เขาว่ากันว่าเมื่ออะดรีนาลีนในกายพลุ่งพล่าน คนเราก็มักทำในสิ่งที่ตัวเองไม่คาดคิดเสมอ ผมก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเรื่องน่ากลัวที่ผมพบเจอมา ทั้งหมดมันไม่น่าตกใจเท่ากับการที่เห็นว่าอาซาได้รับบาดเจ็บ หัวใจผมบีบตัวแน่นจนหน้าอกเจ็บร้าว เป็นห่วงอย่างเดียวกลัวว่าเขาจะเป็นอะไร ผมไม่อยากเสียใครในชีวิตไปอีกแล้ว กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไปก็ตอนที่ส่งต่อร่างอาซาให้กับเวสตัน เมื่อนั้นผมถึงได้รู้ว่า ผมอุ้มงูกลับมาบ้าน!
ผมกล้าอุ้มสิ่งที่ตัวเองเกลียดที่สุดด้วยความหวงแหน
ผมได้แต่ก้มมองมือตัวเองเพราะไม่คิดว่าผมจะทำได้
ไม่ใช่ว่าผมไม่กลัวงูแล้ว
ผมยังคงกลัว เพียงแต่กลัวอาซาจะเป็นอะไรไปมากกว่า
สรุปแล้ว...อาซาไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่เสียพลังงานไปเยอะ บนเนื้อตัวเขามีรอยแผลแค่รอยถลอกและรอยเขี้ยวกัดแต่ไม่ลึกจนน่าเป็นห่วง คาร์เตอร์คุณหมอเจ้าประจำแวะเวียนมารักษาอาซาให้ ตามติดมาด้วยเฟลิกซ์ที่ชอบทำหน้ากระลิ้มกระเหลี่ยใส่ผ
