kama saka bumaba ng kwarto.

May malaking pader na nakaharang sa harap ko ngayon pero may gate palabas roon.

Mahigpit sa akin na ipinagbawal ni Grey na huwag akong pupunta sa gubat dahil daw baka may mga mabbangis na hayop. Masyadong delikado. O baka naman hindi mababangis na hayop ang nagkukubli roon kundi mababangis na bampira? Hindi natin alam. Malalaman lamang natin kapag napuntahan na natin ang nasa kabilang panig ng malaking gate na ito.

Napatingin ako sa malaking kadena na may padlock na nakapalupot sa gate. Ngayon lamang ako napunta sa bahaging ito dahil wala akong oras para libutin ang aming buong bahay. Yes! Aming bahay. Okay lang nanan sigurong tawagin ko itong bahay namin no? Kasi asawa niya naman ako. Tapos legal kami sa papel.

Bakit napakalaki naman ata ng lock ng gate? Tila ba ayaw talaga pabuksan sa kahit sino man. Mas lalo ko tuloy gustong marating ang kabilang panig na ito dahil pakiramdam ko ay may itinatago sa akin si Grey dito. Itinali ko ang buhok ko at luminga linga sa paligid. Wala akong dalang susi at kahit hanapin ko ay paniguradong hindi ko makikita kaya sirain na lamang natin. Bahala na mamayang magpaliwanag kay Grey pag napansin niyang sira ito.

Nakakita ako ng isang tubo na nangangalawang na. Kinuha ko iyon at pinagpag saka mahigpit na hinawakan.

“HA!” Hinampas ko ito ngunit parang nagecho sa akin yung lakas ko sa pagkakahampas.

Hinampas hampas ko uli yung padlock pero matibay talaga at ayaw magpatinag. San kaya gawa ito at ayaw masira agad. Kinakalawang na nga rin siya pero ayaw pa rin bumigay.

Napahinto ako at napaisip kung paano bubuksan. Mataas ang pader at gate. Pwede kong akyatin na lang pero mas mahihirapan ako bumalik kung sakaling may huhabol sa akin. Kayang kaya nila ako agad sunggaban pababa.

Susubukan ko patamaan ng bala ng aking baril baka sakaling masira.

I loaded my gun and pointed it on the padlock in front of me then I was about to pulled the trigger when I heard a footstep coming from behind.

"Zillione," Napatigil ako sa pagaasinta ng marinig ko ang boses ni Grey.

Hell! Agad Kong itinago sa damit ko ang baril na hawak hawak ko ngayon sa loob ng damit ko.

Humarap ako sa kanya agad.

"Grey," Sabi ko at ngumiti sa kanya ng matamis.

Ibinaling niya ang tingin sa may gate at lumapit siya roon. Siniyasat niya ang gate.

"Are you trying to unlock the gate?" Cold na tanong niya at tinitigan ako

If I say yes tatanungin niya ko kung bakit right? And I do not want it to happen. Ayaw Kong magopen sa kanya ng tungkol sa mga vampire dahil tiyak na magtatanong nanaman siya ng pakarami raming tanong.

"No.I just heard a noise coming from the forest kaya pumunta ako rito." Sagot ko and look into his eyes.

“Kanina ka pa ba nandiyan?” Tanong ko sa kanya.

He just looked at me coldly and ignore my question.

Napatingin ako sa shirt niya. May malaking kulay pula sa bandang balikat. Anong meron sa balikat niya? Wag mong sabihin na dugo ito. Ngunit kaninong dugo? Sa kanya o sa biktima niya?

Sisistahin ko san siya noong bigla niya akong hinatak papasok sa may bahay.

"Don't go outside, it's too dangerous," Malamig na sabi niya. “Didn’t I warn you before? Never go beyond that wall.”

He care for me? I wish he really is.

Tumango na lamang ako

"Pakilagay sa labahan natapunan ng wine ." Sabi niya at hinubad ang suot niyang shirt.

Ah wine lang pala akala ko dugo na ng tao. Mabuti naman at wine lang.

Habang papalapit sa kanya para kuhanin ang may mantsa niyang damit ay bigla akong nadulas kaya hindi sinasadyang napahawak ako sa kanya.

I am a little bit clumsy.

Oh, Hell! Sa katangahan ko ay nasugatan ko pa siya ng maliit sa dibdib ng suot kong bracelet. Magsasalita sana ako upang magapologize dahil sa nangyari ngunit bigla akong nanlamig ng biglang maghilom ang sugat na nandoon sa dibdib niya.

"Are you okay?" Tanong niya habang salo salo ako.

Napalayo ako bigla sa kanya. Napaatras ako habang hindi inaalis ang tingin sa kanyang dibdib.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko ngayon at hindi makapaniwala sa nakita.

“Zillione?” He asked me again. “Are you okay?”

Napalunok ako.

"Y-yeah .You can go upstairs susunod nalang a-ako. " Sabi ko

Tinignan ko siya habang papaakyat. Nanaginip ba ako o namamalikmata? Nasugatan ko siya at hindi man lang niya naramdaman? Tapos biglang naghilom? Nanginginig na nilapag ko ang damit niya. Hell! hindi pwede iyon.

Napakagat ako ng labi at chineck ko uli ang hagdanan baka mmaya ay hindi pa siya nakaakyat ng tuluyan.

Kinapa ko ang phone ko sa bulsa at napapikit dahil hindi ko iyon dala.

Hindi maghihilom ang sugat niya kung hindi siya bampira!