ตอนที่ 4

1108 Words

เจ้าของฉายา ‘ช็อตนี้กูตาย’ ฉายานี้ได้มาในตอนที่ธรรนธ์ขึ้นรับเหรียญทองกีฬามหาวิทยาลัย เขาปล่อยผมประบ่าในตอนที่ก้มรับเหรียญคล้องคอ ในจังหวะที่เงยขึ้นเขาเสยผมด้วยมือข้างหนึ่ง ช็อตนี้ถือเป็นช็อตเด็ดของวันนั้นที่สาว ๆ กรี๊ดฮอลแทบถล่ม สาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัยต่างยกให้พวกเขาเป็นทีมอยากได้ ‘ปู่’ ทำไมถึงอยากได้ปู่ เพราะในลำดับของการลำดับสายรหัส สายเทค สายโค สายอะไรต่อมิอะไร ลำดับบนสุดของสายคือรุ่นพี่ ปีสี่ ที่เราจะเรียกกันว่า ปู่ หรือ ย่า และแน่นอนหนุ่มหล่อทั้งสี่คนของบริหารภาคอินเตอร์คือลิสต์ลำดับต้น ๆ ของน้องปีหนึ่งที่ใฝ่ฝันอยากได้พวกเขาเป็น ‘ปู่’ ที่ไม่ใช่ ‘ปู่’ อะคาเดมี่คอฟฟี สี่หนุ่มกำลังนั่งดื่มกาแฟก่อนเข้าเรียนในตอนสายของวัน ออร่าความหล่อนั้นส่งประกายทั่วทั้งร้าน สายตาพวกเขาต่างจับจ้องอยู่กับเหล่าคนดัง “ไอ้อาร์ตมึงว่าไงเสาร์นี้พัทยา” ธรรนธ์ถามขึ้นเพราะเพื่อนยังไม่ได้คอนเฟิร์มว่าจะไปดูการแข่งขันกอล์ฟระดับโลกหรือ LPGA ซึ่งจะมีนักกอล์ฟระดับโลกหลายคนที่พวกเขาชื่นชอบมาเข้าร่วมแข่งขัน “ถามที่บ้านก่อน” ที่บ้านที่อาชวินพูดถึงเป็นที่รู้กันว่าไม่ใช่แม่ แต่ หมายถึงเมีย “อ่อน! สัส” ธรรนธ์สบถออกมา ทั้งภรัณและกันต์ได้แต่ ส่ายหน้าเอือมระอากับความหลงเมียของเพื่อน แต่เพราะอาชวินห้ามไว้เด็ดขาดว่าเรื่องระหว่างเขากับอัยรินทร์อย่างเพิ่งให้ใครรู้ เพราะไม่อยากให้คนมองอัยรินทร์ในแง่ไม่ดี “แล้วมึงไม่ชวนสาวที่ไหนไปเหรอ” กันต์เจ้าของฉายา‘รอยยิ้มซาตาน’ ถามเพื่อนอย่างธรรนธ์ “ชวนไปทำไมหาเอาข้างหน้าดีกว่า” คนจะไปหาสาวเอาข้างหน้าทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ พัทยาแหล่งของสาว ๆ อยู่แล้ว วันนั้น ลูกชายของเจ้าของสวนทุเรียนอย่างธรรนธ์นึกอยากส่งออกทุเรียนให้สาวต่างชาติได้ลองลิ้มชิมรสบ้าง “แต่ก็ดีนะมึง วันนั้นคงนานาชาติน่าดู” ภรัณพูดไปด้วยพร้อมทั้งจินตนาการถึงสาวสวยน่ารักแบบสาวญี่ปุ่นที่เขาชอบ แค่คิดเขาก็ขนลุกไปทั้งกาย นมเล็ก ตัวใหญ่ เอ๊ย! ตัวเล็ก นมใหญ่ถูกใจรัณนักแล “หื่นตลอดนะพวกมึง” อาชวินส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับพวกนี้ “เฮอะ อย่างมึงเรียกอะไร คงไม่พ้นทั้งกลางคืนกลางวันเถอะ” นักกีฬายูโดของมหาวิทยาลัยผู้มีความหื่นถามเพื่อน ธรรนธ์ยอมรับว่าเขาหื่นจริง แต่ถ้าความหื่นวัดจากจำนวนครั้งของการกระทำเขาว่าคนอย่างอาชวินนี่แหละที่หื่นสุด “พูดมาก! ไอ้กันต์เอางานช่วงบ่ายมาดูเสร็จยัง” อาชวินเถียงสู้ไอ้นักกีฬาปากเก่งไม่ได้ เขาต้องเปลี่ยนเป็นมาตามงานกับกันต์ผู้เรียนอ่อนสุดในกลุ่มแทน “อะไรเนี่ย ยุ่งอะไรกับกู” กันต์โวยวายออกมาเพราะไม่คิดว่าหวยจะมาออกที่ตัวเอง “อยากจบพร้อมเพื่อนไหมหรือมึงอยากเรียนปีห้า” คำขู่ของว่าที่เกียรตินิยมทำให้หนุ่มตี๋อินเตอร์อย่างกันต์ได้แต่รีบเปิดไอแพด คู่กายให้เพื่อนผู้รู้ผู้ตื่น ผู้เบิกและบานติชมผลงานตัวเอง เจ้าของว่าที่เกียรตินิยมมองพรีเซนเทชันในมืออย่างอ่อนใจ นอกจากหน้าตาดีได้นี่มีอะไรดีได้อีก อ๋ออีกอย่างที่ดีคงเพราะมันรวยนี่แหละ สายตาของอาชวินมองหน้าเพื่อนสลับกับงานพร้อมทั้ง ถอนหายใจ เจ้าของงานเริ่มหายใจติดขัด ดุกว่าอาจารย์ก็ไอ้อาร์ต นี่แหละ เข้าใจว่าพ่อมันเป็นอาจารย์เก่า แต่ไม่ต้องเอาเชื้อพ่อส่วนนี้มาก็ได้ “ดีไหม?” คนมีดีที่หน้าตาและความรวยถามเบา ๆ “ดี” “ดีจริงเหรอ” เสียงของกันต์ดังขึ้นอีกระดับ ยิ้มกว้างขึ้น จนสุด “ดีกับพ่องมึงสิ” คำตะคอกของอาชวินมาพร้อมกับความร่ายยาวเรื่องงานของกันต์ “กูบอกให้ติชม นี่มึงเล่นติอย่างเดียวไอ้ห่าอาร์ต” กันต์แทบจะน้ำตาแตก เพื่อนชั่วมันไม่คิดจะรักษาน้ำใจของคนหล่อใจบาง บ้างเลยหรืออย่างไร “ให้กูติ ดีกว่าโดนอาจารย์ติไหม แก้ตามนี้กูวงไว้ให้แล้ว” อาชวินส่งไอแพดคืนกันต์ “เชี่ย!” ธรรนธ์ที่นั่งข้าง ๆ กันต์ถึงกับอุทานออกมาเพราะ ไอ้ที่เพื่อนวงอย่าเรียกแก้เลยเรียกว่าทำใหม่เสียยังดีกว่า “แก้ไปไม่ต้องร้อง” อาชวินด่าคนโดนแก้งานอีกครั้ง ไม่ต้องมาทำน้ำตาจะไหลเลย เขาไม่แพ้น้ำตาผู้ชาย ถ้าน้ำตาเมียว่าไปอย่าง “มากูช่วย” ภรัณที่ถนัดการแก้งานที่สุด เพราะเขาเป็น อีกหนึ่งคนที่โดนแก้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทุกวันนี้เขาฉลาด มากกว่าเดิมโดยการถามเพื่อนก่อนที่จะทำเสร็จ “สวัสดีค่ะ ใช่พี่อาร์ตไหมคะ” เสียงใส ๆ ของเด็กปีหนึ่ง ดังขึ้นทำให้ทั้งโต๊ะหนุ่มหล่อหันมามองภาพสามสาวเฟรชชี่ปีหนึ่ง ยืนอยู่ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาตามหาสายรหัสกัน “ครับ” อาชวินรับคำ “หนูชื่อกอหญ้า[1]เป็นหลานรหัสของพี่อาร์ตค่ะ” รุ่นน้อง คนสวยรีบแนะนำตัวด้วยความตื่นเต้นจะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไรกันในเมื่อทั้งสี่คนที่นั่งตรงหน้าเธอคือหนุ่มหล่อที่ทั้งมหาวิทยาลัยพูดถึง “ว้าว! สวยจัง” ภรัณชมสาวน้อยตรงหน้าอย่างอดใจไม่ไหว เพราะความสวยน่ารักของเธอกระแทกหน้าเขาอย่างจัง ส่วนอีก สองสาวที่มาด้วยก็น่ารักไม่ต่างกัน “แล้วสองคนนั้นล่ะ” ภรัณเอ่ยถามรุ่นน้องอีกสองคนที่ยืนข้าง ๆ กอหญ้า “สวัสดีค่ะ พาย[2]ค่ะหลานรหัสพี่ธรรนธ์สุดหล่อ” สาวน้อยหน้าตาน่ารักและดูคล่องแคล่วแนะนำตัวอย่างไม่เขินอาย “สายเรามันต้องแบบนี้ เราคือเหล่าคนกล้า” ว่าแล้วธรรนธ์ก็ยกมือขึ้นไฮไฟกับพายทันที คนนิ่งสุดในกลุ่มอย่างอาชวินได้แต่ส่ายหัวให้กับทั้งสองคน แค่คิดในใจคงพากันล่มทั้งสาย [1] กอหญ้า นางเอกจากเรื่อง My Love ที่รักของอคิน โดย Nidchynoi [2] พาย นางเอกจากเรื่อง My Honey คนนี้ของผม โดยหญิงเพียว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more