Montecillo Series - Matthew Montecillo (Completed)

Third-person POV Sunday. A day in a week where the family are complete. Katapos magsimba ay saka sila pupunta sa rest house na ginawa ni Stephen para dun magpahinga. It was along the beach kaya makakaligo din ng dagat. The kids have their own yayas except for the first two. Matt really likes to be alone when he comes to this place. Si Therese naman ay minsan nasa dalampasigan at nagsusunbathing while the other two, sobrang babad sa dagat. It was Sunday and it was also Jessie's birthday kung kaya't meron salo salong mangyayari mamayang gabi. Jessie just wants it to be family lang, ayaw niya ng mejo madaming tao like her son, Matt. Unfortunately, her wishes were not heard as the father of her husband came with friends tagged along. Ang sabi naman ni Stephen ay mga kaibigang matagal na na galing as ibang bansa at ngayon lang bumisita so they invited them nalang. All she can do was nod kaysa naman pag awayan pa nila iyon. Though, Matt did not like na aside from their family ay may iba pang sasalo sa kanila. He kept himself in his room hanggang sa it was time for dinner. Mismong si Jessie pa ang sumundo sa anak sa kanyang kwarto dahil alam niyang pag ayaw talaga nito ay ayaw talaga. At ang attitude nito ay ibang iba sa kanilang mag asawa. Matt can be strict and a happy kid but he had his times na sobrang cold nito. One time he was so pissed and thrown a tantrum to the point na pinasisante niya ang yaya niya. From then on, hindi na siya nagka yaya and that was also his request. Ang bukod tangi lang na nakakapag pakalma sa kanya ay ang kanyang mommy. Kahit mga kapatid and daddy nito, minsan natatakot sa pinapakita niyang ugali. Ang mommy lang niya ang nakakalapit dito at napapakalma ito. Tulad ngayon, ayaw niyang sumalo sa kanila dahil nandun ang isang pamilya na ayaw niyang makita kahit di pa niya ito kilala. "Baby?" tawag ng kanyang ina sa kanya ng makapasok ito. "Mom." Tanging sagot niya. "Come down na. Let's eat. Hmm?" pangungumbinsi niya. "I don't want. May ibang tao. Akala ko ba tayo tayo lang?" halata sa mukha nito ang pagka disgusto. Tuluyan nang pumasok si Jessie at naupo sa tabi nito sa kama. Hinaplos nito ang kanyang buhok at pisngi at siya'y ngumiti. Hinawakan niya ang kamay ni Matt. "Ako rin naman baby nagulat na may ibang tao. Pero wala tayong magagawa, inimbita sila ng lolo mo. Please, for me nalang anak. Saluhan mo naman kami sa birthday ko hmm?" pakiusap niya kay Matt habang hawak hawak ang kanyang kamay. Bumuntong hininga siya at tumango ng tinitigan niya ang mga mata ng mommy niya. Kahit anong galit niya, di niya matatanggihan ang kanyang mommy. Only his mommy can do this to him. "Fine. Pero tatabi ako sa inyo. Pagkatapos ng kainan, aakyat ako kaagad." Hiling nito sa ina na tinaguan naman ni Jessie sa ngumiti ng maluwag. "It's your birthday gift nalang sakin baby. Thank you Matt." Hinaplos ulit niya ang pisngi nito saka hinila para tumayo at samahan siya nito pababa. Sa baba naman, abala sila sa paghahanda ng mesa at ang page-entertain sa bisita. Si Stephen ay nasabihan na ang mga katulong saan dapat nakalagay ang pagkain at siya na din mismo nag asikaso sa mga magulang ni Jessie. Ang ama naman niya ay busy sa pag entertain sa bisita na kanyang inimbitahan. "Hi lolo!" bati ni Therese sa ama ni Jessie. "Aba, apo... dalaga kana. Abay kamukhang kamukha mo na daddy mo. Asan naman kuya mo at mommy?" Tanong nito. "Nasa taas pa siguro but anyway lolo, tara upo na po tayo sa mesa." Anyaya ni Therese. "Hi grandpa!" bati ni Tiffany ng ito'y nakasalubong nila. "Ang lalake na ng mga apo ko ah, itong bunso dumadalaga na" sakto namang lumapit si Stephen. "Nako Pa, mga sakit na sa ulo. Buti nalang yung iba, tumutulong." Sabi ni Stephen. "Therese, call your mommy and kuya. Kakain na tayo." Utos nito kay Therese. "Opo, daddy! Lolo upo na po kayo. Sina tita Ranya po?" tanong nito nang makita na tanging siya at ang asawa lang nito ang magkasama. "Dadating yun kasama nina tito mo. May bibilhin lang daw." "Ah cge po tawagin ko muna po sina mommy and kuya." Aakyat na sana si Therese ng makitang pababa na din ang mommy at kuya niya. Bigla lumapad ang ngiti nito nang makitang sasalo sa kanila ang kanyang kuya. Alam niyang ayaw nito bumaba kanina pa. "Great! Pinapatawag na kayo ni daddy, kakain na daw. Glad you could join us kuya!" masiglang sabi nito saka tumalikod at naglakad papuntang dining. Ngumiti lang si Jessie sa nakablankong mukha ng anak. Inakay niya ito padining nila. Nang makapasok sila sa dining ay nakita siya ng kanyang ama saka binati nila ang isat isa. "O asan sina Ranya?" tanong nito sa ama habang naka akay pa rin kay Matt. "May bibilhin daw muna. Ito na ba ang eldest kong apo?" Nasambit niya ng makita si Matt. "Yes pa, malaki na ang binata ko. Nakikita na sa mukha ang pagkakahawig namin." Agad niyang sabi at natawa. "Oo nga, nakikita ko na ang pagkakamukha niyong dalawa." "Haha cge pa, upo na din kami. Gutom nako, I'm sure pati ang anak ko." "Cge iha, enjoy your day. It's your birthday." "Thank you pa." Saka silang dalawa naglakad papunta sa kanilang upuan. Nakaupo na siya sa right side ni Stephen habang si Matt ay nasa kanang side niya at katabi nito si Cristoff. Nasa Kaliwang bahagi naman ni Stephen ang kanyang mga dalaga. At ang iba ay nakaupo na din. "Okay, let's pray first then sing Happy Birthday kay Mommy!" sabi ni Tiffany. Siya na din ang nag lead ng prayer at nagpatiuna sa pagkanta para sa mommy nila. "Naku naman, haha, Maraming salamat!" hinipan ni Jessie nag kandila sa cake na diumanoy binake pa ni Tiffany at Therese kanina. Kaya pala hindi siya makapasok kanina. May ginagawa pala. Nagsimula na silang kumain nang mapansin ni Matt na parang kanina pa may nakatingin sa kanya. Lumingon siya sa banda kung nasaan ang mga bisita kung kaya't nakita niya kung sino yung kanina pa siya pinagmamasdan. Imbes na mahiya kasi nahuli niyang naka tingin sa kanya, kumindat pa ito at ngumiti. Inirapan niya ito saka tumayo para kumuha ng pagkain. At gaya ng naipangako ng kanyang mommy, pagkatapos nilang kumain ay pumanhik na siya sa kwarto niya. Hinayaan na ni Jessie si Matt. Nang paakyat na siya, biglang may kumapit sa kanyang braso. Bigla siyang nakaramdam ng inis lalo na't pag lingon niya ay ang bisitang babae ito. "What do you f*****g want?" singhal niya dito. Bigla namang napa atras at napa bitaw yung babae at nawala ang ngiti niya. "I... I just want to talk to you. Hindi mo ba ako na aalala?" bigkas nito. "No. Do I have to?" Masama pa rin ang titig niya rito. "K-kasi... dati pa naman tayong magkakilala." Napayuko siya sa hiyang naramdaman. "Sino ka ba?" pagtanong nito sa kanya. "A-angeline." Then it hits his memory lane. Ang dati nilang nakilala na katabi sa bahay ng kanyang lolo sa father's side. The family na nagmigrate. "I-I'm s-sorry, di mo na ata a-ako nakikilala." Naiiyak na ito. "I- I remember." Usal niya. Agad umangat ang ulo ng babae at ngumiti. Napakagat ng kanyang labi sabay yakap sa kanya. "Na-aalala mo na ako? Salamat! Akala ko di mo na ko ma aalala." Pero agad ding kumawala si Matt sa yakap at tinignan siya ng malamig. "I remember but don't assume I am still the same person you knew." Sabi niya nito. "I will go to sleep now so stop bothering me. Good night" saka siya tumalikod at pumasok sa kwarto niya. Nakita yong lahat ni Jessie at Stephen. Naiiyak si Jessie nang makitang ang laki ng pinagbago ng kanyang panganay. Bigla siyang napayakap sa asawa na nasa likod niya. "Stephen, anong gagawin natin? Anong nangyari kay Matt?" singhot nito pero nanatiling nakayap kay Stephen. "I will find out, love. Please stop crying." "Nalulungkot ako para sa anak natin, love. Hindi naman siya ganyan." "Shh, we will find out soon." Matt POV M.M 7 years old   Nasa mansion ako nila lolo, kinuha niya nanaman ako kina mommy. But I like it here, mayroon kasi silang kapit bahay na may bata na sing edad ko lang. She was nice din, nung nakita niya akong umiiyak sa gilid ng kalsada nung naglalaro ako, siya yung lumapit para tulungan ako.   “Uy bata, bakit ka umiiyak? Ano nangyari sayo?” sabi nung batang babae na lumapit sakin. “Nadapa kasi ako tapos nabasag yung lalagyan nung alaga kung butterfly.” Umiiyak na saad ko. “Nasaan naman yaya mo?” “Nandun, di niya ako nakitang nadapa.” “Hala, mag aalala yun. Tara para magamot sugat mo.” “Pero, san tayo pupunta?” “Tara dun sa bench, O di kaya gusto mo punatahan natin yaya mo?” “Pwede bang tawagin mo nalang siya?” “Sige ba, asan siya banda?” “Ayun oh, hahaba na leeg kakahanap sakin.” Sabay turo ko kay yaya. “Ah okay cge, saglit.”   Tumakbo siya papunta sa yaya ko at saka sinabi yung nangyari. Pagbalik niya, kasama na niya si Yaya Meldy ko. “Juskong bata ka! Andito ka pala. Nalingat lang ako, nawala ka naman. Anong nagyari sayo? Naku, papagalitan ako ng mommy mo. Nasugatan kana naman.” Pag aalalang sabi nito “Yaya okay lang po ako pero wala na po alaga ko, nakawala na. Nabasag po yung lalagyan niya!” Iyak ko. “Naku naman anak, di bale, dadakip ulit tayo okay? Tara na muna para magamot natin sugat mo. Buti nalang si ineng tinawag ako. Ano bang pangalan mo iha?” “Angeline po.” “Pagkaganda naman ng pangalan. San ka nakatira?” “Sa 135 Jupiter Street po.” “Aba, magkapit bahay pala kayo ng lolo nitong alaga ko. Nasa 134 lang din sila sa Jupiter Street.” “Talaga po?” “Oo, gusto mo bang samahan kami? “Yaya!” saway ko. “Ahy siya sige, mauna na kami. Para magamot ko na tong alaga ko.” “Hey, what’s your name?” tanong nito sakin. “M- Matt.” Nauutal kong sagot. “Hi, Matt! I’m Angeline. Its nice meeting you!” Nilahad pa nito ang kamay niya na akin namang hinawakan at nag shake hands kami. “Maging friends na tayo ha? Bibisita ako sa inyo!” nakangiti niyang sabi.   Hindi ako sumagot bagkus tumango lang ako saka lang si yaya umalis na karga ako. Inaasar ako ni yaya kasi daw namumula akong nakatingin sa batang babaeng yon. Lumipas ang ilang buwan at ito ang naging kalaro ko. Halos araw arawin ko na kina lolo. Si Mommy mejo nagtatampo na sakin kasi minsan nalang ako sa bahay. Okay lang naman kasi andun si Therese at Cristoff, kaya na nilang libangin si Mommy. Nung bumalik ako kina lolo, akala ko makakalaro ko pa uli si Angeline. Pero ang sabi ng mga katulong nila lolo, nag migrate na daw ang pamilya nina Angeline nung isang araw. Nalungkot ako. Lahat nalang iniiwan ako. Una yung pet kung aso, tapos sunod yung pet kung butterfly, tapos siya naman ngayon. Ni hindi siya nagpa alam. Akala ko pa naman friend ko siya. Umiyak ako ng umiyak nung gabing yun. Si mommy lang ang tanging katabi ko na niyayakap ako, kasi sina Therese pinagtatawanan ako kasi raw dapat ang lalake di umiiyak. Magmula noon naging careful na ako sa nagiging kaibigan ko. If they will stay, good. If not, I don’t care.         10 years later…   I was walking in the hallway ng building kung saan ang room ng klase ko. Some girls saw me and keep capturing pics. Wala naman akong pakialam basta hindi nila ako hawakan. I saw Cristoff and Tiffany sa music room, tambayan nila yun pag wala pang pasok. Nang makita nila ako ay napalunok sila sabay napatayo. “Anong ginagawa niyo sa building ng College?” “K- Kuya, break namin and mas maganda kagamitan d- dito.” Sagot ni Tiffany. “Aalis din kami katapos ng break k-kuya. Last subject na din namin.” Sagot naman ni Cristoff. “Be sure to go home and walang maglalakwatsa sa inyo. Or else, may kalalagyan kayo sakin. You’re not helping Mommy.” Banta ko. “Yes po kuya!” sabi ni Tiffany. “Nasaan ang ate niyo?” tanong ko.   I was in my junior year sa College. Yes, I’m just 17 yet I have good grades and my academic performance matches the people in the first section ng junior class. Therese was almost the same pero di din naman to pahuhuli. She’s in her freshman year sa College taking up the same course as mine, Business. Daddy asked us to take up this course though di naman niya kami pinilit. He just wants us to be prepared pag kami na mamamahala sa mga negosyo niya.   “Ahh Kanina pa po umalis. Maghahanda daw for their orientation tapos first reporting niya po.” Sagot ni Tiffany. “Very well, umalis na kayo at pumunta sa klase niyo. I also have to attend my last class today. Aantayin tayo ni Mang Isko sa kotse mamaya.” “Opo, Kuya. Alis napo kami.” At sabay umalis ang dalawa kong kapatid.   I had to be strict. Pag wala si Daddy ako ang tumatayo bilang eldest sa kanila kahit anjan si Mommy. Daddy does not want to stress Mommy sa  amin so he wants me to discipline them on his behalf. Dati ko naman din tong ginagawa, pag umaalis si Daddy ng malayo. Ako yung pinagkakatiwalaan niya saming mag iina niya. He trusts me so I will not break that trust. Lumabas na ako ng music room at pumanhik na sa aking silid ng klase. I sat on my seat then my mind drifted away sa kompanya. Daddy is letting me handle things by his side. Ako ang nagpumilit na isama ako para maaga palang, alam ko na pano patakbuhin ito. I was in the middle of my thoughts nang biglang may tumabi sakin sabay bigay ng iced coffee and a cake. I looked at it and to the one who gave me. I feel so disgusted sa mga babaeng habol ng habol sa lalake. Ano? Kahit nag aaral pa, yan lang aatupagin? She seemed to get the gist of my stare. Pinaramdam ko sa kanya how I don’t like her attention on me. Napalunok siya sabay tayo sa upuan na inupuan niya kanina. “Bring those with you.” Sabi ko sa malamig na tono. “B- But th-those are f-for you.” “I don’t need it. I’ll buy one if I need one.”   Napalunok nalang ulit siya at kinuha yung ibibigay niya sana sakin. Then she went out and just then pumasok na si professor. Class finished just as it started. Parang ilang minutes lang yun. I stood up, gathered my things saka lumabas sa room. May naaninag akong babae na dumaan na parang natatandaan ko. I followed her and to my surprise, it was her. Si Angeline. Yung nakita ko sa Birthday ni Mommy. Why is she here? Pumasok siya sa isang office. Then a few minutes ay lumabas siya na may dala dalang pang freshman package. I knew that since I had that before. Is she going to study here? Hinintay ko siya makalabas para malaman ko kung anong ginagawa nito dito. Nakakainis lang na dito pa niya napiling pumasok. Nilapitan ko siya matapos makausap niya ang secretary ng guidance namin. Hinablot ko ang braso niya saka dinala siya sa gilid na mejo madilim.   “What the f**k are you doing here? You better not tell me na dito ka na mag aaral.” Singhal ko sa kanya na kanya namang ikinalunok. “M-Matt, I –I was referred here by Lolo Fausti—“ “Oh, so nakiki lolo ka na ngayon?” “S-Siya nags-sabi to c-call him l-lolo.” “Di porket kilala kita ay katulad noon ang pagtrato ko sayo. Grow up. Maraming nagbabago. Lalo na ang pakikitungo ko sayo!” Marahas kong binitawan ang braso niya saka tumalikod pero may sinabi pa ito. “B-bakit n-nman M-matt? D-diba f-friends tayo?” Napa hinto ako ngunit binalingan ko lang siya ng kaunti. “Friends don’t leave their friends without telling them. You did not just left, you abandoned me.” Sabi ko at naglakad na palayo sa sasakyang nag aantay sakin. Damn her. Anong akala niya, nakaiwan lang siya ng tuta at pwede lang balikan kung kelan niya gusto. f**k it. f**k her.     “But… I left because I had to. I’m sorry Matt.” At doon tumulo ang luha niya habang nakatanaw sa dinaanan ni Matt. Angeline POV   It’s been two months na nag aaral ako sa school kung nasaan sina Matt at ang kanyang mga kapatid. I have to say, performer talaga si Matt and Therese. Palaging nasa Dean’s list. Si Matt ay always on top samantalang si Therese, di nawawala sa top 5. I was super happy for them. Yun nga lang kada nakakasalubong ko si Matt, as if di niya ako nakikita. He nods pag binabati siya ng lower years but when I greet him, I always get ignored. Minsan pa nung grineet ko siya at di man lang ako pinansin, pinagtawanan ako ng mga babaeng nakatambay sa gilid ng hallway. I was called different names pero binalewala ko iyon. I know kasalanan ko naman bakit ganyan na siya sakin. I left when I was his only friend at di pa ako nagpa alam. I would have done the same. Pero kasi, sa sobrang pagmamadali namin, wala na kaming napag pa alaman. Kahit ang lolo niya na kapit bahay namin, di na din namin nasabihan. Basta umalis nalang kami, only to find out na si lola na nasa States ay naghihingalo na at ang tanging hiling ay makita kami for the last time. I sent letters and toys for the past 2 years pero walang balita, walang response. Ang narinig ko lang hindi na pumupunta sa Matt sa lolo niya. I was sad, I know I have hurt him and gusto ko sanang bumawi. Papadaan si Matt sa hallway kung saan naka upo lang kami ng mga bago kong kaibigan. I smiled and readied myself. Kahit alam kong di niya ako papansinin ay nagtry pa din akong mag smile at kamustahin siya. Pagdaan niya na sa banda samin ay may naunang bumati sa kanya. Magbibigay sana ito ng milkshake kaya lang tinabig lang niya ito at natapon sa taong nagbibigay sana. Napasinghap ako. Nung dadaan na siya ay agad akong humarang. I smiled at him and gave him the teddy bear he once gave me nung naglalaro pa kami, he looked at it for a minute then back at me. He diverted his eyes and walk past me. Napahiya ako pero ngumiti lang ako saka tumalikod paharap sa kanyang likod. “Nakikilala mo pa si Mr. Chunky?” sigaw ko na ikinahinto niya. “Leave me f*****g alone or just vanish.” Saka siya lumakad palayo. Napaluha ako sa sinabi niya. Ayaw niya na ba talaga akong makita? Pero at least hindi tinabig ang dala ko. Mas naawa ako dun sa babaeng may milkshake. “Kilala mo siya ses?” tanong ng kaibigan ko “We knew each other way back, pero nagbago na kasi siya.” Malungkot kong sabi. “Napaka cold daw niya pero grabe ang talino, gwapo at to die for yung katawan. Ano yan, nag woworkout na din?” “Malamang, yayamanin eh.”sabi nung isa. “They own the school.” Sabi ko na ikinabigla nila. “Really? Pero di naman yun sinabi nung—“ “Ang sabi ni lolo Faustino sila talaga nag found nito, kaya lang since ayaw niyang maghandle ng school stuff pinaubaya nalang niya sa kaibigan niyang matalik na si Sir Gabriel. Kaya nga daw dito nag aaral ang mga apo niya.” Dagdag ko. “Oh wow, they are heckin rich then? I mean aside dito, may iba – iba pa silang negosyo.” Tumango lang ako at napabuga ng malalim na hinga. Pinagmasdan ko yung daan na tinahak ni Matt. Papunta siguro yun sa building nina Therese. Ipapasok ko na sa bag si Mr. Chunky. “Mukhang pati ikaw di na niya din kilala.” Saka ko siya nilagay sa bag. Pumasok na ako sa room namin para sa next class ko. Nasa tapat lang namin ito. Therese POV Busy ako sa pagbabasa nang biglang tabigin ang braso ko nung kaklase ko. Napatingin ako sa kanya nang masama then siya naman napanguso sa labas ng room. Tinignan ko kung ano yun. Hindi pala ano kundi sino. It was Kuya walking towards our room. I boringly stood up and met him sa pintuan ng room namin. He was with serious face, lagi naman. Although madami akong kaklase at kaibigan na gustong gusto makapapicture siya o kahit mapirmahan lang gamit nila. They have been asking me but I don’t want to do it. Ako pa patayin ng gunggong kong Kuya. Ayaw na ayaw pa naman niya ng babaeng naghahabol. “What can I do for my Kuya?” sabi ko sabay ngiti na tinignan lang ako ng blanko. “Ano nanaman problema mo sakin Kuya, good girl naman ako ah.” Napanguso din ako. Kahit si Kuya mukhang suplado at strikto, alam namin na mahal na mahal niya kami at di niya kami matiis. Hindi lang siya showy. “Why were you out last night? Nag alala si Mommy. You know we don’t want her stressed out pero anong ginagawa mo? You also are avoiding me kaya no choice ako but to come here.” Seryoso niyang sumbat. “Eh kasi alam kong pagagalitan mo nanaman ako. Alam ko kasalanan ko. Sorry na Kuya.” Sabay lambitin ko sa braso niya. Others can’t hold him like this, magdasal kana kung hahawakan mo siya ng ganito. Only the family can touch him, lalo na si Mommy. “That’s not my question Therese Victoria Montecillo.” Patay. Complete name ko na. “Wag mo na akong pagalitan pag nagsabi ako ng totoo ah, nang galing ako kina Natalie. We were drinking hanggang sa nalasing ako. But promise Kuya, sa house lang nila. Di na ako nakauwi.” Dinikit ko ulo ko sa braso niya sabay yakap sa baywang niya. Narinig kung nagbuga siya ng hininga, tinignan ko siya. Blanko, as always. Dinikit ko nanaman ulo ko sa braso niya. “Kuyaaaaaaa, sorry naaaaa.” Impit kong sigaw sa may baywang niya. “Fine, pero next time do that again and you know what I will do.” Napa atras ako sabay panlaki ng mata. “You’re not serious, right? Di mo naman gagalawin allowance ko diba?” I asked with wide eyes. Ngumisi lang siya at tumalikod na sakin. Napanganga ako. I’m doomed. May party pa naman akong pupuntahan. Bumalik ako sa loob ng classroom na may kahinaan. What am I gonna do? Hindi ako makahingi ng pirmiso kay Mommy kasi magsusumbong si Mommy kay Kuya. Di din naman kay Daddy kasi di din naman siya papayag. Nagsilapitan mga kaklase ko nang makita nila si Kuya at ako na parang naglalampungan. “Uy girl, ang swerte naman nahahawakan mo siya.” Sabi nung isa. “Malamang Kuya ko siya eh.” Sagot ko. “Ba’t ayaw pahawak ng Kuya mo? “Bakit ang sungit niya?” “Bakit napaka cold niyang Kuya mo?” “Bakit—“ “Ahhh tanungin niyo siya! May problema ako kaya wag ako tanungin niyo!” sigaw ko nang sabay sabay na silang nagtatanungan about kay Kuya. Napahinga nalang ako ng malalim. Si Kuya naman kasi eh. Natapos ang klase ko nung araw nayon at binilisan ko talaga ang takbo para maabutan ko si Kuya bago ang last niyang klase. Inabangan ko siya sa room niya, Lumabas na ang iba niyang kaklase at di nila mapigilang lingunin ako. Yes, kahit ako freshman palang, kilala na din ako nung higher years. Not just because kapatid ko and top 1 sa Dean’s list but I have a beauty that I can be proud of. Nagmana yata ako sa angkan nina Daddy. Likas na maganda at gwapo. Si kuya kahit sa angkan ni Mommy nagmana ay ang gwapo pa din. Sa angkan lang nila Daddy siya nagmana nang katangkaran. Alam ko 17 palang si kuya but he’s freaking 6 feet tall. Ang alam ko hanggang 21 tumatangkad ang lalake so may chance pang tumangkad si Kuya. Nagmana ata siya kay Daddy na matangkad din. Sabi ni Daddy when he was 20 saka na tumigil ang pagtangkad niya. But he was 6’4” tall. Sabi ni lolo nasa lahi talaga nila iyon kasi may dugong Spanish sila. Thus also the surname. Nakalabas na si Kuya and he saw me. Sa taas niya ba naman niyang di niya ako makita? I mean, I am 15 pero I am standing 5’7. At ang sabi ni Mommy tatangkad pa ako. Mabuti nalang nagmana ako kina Daddy. Kuya walked towards me with his blank face again. Pagkalapit niya diretso akong yakap. “Kuyaaaa, I need to go somewhere next week. Alam ko di papayag si Daddy. Please help meeee. Ayoko na din mag alala si Mommy. Please Kuyaaa.” Sabi ko sabay nag puppy eyes and pouted. Kahinaan niya yun. But seeing his blank face made my hopes fail. “Anong gagawin mo?” with his cold tone. “Kuya promise di ako uuwi ng gabi kinabukasan. I will be home in the morning.” “You’re not answering my question again Therese Vic—“ hindi ko na siya pinatapos. Ayokong complete name nanaman, kasi alam kong galit siya pag complete name ko na. “Aattend ako ng Birthday ng BestFriend ko. And, alam mo na.. drinking session ulit. Pero promise kuya magpapakabait ako.” Pangako ko sa kanya. He stared at me na para bang may dalawa akong ulo. Napalunok ako. Taimtim na nananalig sa Diyos na payagan ako ni Kuya. “Fine. But no night outs, school, and home ka lang before the party.” He compromised. “Yes po! Ahhhh thank youuuu Kuya kong gwapoooo!” Napatili ako sabay yakap sa kanya na ikinatingin ng mga kaklase niya. Well, truth be told wala naman kasi siyang paki alam sa kanila basta about sa amin na magkakapatid. Pero kung ibang tao saka palang itong mukhang dragon. “Umuwi ka na, I still have class.” Saka ito tumalikod at naglakad palayo. “Yes Sir!” Sumaludo pa ako saka naglakad papunta sa parking. Nandun na si Mang Isko at mga kapatid ko. They were playing something from the backseat, saka ko sila binalingan nung nakasakay na din ako. “What are you doing?” tanong ko sa dalawa. “Playing Cards” sagot ni Tiffany. “Ate, sabi nung isang College student pinuntahan ka ni Kuya?” tanong ni Cristoff. “Yep. And I finally have his good graces kaya good girl ulit ako.” Napatango ako. “Sus. May hiniling ka lang kay Kuya no?” sabi ni Tiffany. “Basta, good girl ako ngayon.” Saad ko. “Let’s see hanggang kailan yan.” Banat ni Cristoff.