YOSHI
ผมไม่รู้ว่านี้คือความฝันหรือความจริง มือที่ถือหนังสือพิมพ์ฉบับใหม่ของวันสั่นเทาจนยากที่จะถือมันไว้ในมือ
สลด เด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีฆ่าเพื่อนสาวตายอย่างอนาถ
ไม่...ไม่จริง ผมไม่ได้ทำ
หนังสือพิมพ์ถูกเขวี้ยงทิ้งลงกับพื้น มือทั้งสองข้างยกขึ้นปิดหูขวางกั้นคำต่อว่าต่อขานว่าเขาเป็นคนฆ่านิกกี้ตาย ดวงตาสั่นไหวปิดแน่นเมื่อเห็นภาพพ่อแม่ของนิกกี้ เติร์ด และอีกหลายต่อหลายคนที่กำลังร้องไห้ด่าทอสาปแช่งให้เขาตายๆไปซะ จะได้ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
ไม่จริง ผมไม่ได้ทำ ไม่จริง
“ไม่!!!”
ผมสะดุ้งตื่นจากความฝันที่แสนโหดร้าย บนใบหน้ายังมีคราบน้ำตาไหลนอง เสียงเรียกดึงสติผมให้กลับเข้าร่าง ปารีสจับตามลำตัวผมดูอาการผิดปกติ ผมหายใจติดขัดจากความตกใจกลัว มองรอบตัวว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ผมกลับมานอนในห้องของอาซา ไม่ใช่ที่โรงพยาบาล
“เป็นไงบ้าง ฝันร้ายเหรอ” ปารีสถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ผมพยักหน้า น้ำตา
