My Dear เด็กเลี้ยงไฮโซ

ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีรุ่นพี่สองคนกำลังอ้อนวอนรุ่นน้องคนสวยอย่างอัยรินทร์หรืออัยย์ พวกเธออยากให้ รุ่นน้องคนสวยลงประกวดดาวของคณะ “น้องอัยย์ลงประกวดให้พี่หน่อยนะคะ” กลางเมษารุ่นพี่ ปีสองพยายามเกลี้ยกล่อมเฟรชชี่หน้าใส พวกเธอเห็นแต่แรกแล้วว่าน้องอัยย์คนนี้แหละจะมากู้หน้ากู้ตาของเหล่าวิศวะที่ไม่เคยได้มีโอกาสคว้าดาวมหาวิทยาลัย “อย่าให้อัยย์ประกวดเลยนะคะ ที่บ้านอัยย์ไม่อนุญาต” ‘ห้ามประกวดดาวนะพี่ไม่อนุญาต’ เสียงเข้มสั่งไว้ตั้งแต่ก่อนเข้ามหาวิทยาลัยที่แม่นยิ่งกว่าตำนานไพ่ยิปซีของหมอดูชื่อดัง เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอจะโดนทาบทามให้ประกวดดาวของคณะ อัยรินทร์กะพริบตาไล่ความคิดถึงใบหน้าหล่อเหลาฟ้าประทานออกจากหัวสมองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน เพื่อนสาวอีก สามคนของเธอท่าทางลำบากใจไม่น้อยที่เธอกล้าปฏิเสธรุ่นพี่ปีสาม “อัยย์คิดดูอีกทีก่อนไหม” วาดเมษากระซิบถามเพื่อน วาดเมษาหรือเมย์สาวเท่ผมสั้นซอย ผู้มีใจห้าวหาญที่สุดในกลุ่ม “แก พี่ชายมันไม่อนุญาตหรอก” จิรภัทรหรือจีจี้ เพื่อนเกย์ของพวกเธอ ก่อนจะมีเรียนที่บ้านเรียก ‘ภัทร’ ตอนแนะนำเพื่อนในห้องเรียนคือ ‘จีจี้’ ไม่ได้เกรงใจหนังหน้าทรงสกินเฮดที่ตัดเลยสักนิด จีจี้ชื่อแสนจะน่ารักใครจะรู้ว่าเบื้องหลังความงามนั้น เขาเคยต่อยคู่ขาเข้าไอซียูมาแล้วเพราะว่ามันนอกใจซุกกิ๊กไว้ เรื่องอะไรจีจี้ยอมได้แต่เรื่องนี้ไม่ได้ นัฐนิชาพยักหน้าเห็นด้วย นัฐนิชาหรือนิชาของเพื่อน เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กผมสั้นประบ่าตัวเล็ก ๆ มองยังไงก็ไม่น่าเลยวัยมัธยมต้น ดีที่หน้าสวยเลยได้เรียกผู้หญิงตัวเล็ก แต่ถ้าเบ้าหน้าไม่ได้คงต้องเปลี่ยนจากผู้หญิงตัวเล็กเป็นอีเตี้ยอย่างไม่ต้องสงสัย ตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกจนถึงวันนี้เกือบสามสัปดาห์ที่ทั้ง สี่คนได้รู้จักกัน อัยรินทร์มีผู้ปกครองหวงยิ่งกว่าไข่ในหิน “น้องอัยย์ให้พี่ไปคุยกับผู้ปกครองน้องดูไหมคะ” “อย่าดีกว่าค่ะ” ใครจะกล้าเปิดเผยว่าผู้ปกครองเธอเป็นใคร “พี่เมษาขา ให้อัยย์ทำอย่างอื่นเถอะนะคะ อย่าให้อัยย์ประกวดดาวเลยนะคะ” น้องใหม่ปีหนึ่งขอร้องรุ่นพี่คนสวย อย่างอื่นไม่ว่าอะไรเธอก็ยินดีช่วยงานของคณะแต่เรื่องประกวดดาวที่โดนห้ามไว้เธอไม่กล้าขัดคำสั่งจริง ๆ “ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าน้องอัยย์เปลี่ยนใจรีบมาบอกพี่นะคะ ภายในอาทิตย์หน้านะจ๊ะ” รุ่นพี่คนสวยยังไม่ยอมละความพยายามเธอยังอยากได้รุ่นน้องหน้าหวานคนนี้เข้าประกวด แต่ละสาขาสามารถส่งเข้าประกวดได้สองคน ซึ่งตอนนี้เธอมีคนหนึ่งแล้วเป็นน้องรหัสของเธอเอง แต่เพราะความสวยเด่นของอัยรินทร์ทำให้กลางเมษาสะดุดตาตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ จนวันนี้ถึงมีโอกาสได้มาชวน ไม่คิดว่า เฟรชชี่หน้าใสจะปฏิเสธ “กรี๊ด!!” เสียงร้องของจิรภัทรทำให้ทั้งสามสาวตกใจ “กรี๊ดทำไมจีจี้” อัยรินทร์หันไปดุเพื่อนที่ทำให้คนรอบข้างหันมามองด้วยความตกใจ “แก! พี่อาร์ต! พี่อาร์ต!” จิรภัทรเขย่าแขนคนดุให้มองตามไปยังมือที่ชี้ ใช่ พี่อาร์ต แล้วไง เดี๋ยวนะเพื่อนของเธอรู้จักกับผู้ปกครองของเธอด้วยเหรอ “แกรู้จักเหรอ” อัยรินทร์แสร้งถามอย่างไม่ใส่ใจ แต่จริง ๆ แล้วเธอใส่ใจ “ใครจะไม่รู้จักลูกชายเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง โอสถบำรุง” จิรภัทรพูดขึ้นทั้งยังไม่ละสายตาไปจากรุ่นพี่ปีสี่หนุ่มหล่อ “แล้วหนุ่มบริหารภาคอินเตอร์มาทำไมถึงที่นี่” วาดเมษาถามขึ้นสายตายังจับจ้องหนุ่มรุ่นพี่หล่อเหลา ออร่าความหล่อ รวย ผู้ดี พุ่งออกมายิ่งกว่าพระเอกนิยาย “นั่น แกถือถุงชาเนลมาให้ใคร นั่นมันรุ่นพี่ เอกเรานี่ ชื่อไรนะแก” กลางเมษาแอบส่องไปด้วย พากย์เสียงประกอบไปด้วยยิ่งกว่ากำลังลุ้นซีรีส์เกาหลีที่พระเอกกำลังมาหานางเอกถึงห้องเรียนเพื่อมอบของขวัญ “พี่แนน พี่เทกแกไม่ใช่เหรออัยย์” พี่แนนเป็นรุ่นพี่เทกของอัยรินทร์ ซึ่งพี่แนนดูแลเธอดีมาก นี่เขากำลังจีบพี่เทกเธออย่างนั้นเหรอ เ*******ูรุ่นน้องก็ไม่เว้น “พ่อบุญทุ่มน่าดู ชาเนลด้วย” นัฐนิชาหรือนิชาพูดขึ้น คำพูดของเพื่อนทำให้คนฟังหงุดหงิดหัวใจ “แกว่าพี่อาร์ตเขาหล่อไหมอัยย์” จีจี้หันมาถามเพื่อนสาว “หล่อมั้ง” บอกว่าไม่หล่อเดี๋ยวเพื่อนไม่เชื่ออีก หลักฐานอยู่บนเบ้าหน้าขนาดนั้นไม่หล่อได้ไง ทีตัวเองอ่อยไปทั่ว แต่กับเธอไม่ให้ประกวดดาว ไม่เท่าเทียม เผด็จการ สองมาตรฐาน “เขาว่าผู้ชายหุ่นแบบนี้จะแซ่บและไอ้นั่นก็ใหญ่” “แค้ก ๆ” คำพูดของจีจี้ทำให้เพื่อนสาวอย่างอัยรินทร์ถึงกับสำลักความ ‘ใหญ่’ ไม่ใช่แค่ใหญ่เท่านั้นของเขายัง ทั้งใหญ่และยาวมากด้วย ทำไมสาวน้อยแก้มแดงอย่างอัยรินทร์ถึงรู้นะเหรอ เพราะวัดขนาดความใหญ่ความยาวมาแล้วน่ะสิ คอนโด J.U. เพนต์เฮาส์ คำว่า ‘พ่อบุญทุ่ม’ ยังติดอยู่ในหูของอัยรินทร์ คนหน้างอตั้งแต่ขึ้นรถยันมาถึงห้องชายหนุ่มถามเธอแต่คนงอนก็ไม่ยอมตอบ “เป็นอะไรครับ” เขารั้งร่างบางในชุดนักศึกษาขึ้นมานั่ง บนตัก กดจมูกลงแก้มสาวหลาย ๆ ครั้ง “ไม่ต้องมาหอม” “ไม่หอมเมียแล้วจะให้ไปหอมใคร” อาชวินหอมแก้มคน บนตักอีกครั้ง ใครใช้ให้เธอน่ารัก แล้วยิ่งตอนงอนยิ่งน่ารัก