ตอนที่ 5

1076 Words

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อปราง[1]เป็นหลานรหัสพี่กันต์” รุ่นน้อง ปีหนึ่งแนะนำตัวและชี้ไปยังคนที่ยังไม่พร้อมคุยกับใคร เพราะตอนนี้กำลังแก้งานอย่างขะมักเขม้น “เราเรียนเก่งไหม” กันต์เงยหน้าจากจอไอแพดมอง หลานรหัส นักศึกษาสาวถึงกับชะงัก “กลาง ๆ ค่ะ” รุ่นน้องตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ทำเอง ไม่ต้องคิดให้น้องช่วย” อาชวินทำเสียงดุใส่เพื่อนผู้ มีดีแค่หน้าตาแต่สมองเกลี้ยงเกลา “อ้าว! แล้วไม่มีสายรหัสพี่มาด้วยเหรอ” ภรัณมองหา สายรหัสตัวเองที่ไม่เห็นมีรุ่นน้องปีหนึ่งมาแนะนำตัว “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เป็นพายที่ตอบคำถาม “เอาไว้พวกพี่นัดเลี้ยงจะบอกพี่รหัสพวกเราไปนะ” อาชวินตัดบทเขาไม่อยากให้สาว ๆ เข้ามาวุ่นวายกับชีวิต แค่เรื่องของเมียก็ปวดหัวจะแย่ และสิ่งที่เขาหลีกเลี่ยงมากที่สุดคือการมีมือที่สามมาพัวพันกับความสัมพันธ์ของเขาและเธอ อาชวินสะดุดกับสายตาที่เพิ่งเดินเข้ามาของคนในความคิด ทั้งสองสบตากันแต่ไม่ได้ทักทายกัน อัยรินทร์มาพร้อมกับเพื่อนกลุ่มของเธอ ซึ่งเขารู้ว่ามีใครบ้างซึ่งเธอเล่าให้เขาฟัง ความรู้สึกเสียวสันหลังเป็นอย่างนี้สินะ สายตาแมวน้อยของเขาน่ากลัวเสมอ อัยรินทร์และกลุ่มเพื่อนนั่งห่างจากโต๊ะของพวกอาชวิน เนื่องจากร้านกาแฟที่นี่ค่อนข้างใหญ่และอยู่ในเขตของคอนโดมิเนียมที่มีเจ้าของคนเดียวกันกับมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งนี้ “แกกลุ่มนั้นคือหล่อทั้งกลุ่มจริง ๆ นะ” จีจี้บอกเพื่อน ๆ สายตาของเธอยังจับจ้องอยู่ที่สี่หนุ่มหล่อแต่ที่ไม่ค่อยสบอารมณ์คือสามสาวที่เดินออกไปแล้ว เห็นมีการแลกไลน์กันด้วย “กูน่าจะเรียนบริหาร” จีจี้ยังไม่เลิกเพ้อรำพัน เพราะความหล่อของรุ่นพี่หนุ่มบริหาร “เรียนบริการก่อนไหมมึง” วาดเมษาเอ่ยขัด ทำให้คนอยากเรียนบริหารหันมาค้อนวงใหญ่ “ถ้าเขาให้มันบริการนะ” นัฐนิชาพูดขึ้นบ้าง ดูหน้าตาของเหล่าหนุ่มหล่อพวกนั้นแล้ว สาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัยต่างหมายปองพวกเขา “เขาว่าพี่อาร์ตเป็นเกย์นะมึง” “แค้ก ๆ” คำพูดของวาดเมษาทำให้อัยรินทร์สำลักน้ำลายขึ้นมาเฉย ๆ เสียงอย่างนั้นจะแก้ตัวให้เขาดีไหม จะมีคนเชื่อไหม “เป็นไรเนี่ย” วาดเมษาที่อยู่ใกล้อัยรินทร์ใช้มือลูบหลังให้เพื่อนหายสำลักส่วนอีกสองสาวกดเมนูที่สามารถสแกนผ่าน คิวอาร์โคดที่แปะไว้ข้างโต๊ะ นี่เป็นอีกสิ่งที่ร้านอาหารควรจะมีติดไว้ “ทั้งสี่คนแกชอบคนไหน” จีจี้ จี้ถามเพื่อนแต่ละคน “ฉันไม่ชอบสักคน” วาดเมษาเบะปาก สำหรับเธอผู้ชาย ที่ชอบยังไม่เกิดมั้งเธอเลยยังไม่เจอคนนั้นเสียที “ชอบพี่กันต์หล่อเกาหลี ท่าทางจะเกาดี” นัฐนิชาพูดแล้วทำท่าบิดเขินอาย “ถ้ามึงพูดขนาดนี้ ไม่ต้องอายแล้ว” จีจี้หันไปจีบปากจีบคอต่อว่าเพื่อนต่อ “มึงล่ะ” อัยรินทร์โดนจีจี้ถามถึงกับสะดุ้ง ตอบว่าอย่างไรดี ว่าเป็นพี่อาร์ตเพื่อนจะสงสัยไหม แต่ถ้าตอบว่าเป็นคนอื่นแล้วเรื่องถึงหูเขาเธอไม่โดนหนักกว่าเดิมเหรอ บทที่ 4 เห็บหมัด “กาแฟครับ” เสียงของพนักงานยกกาแฟมาส่งถึงที่ทำให้ทั้งสี่สาวหันไปสนใจหนุ่มหล่อเจ้าของร้านกาแฟ ‘เจ้าของร้านหล่อบอกต่อรัว ๆ’ ที่เป็นแฮชแทกมาตั้งแต่ปีก่อน “พี่แบงค์ขา...” เสียงจีจี้ที่ลากยาวกว่าทุกครั้ง รับแก้วกาแฟจากมือเจ้าของร้านคนดัง แบงค์ ธิติ [2]รุ่นพี่ปีสามเอกบริหารภาคอินเตอร์สายรหัสของอาชวิน “สวัสดีครับสาว ๆ วันนี้พี่แถมเค้กเลม่อนให้ด้วยนะครับ อย่าลืมถ่ายรูปลงแล้วแท็กร้านให้พี่หน่อยนะครับ” เสียงทุ้มน่าฟัง มาพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลา จีจี้ได้ฟังแค่นั้นก็เคลิ้มจนไม่สนใจคำตอบของอัยรินทร์ ชายหนุ่มเจ้าของร้านเหลือบมองอัยรินทร์ นิดหนึ่ง ธิติรู้จักกับเธอและรู้เรื่องเธอกับอาชวินเป็นอย่างดี เขาคือน้องรหัสของอาชวินและเป็นหลานรหัสของพี่ชายเธอ “มาเรียนที่นี่เหมือนกันเหรอ” เสียงแหวดังขึ้นจนทั้งสี่สาวและเจ้าของร้านหนุ่มหันไปมอง สายป่านลูกพี่ลูกน้องจอมลวงโลกของเธอ ญาติที่โผล่มาหลังจากพี่ชายของเธอเสียได้ไม่นาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดจะติดต่อให้ความช่วยเหลือ “ที่ถามเนี่ย เพราะโง่มองไม่ออกเหรอ” คำตอบกลับของ อัยรินทร์ทำให้สายป่านถึงกับกำมือแน่น อยากจะร้องกรี๊ดแต่เพราะในร้านกาแฟไม่ได้มีแค่กลุ่มเธอกับกลุ่มของอัยรินทร์ สายป่านจึงต้องปั้นหน้ายิ้มให้อีกฝ่าย “พี่ถามดี ๆ นะอัยย์” “ฉันไม่มี ‘พี่สาว’” เป็นอีกคำที่อัยรินทร์ตอบกลับที่ทำให้ อีกฝ่ายหน้าหงายกลับไป “อูย...” จีจี้ทำเสียงล้อเลียน “อัยย์!” เสียงของสายป่านดังขึ้นอีกระดับเพราะความ ไม่พอใจที่อีกฝ่ายทำให้เธอขายหน้าเสียงหัวเราะคิกคักของเพื่อน นังเด็กนี่ทำให้รุ่นพี่ปีสามอย่างสายป่านไม่พอใจ “ลูกของคนกินบนเรือนขี้บนหลังคาอย่างแกฉันไม่นับเป็นญาติ ขอให้อยู่บนของที่โกงคนอื่นมาอย่างร้อนรนนะ” อัยรินทร์ส่งสายตามองสายป่านตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า และปลายเท้าขึ้นมาจรดศีรษะอีกครั้ง “หึ! ปากดีไปเถอะอย่างมึงก็คงได้เป็นแค่เมียเก็บเสี่ยแก่ แค่นั้นแหละ” สายป่านกอดอกมองหน้าเฟรชชี่หน้าใสตรงหน้า ทำไมจะมองไม่ออกว่านาฬิกาที่มันใส่เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดของยี่ห้อดังระดับโลกที่เพิ่งออกคอลเลกชันใหม่มา ถ้าไม่ใช่เสี่ยเลี้ยงแล้ว เด็กกำพร้าไร้ญาติอย่างมันจะเอาเงินที่ไหนซื้อ [1] ปราง นางเอกจากเรื่อง My princess เพราะเธอคือความรัก โดย Sitha [2] แบงค์ ธิติ พระเอกจากเรื่อง My princess เพราะเธอคือความรัก โดย Sitha

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more