Montecillo Series - Matthew Montecillo (Completed)

Hurting Truth; Deceiving Lies

We waited for hours before the doctor came out at inannounce na safe na si Mommy. She was almost to lose her life dahil madaming dugo ang nawala but thanfully, she survived. I heaved a deep sigh of relief.

Di ko alam ang magagawa ko sa mga taong yun had my mother lost her life. Nasabihan na kami na pwede na namin siya bisitahin after a few hours. Nalipat na kasi si Mommy sa room niya. I tapped dad’s shoulder and told him we need to go to mom’s room.

Nagpaiwan muna si Daddy, he had to talk to someone about what happened and anong pwede mangyari para di na ulit to mangyari. Those people were banned from the house. I couldn’t just agree more.

I went to mom’s room and saw her sleeping with a bandage on her wrist. Sumikip ang dibdib ko. My fragile mom, bakit gusto nilang saktan siya. Lumapit ako sa tabi niya and held her hand, yung walang benda saka hinalikan.

“Mommy, wake up na please. Promise di na ako aalis.” I told her. Tears were running down my cheeks, naiimagine ko lang na wala nang hininga ang Mommy ko ay napakasakit.

My phone rang and I answered it. It was Therese. I immediately held the phone to my ear after kong magdecide to wipe my tears and tell them pano na si Mom.

“Hello? Hello, Kuya?”

“Hey.”

“Oh my God. Kumusta na si Mom? Is she okay na?”

“She is.”

“Kuya, can we visit?”

“Not now. Mamaya nalang pag okay na siya. She is still sleeping.”

“Kuya, what happened? Kanina pa iyak ng iyak si Tiff. Wala akong masabi”

“Mom tried to kill herself dahil dun sa bumisita sa kanya. But she’s fine now.”

“Oh my God who were they? Anong kailangan nila kay Mommy?”

“I don’t know, but Dad is gonna find out. Sa ngayon, take care muna sa mga kapatid natin.”

“Kuya, what is happening? Natatakot na ako.”

“You have to be strong. Mommy is fine now and ikaw ang panganay jan ngayon.”

“Okay kuya, uwi na kayo ni daddy.”

“We will, paghanda mo nalang ng damit para kay Mommy. Para pag uwi namin, handa na.”

“Okay, bye kuya. Uwi na kayo ha?”

“Okay, aayusin lang namin dito before we head home.”

Saka pinatay ko ang tawag. Dun din naman pumasok si Daddy kasama si Attorney and Ninong.

“Restraining order dapat jan pre. Ano ba kasi pinagsasabi nung babaeng yun kay Jessie. Ang tagal niyo nang nananahimik.” Sabi ni Ninong. Lumapit ako sa kanila then nagsalita yung attorney.

“According sa mga narinig ko, Mikael Hortaleza had gone bankcrupt. Kahit yung mansyon niya ay naka lease na. There is only one child with them at yun ang anak nila. I hear his 18 already.” Said attorney.

“Yun nga attorney, anong kinalaman ng anak niya sa ginawa niya kay Jessie. Hindi maglalaslas lang yung tao nang walang rason. Jessie is sensitive and gullible. Konting maling balita minsan napaniniwalaan nalang niya.” Pagtatanggol ni ninong.

“Wala kasing p*******t na naganap, so restrainging order lang ang pwede nating masagawa.” Sabi ni attorney.

“Just get rid of them. Ayokong lalapit ulit ito sa asawa ko. I have had enough magmula nang di pa kami nagkakapamilya. Ngayon na malalaki na ang mga bata, she is a threat to their lives. I want her out of our lives. Wala siyang lalapitan samin pati ang anak niya.” Singit ni daddy. I saw fire in his eyes.

Alam kong gusto ni daddy gawin yun para kay mommy. Her safety is our top priority. I sat beside him and tap his shoulder. Bumaling naman it sakin and smiled half heartedly. I know na nasasaktan din si Daddy.

Ilang minuto pa at nag didiscuss pa si Daddy, si Ninong at si Attorney. I tapped his shoulder again and sinabi kong uuwi muna ako to get some clothes. Daddy doesn’t want to go home hanggat di pa nagigising si Mom.

He told me to rest lang muna sa bahay and just come by the morning na dala ang damit nila. I nodded and hugged him instead. Si Ninong lang daw muna ang magfifill in sa kanya while he’s working from the hospital.

I went home and sumalubong sakin si Therese. It was 1 am already and dapat tulog na siya. She was waiting for us.

“Kuya, si Daddy?” salubong niya sakin. Umakyat na din ako na parang hinang hina.

“He’s in the hospital, siya lang muna magbabantay. I will go back tomorrow. Naayos mo na ba damit ni Mommy?”

“Yes, nasa room  nila. Pati rin ba kay Daddy?”

“Yes, sabihan mo nalang sila manang para sila na mag asikaso. You sleep na Therese, you have classes tomorrow.”

“B-But, what about Mommy?”

“She will be fine. Nagpapahinga nalang siya. Sabihan mo muna si Manang before you go to sleep, okay?”

“Cge kuya.” Nakasimangot ito.

“But can we visit her after class?” habol pa niyang tanong.

“Okay.” Yun lang sinagot ko saka pumanhik na sa kwarto.

Para akong nakipagbugbugan sa nadarama kong bigat ng katawan ko. So pagpasok ko palang sa kwarto ay nakadapa na ako diretso sa kama. Bukas nalang ako maliligo. I’m knocked out.

Kinabukasan, nakarinig ako ng iyak. Nagising ako sa lakas ng iyak. Nakikilala ko ang iyak na yun kahit saan. I think nasabihan na ni Therese ang dalawa kung kaya’t umiiyak yung isa.

It was 8 in the morning, I went to the bathroom at naligo nalang. Pagkatapos kung makapag handa papuntang hospital, I went out of the room. Bakit andito pa din sila Tiff, 8 na ah.

Pagkababa ko saka lang ito huminto sa pag iyak. Nakayakap ito kay Therese. Si Cristoff naman ay nakayuko, di pa natatapos kumain.

“What’s happening?” tanong ko.

“Kuya, ayaw nilang pumasok, gusto nila makita si Mommy.” Sagot ni Therese.

“Mamayang hapon, pwede niyo na siya mabisita. Nagpapahinga pa si Mommy.”

“Pero kuya, anong nangyari, bakit nangyari yun kay Mommy?” iyak na tanong ni Cristoff.

“Hindi ko din alam. Ang alam ko lang, pagkatapos siyang bisitahin ay di na siya lumabas ng kwarto nila.”

“Kuya, bisitahin natin si Mommy please?” pakiusap ng bunso namin.

“Mamaya after ng school, gusto niyo bang malungkot si Mommy kasi di kayo pumasok?”

“Basta kuya ha, mamaya bibisita kami.” Panigurado ni Tiff.

“Yes, sasabihin ko kay Mang Isko na ihatid kayo sa ospital.”

“Okay, maghahanda na ako.” Sabi ni Tiff.

“Ako din” sabi ni Cristoff.

Nagsikain na ang dalawa at katapos nito ay pumunta na sa kanilang kwarto para maghanda. Si Therese naman ay nakahanda na at kumakain nalang.

“Are their things packed na?” I asked her.

“Yes kuya, nasa may kama na nila. Nagpahanda din ako ng pagkain para madalhan sina daddy.”

“Good. Di muna ako papasok. I will watch over Mom. Saka si daddy din di makakapunta sa office niya”

“Okay. So dun kami pupunta after ng class?”

“Yes, sa labas nalang tayo magdidinner or order nalang para dun kay Mommy nalang.”

“Sige kuya, aabisuhan ko nlaang din mga prof ko at teachers nila para if ever.”

“Okay. Cge na anong oras na. Late na sila ng 1 hour.”

“Ako nalang po magsasabi sa teachers nila.”

“Okay. Cge. Papahanda ko na yung sasakyan. Take care muna kayo ha.”

“Opo kuya.”

I just drank coffee at pinakuha ko sa isang katulong yung bag nila Mommy. Kinuha ko din yung sa pagkain na ipinahanda ni Therese. Nang okay na, pinahanda ko kay Mang Isko yung sasakyan. Saka sinabihan ko siya na mamaya ay ihatid niya nalang sa hospital ang mga kapatid ko.

Nang makarating ako ng ospital, saktong kakarating lang din ni ninong. Tinulungan niya nalang ako para maka alis na si Manong at maihatid niya na sina Therese.

Pagkapasok namin sa room ni Mommy, inilapag ko ang bag nila saka lumapit at kinuha ang bag ng pagkain at inihatid sa kanila.

Mom was still sleeping pero sabi ni Dad, mejo nagising na ito kanina. I told him na nagpahanda si Therese ng pang almusal nila.

He took it from me saka kinuha ang mga laman at kumain. Mom was sleeping peacefully. I sat beside her bed and watched her sleep.

“Dad, anong oras nagising si Mom?”

“Bandang mga 4. Tinanong nga niya kung asan kayo.”

“Nga pala dad, dito pupunta mamaya sina Therese after class. Gusto nila makita si Mommy.”

“Okay, siguro naman by that time, nakagising na nang maayos ang Mommy niyo.”

Nagpatuloy na siyang kumain habang kausap si Ninong. I just opened the book I was reading sa tabi ni Mommy. Natapos na ding kumain si dad at umalis na si Ninong, may mga meeting si Dad ngayon pero si Ninong muna ang mag aasikaso.

“Wala ka bang pasok ngayon?” tanong ni dad sa akin.

“Absent. Di ako makakapag concentrate knowing Mom is in here.” Tumango lang ito.

“Bantayan mo lang muna Mommy mo while I work sa laptop.”

“Okay, dito lang ako sa tabi niya.”

Nakalipas ang ilang oras, may kilos akong naramdaman kay Mommy. I checked and she already opened her eyes. Natuwa naman ako.

“Mommy!”

“Baby Matt. Come here, I want to hug you.” Lumapit ako sa kanya.

“Hmm nakakamiss kayong mayakap.”

“Mom, please don’t do that again.”

“I’m sorry baby. Yung mga kapatid mo?”

“Pupunta sila dito mamay after class.”

“Good. I want to see all of you.” 

"Sandali lang, tatawagin ko lang si Daddy."

“It’s okay, kayo yung gusto kong makita.” Then she smiled. But I saw hurt in her eyes. I furrowed my brows saka naupo.

“Mommy, what’s wrong?” agad kong sabi.

“Nothing, baby.” Umiiling siya.

“Mommy, you can’t fool me. I saw how your eyes tell me you’re hurt.”

“Why are you so observant, baby?” she smiled and her eyes were pooling with tears.

“Mommy, please tell me what hurts you,” I said

“Mommy is fine, baby. Alagaan mo na muna mga kapatid mo ha?” then her tears fell.

“Mommy, please… nasasaktan akong lumuluha nang ganyan. Tell me, is it because sa Bernadette na yun?”

“It's fine, baby. Past is past.” She sniffed.

“Please call your dad?”

Tumango ako at dahan dahang tumayo. Pinuntahan ko si Dad at sinabing gising na si Mom and gusto niyang makausap ito.

Nang makapasok si Daddy kung nasaan si Mommy, I heard how Mommy cried. Lumapit sakin si Daddy telling me to let them have their space.

So I went out and stayed sa cafeteria. I was thinking kung anong nangyari nang may mahagilap ang mga mata ko. I saw her running papasok. Then nilapitan niya ang isang matandang lalake before pumasok sa isang kwarto.

What was she doing here? I thought. Anong meron? Saka ako tumayo ast nilapitan ang kinaroroonan nila. Nang malapit na ako ay narinig ko itong umiiyak.

“Nay, andito na po ako. Nay, nag aaral po akong mabuti para sa inyo.” Iyak niya.

“Nay gumising na po kayo o. Diba, sabay nating pinangarap na magkakanegosyo din tayo?”

“Nay. Wag mo naman kaming iwan. Maliliit pa mga kapatid ko.”

“Iha, hayaan nating magpahinga muna ang nanay mo.” Sambit nung matandang lalake.

“Ate, sabi ni nanay dapat palagi ka raw papasok.” Sabi ng bata, siguro kapatid niya.

“Wag kag mag alala, di ako nagpapabaya.” Sabi naman niya saka sila tumayo at naupo sa katabing upuan.

Di na ako nakapag masid dahil nagriring ang phone ko. Naka vibrate lang ito kaya walang tunog. Nakita kong si Daddy ang tumatawag.

“Dad? Bakit, anong nangyari?” sagot ko habang naglalakad palabas. Dun ako pumwesto sa walang taong lugar.

“Come here, bantayan mo muna ang Mommy mo, may lalakarin lang ako.” Sa mabigat na tono. Animoy parang umiyak din ito.

“Okay po, aakyat na ako.”

Pagdating ko ng kwarto ni Mommy ay wala na si Dad, si Mom naman ay patuloy parin sa pagluha. Lumapit ako saka hinaplos ang kanyang mga pisngi.

“Mommy, what happened?”

“Baby, come here. May sasabihin lang ako sayo.”

“Bakit Mommy, ano yun?”

“Anak, wag kang mabibigla.” I nodded and let her continue.

“Anak, may kapatid pa kayo. Yung lalakeng nakita niyo kasama si Bernadette, kapatid niyo. Siya ang kuya niyo.” Mangiyak ngiyak na sabi ni Mommy.

“W-what?” I asked once more with coldness in my eyes.

“Anak siya ng Daddy niyo nung time na nawala ako.”

Hindi lang sumikip ang dibdib ko sa narinig ko, parang sumabog din ako. I stood up and faced the window. Parang nawala ang mga luha ko nung marinig yun. Mommy keeps on calling me but it seems nasa malayo ang boses niya.

Napalingon ako sa kanya at tinitigan siya bago ako magsalita. Mommy feared this about me.

“So anong kailangan nila? Makikihati din siya?”